University Survival Guide: Θοδωρής (Τέο) Τσιβρανίδης '16

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ο Θοδωρής Τσιβρανίδης απόφοιτος του Anatolia High School της τάξης ’16 αποφοίτησε από το Brown University το 2020. Σήμερα μένει στη Νέα Υόρκη και εργάζεται στην τεχνολογική εταιρία Ab Initio ως full stack developer.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Κυρίως ενθουσιασμός και άγχος για ένα καινούριο κεφάλαιο ζωής. Ένιωσα πως θα έχω την ευκαιρία για μια πραγματικά καινούρια αρχή -κοινωνικά και μη-  στην Αμερική. Ελευθερία και αβεβαιότητα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να πάει με ανοιχτό μυαλό, έτοιμος/η να γνωρίσει άτομα από παντού στον κόσμο που έρχονται εκεί με τα δικά τους κοινωνικά μαθήματα (γνωρίσματα;) και τη δική τους κουλτούρα. Και με αυτή την έννοια να μη νιώσει ποτέ πως δεν ανήκει, γιατί κανένας δεν ανήκει. :)

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Είχα δύο roommates στο πρώτο έτος, οι οποίοι δεν είχαν καθόλου καλή σχέση μεταξύ τους. Είχαν μικροκαβγάδες για σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς: Θερμοκρασία, φως, καθαριότητα, ώρες ύπνου. Με δυσκόλεψε αρκετά να είμαι το τρίτο, ουδέτερο πρόσωπο σε τέτοιες καταστάσεις. Κατέληξα να γνωρίσω ένα παιδί από τον όροφό μου, τον Έβαν από το Σικάγο, και περνώντας τον ελεύθερό μου χρόνο στο δωμάτιό του, αποφεύγοντας το δικό μου. Καταλήξαμε να μένουμε μαζί με τον Έβαν τον δεύτερό χρόνο, και αργότερα να είμαστε συγκάτοικοι στο ίδιο σπίτι. Τώρα μένουμε στην ίδια πόλη και ακόμα κάνουμε παρέα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς κάτι κακό μπορεί και να μεταλλαχτεί σε κάτι καλό!

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το ΙΒ ήταν τρομερή προετοιμασία για το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Ήταν ένα σύστημα που μου έδωσε την ακαδημαϊκή αυτονομία και  τη δυνατότητα να μπορώ να επιλέξω τι μαθήματα θέλω να πάρω και να έχω  ακόμη περισσότερες επιλογές μέσα  από κάθε μάθημα (individually motivated projects, extended essay, etc). Μου έμαθε να βάζω προτεραιότητα στα "καθήκοντά" μου. Ήταν κάτι που έκανε το σχολείο πολύ πιο ενδιαφέρον για εμένα γιατί με έκανε να νιώσω πως έχω τη ζωή μου στα χέρια μου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Φίλους. Για εμένα αυτό σήμαινε να γνωρίσω όσο πιο καλά μπορώ όλα τα άτομα από τον όροφό μου / το κτίριό μου, να κάνω προσπάθειες να συγχρονίσω γεύματα με γνωστούς μου και να πηγαίνω σε πανεπιστημιακά (ακαδημαϊκά ή μη) events που ήταν πιθανό να βρω άλλα άτομα με κοινά ενδιαφέροντα.

Θεωρώ πως οι φίλοι -και γενικότερα ένας γερός κοινωνικός κύκλος-  είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μια θετική εμπειρία στο πανεπιστήμιο (και στα περισσότερα κεφάλαια της ζωής). Όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν  μετά από τους φίλους. Και εάν οι πρώτοι άνθρωποι που γνωρίσεις δεν σε εμπνέουν, τότε κράτα επαφές and keep moving forward.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Νομίζω η ερώτηση καλύπτεται από την προηγούμενη απάντησή μου.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Θα ήταν ωραίο να είχα φέρει μερικές εκτυπωμένες φωτογραφίες από τις λυκειακές αναμνήσεις, την παρέα μου, την οικογένειά μου, απλά για να μπορώ να τις έχω στο δωμάτιό μου. Θεωρώ πως είναι υποτιμημένες οι μη ψηφιακές φωτογραφίες. Είναι ωραίο να μπορείς να αναπολείς χωρίς να σου έρχεται ταυτόχρονα ειδοποίηση email, Instagram, imessage και τρεις έξτρα ζωές στο candy crush.