Συνέντευξη: Δημήτρης Κρις '89
Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Κρις, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’89. Ο Δημήτρης σπούδασε Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Sarah Lawrence College, στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, είναι ιδρυτής της Tuvunu Α.Ε. και Διευθυντής Εταιρικής Ανάπτυξης στη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης, μια ελληνική εταιρεία παραγωγής, εμπορίας και εξαγωγών φυσικών αναψυκτικών που εδρεύει στη Θράκη. Στο παρελθόν, έχει εργαστεί ως συντάκτης και αρθρογράφος για εκδόσεις στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ , όπως είναι η Καθημερινή, ο Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης, η Μακεδονία Daily, η Athens News, η Athens Insider και ο Παρατηρητής της Θράκης. Έχει εμφανιστεί επίσης ως φιλοξενούμενος σχολιαστής στο CNN International και BloombergHT TV στην Τουρκία, ενώ έχει υπηρετήσει ως συντάκτης για την PricewaterhouseCoopers στην Πράγα και ως σύμβουλος εξωτερικών σχέσεων για το Νομό Θεσσαλονίκης.
"Το Κολλέγιο Ανατόλια είναι ένας φάρος παιδείας και πολιτισμού που δίνει μεγάλη προστιθέμενη αξία στη Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα."
Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο είναι…
εξωσχολική. Συγκεκριμένα τα Forensics και το Drama Club. Όταν σε μικρή ηλικία καλείσαι να "κερδίσεις" ένα ακροατήριο με τα επιχειρήματα ή την ερμηνεία σου, αποκτάς δεξιότητες ανεκτίμητης αξίας για τη μεγάλη “παράσταση” της ζωής.
Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν...
πολλοί. Παραθέτω λοιπόν μια λίστα με τους ανθρώπους του Ανατόλια (κι όχι μόνο καθηγητές) που με ενέπνευσαν και μου συμπαραστάθηκαν, εντός κι εκτός της σχολικής αίθουσας. Έχουμε και λέμε λοιπόν, in no particular order: Κατερίνα Αγγελίδου, Αλέκος Πιστοφίδης, Χρήστος Πλούσιος, Γιώργος Μάντζιος, Λία Μανίδου, Νίκος Αρφανάκης, John Gateley, Έφη Χατζούδη, Ιφιγένεια Σουγαράκη, Bill McGrew και η αγαπημένη μου Pat Kastritsis, που βασάνιζα κάθε μέρα στην βιβλιοθήκη και μου λείπει πολύ.
Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…
τα σκαλιά του Macedonia Hall. Η προοπτική που σου προσφέρει αυτό το σημείο είναι μοναδική, ιδίως τις μέρες που ο Θερμαϊκός είναι nefos-free. Κι όταν κατεβαίνεις αυτά τα σκαλιά στην τελετή αποφοίτησης, εύκολα μπορείς να πιστέψεις ότι το μέλλον σου ανήκει.
Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…
αποκτήσω την αυτοπεποίθηση που χρειάστηκα για να ζήσω δημιουργικά και ελεύθερος εξαρτήσεων. Εξάλλου η ύπαρξη του σχολείου είναι κι αυτή μια ιστορία “against all odds”, όπου κάποιοι εμπνευσμένοι άνθρωποι κατάφεραν υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες να δημιουργήσουν ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό ίδρυμα που έχει προσφέρει πολλά σε χιλιάδες παιδιά. Καλό θα ήταν να υπήρχαν άλλα εκατό σχολεία σαν το Ανατόλια στην Ελλάδα, καθώς αυτό που λείπει σήμερα από τη χώρα είναι η αυτοπεποίθηση, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Χωρίς αυτοπεποίθηση είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο ή μια κοινωνία να εργαστεί μεθοδικά κι επίμονα για να δημιουργήσει κάτι αξιόλογο, αφού το μόνο που επιζητά είναι η επιβεβαίωση κι η άμεση ικανοποίηση. Σίγουρα κανένας εκ των ιδρυτών του Ανατόλια δεν είχε το προσωπικό του όφελος κατά νου όταν άφηνε την άνεση της Μασαχουσέτης για τη Μερζιφούντα.
Το στοιχείο που χαρακτηρίζει την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …
ότι τους έχει δοθεί η ευκαιρία να αντιληφθούν από μικρή ηλικία πόσο σημαντικό είναι να είσαι πολίτης τους κόσμου, κι ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν εγκλωβισμένοι μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της νεοελληνικής μετριότητας. Το Ανατόλια είναι εξ’ ορισμού ένα πολυπολιτισμικό δημιούργημα με ανοιχτούς ορίζοντες, και οι μεγάλες ευκαιρίες είναι στην διάθεση όσων μαθητών επιλέγουν να τις εκμεταλλευτούν. Η επιτυχημένη πορεία εκατοντάδων αποφοίτων μας σε κάθε άκρη της Γης είναι απτή απόδειξη του κοσμοπολίτικου υπόβαθρου που προσφέρει στους μαθητές του το alma mater μας.
Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι…
ένας φάρος παιδείας και πολιτισμού που δίνει μεγάλη προστιθέμενη αξία στη Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα. Θεωρώ, δε, πως στα χρόνια που έρχονται, ιδίως μετά την επιστροφή του Pinewood στο campus, ο ρόλος του σχολείου κι ο διεθνής χαρακτήρας του θα ενισχυθούν περαιτέρω.
Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…
ότι οι συνεργάτες μου κι εγώ έχουμε καταφέρει να παράγουμε ποιοτικά προϊόντα, διεθνώς αναγνωρισμένα και βραβευμένα, στην πανέμορφη Θράκη, που μπορεί και οφείλει να εξελιχθεί σε μια ελληνική εκδοχή της Napa Valley.
Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…
το γεγονός ότι μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του πλανήτη θα προτιμούσε να μην υπήρχα, γιατί οι συνεργάτες μου κι εγώ καταφέρνουμε να αποκαλύπτουμε τι κρύβεται πίσω από τις καλοστημένες διαφημιστικές καμπάνιες και την γιαλαντζί “κοινωνική ευθύνη” που μας σερβίρει. Οι πολυεθνικές, αν και φαντάζουν πανίσχυρες, είναι πιο ευάλωτες από ποτέ, καθώς η αποκάλυψη κάποιας παρανομίας ή κακής συμπεριφοράς στο σωστό blog την κατάλληλη στιγμή μπορεί να τις κοστίσουν πάρα πολύ ακριβά.
Στο μέλλον θέλω να...
Ασχοληθώ με καινούργιες δραστηριότητες που με ευχαριστούν, σχετικές αλλά και παντελώς άσχετες με τα όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα. Αρκεί αυτό που θα κάνω να αφήνει ένα θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία και το περιβάλλον. Επίσης, υπάρχουν αρκετά σημεία του πλανήτη που θέλω να γνωρίσω και δεν έχω καταφέρει να δω μέχρι σήμερα. Μία από τις πρώτες μου προτεραιότητες είναι να κάνουμε οικογενειακώς τον γύρο της Νότιας Αμερικής με το παλιό μου Volkswagen T2, αν και δέχομαι ασφυκτικές πιέσεις για να χρησιμοποιήσουμε κάποιο πιο εξελιγμένο μεταφορικό μέσο.