Αγαπημένοι, πρώην καθηγητές και καθηγήτριες του Κολλεγίου Ανατόλια θυμούνται…
Μιλήσαμε με τον πρώην διευθυντή του 1ο Γυμνασίου και καθηγητή Μαθηματικών, Κλεάνθη Λαγόπουλο, ο οποίος σε ηλικία μόλις εικοσιτριών ετών μπήκε σε ένα χώρο αριστείας, όπως τον χαρακτηρίζει, τον οποίο και υπηρέτησε επάξια με αγάπη και σεβασμό.
Τι θυμάστε από την πρώτη σας μέρα σχολείο;
Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν καθοριστική για έναν νέο μαθηματικό. Ήμουν μόλις εικοσιτριών χρονών και βρήκα έναν χώρο αριστείας που έδινε την ευκαιρία σε κάθε παιδί που άξιζε, ανεξάρτητα οικονομικής κατάστασης. Οι παλαιότεροι συνάδελφοι ήταν το στήριγμα και οι οδηγοί μας, και η διοίκηση αφοσιωμένη στο mission statement του Σχολείου όπως το παρέλαβαν από τους προηγούμενους. Επίσης θυμάμαι την καμπάνια για τα 125 χρόνια του Ανατόλια «Dare to do right”.
Τι αγαπούσατε περισσότερο στη δουλειά σας;
Αγαπούσα τη δουλειά στον πίνακα εξίσου με τις συζητήσεις στις παρέες με τους μαθητές και τις μαθήτριες. Έβλεπα να έρχεται η σημερινή ύποπτη μοναξιά του ψηφιακού μας πολιτισμού και ήθελα να μάθουν να διακρίνουν ότι κόσμος είναι το απέραντο που μας φανερώνει ο ήλιος και όχι αυτό το απομονωμένο που μας δείχνει η τηλεόραση και το κινητό μας.
Ποια στιγμή/μέρα της χρονιάς περιμένατε με ανυπομονησία;
Περίμενα με ανυπομονησία την ώρα των αποτελεσμάτων για τις πανελλαδικές ή/και τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όταν ζεις τους αγώνες και τις αγωνίες των παιδιών όλον τον χρόνο μαζί τους, ταυτίζεσαι με αυτές.
Υπάρχει κάτι που μάθατε από τη συναναστροφή με τους μαθητές και τις μαθήτριές σας;
«Οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν… ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ' ἀπολήγει'».
Αυτοί οι στίχοι της Ιλιάδας καθορίζουν τη στενή σχέση «δάσκαλος με μαθητή».
Υπάρχει κάποιο περιστατικό που δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Άπειρα είναι τα περιστατικά που έμειναν χαραγμένα στην ψυχή και στο μυαλό μου. Ζούσα κάθε ένα από αυτά σε μια ζωή με προβολή στο μέλλον.
Ποια πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των μαθητών/τριών του Κολλεγίου Ανατόλια;
Οι απόφοιτοι και οι απόφοιτές μας είναι μέρος της ζωής μου. Αγαπούν υπερβολικά το Σχολείο και πιστεύουν στην αδιάκοπη συνέχειά του. Μου έκανε εντύπωση στα χρόνια που ήμουν διευθυντής και τραβούσα ως νέος Φαύλος Κροτωνιάτης τον μοναχικό δρόμο του καθήκοντος, της αξιοκρατίας και της διαφάνειας οι γονείς-απόφοιτοι, που γνωρίζουν άριστα το Σχολείο, ήταν συνεχώς δίπλα μου. Τους ευχαριστώ θερμά.
Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχετε από τα χρόνια που αφιερώσατε στους μαθητές και στις μαθήτριες του Ανατόλια;
Η ζωή μου είναι γεμάτη από αναμνήσεις των αποφοίτων μας. Άλλωστε έζησα σχεδόν 40 χρόνια στο Κολλέγιο περισσότερα χρόνια έζησα εντός του Ανατόλια πάρα εκτός. Βέβαια τι είναι 40 χρόνια μπροστά στα 135 χρόνια αδιάλειπτης ιστορίας του Σχολείου;
Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται οι μαθητές και οι μαθήτριές σας;
Όπως ανέφερα παραπάνω οι απόφοιτοι και απόφοιτές μας είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Ευτυχώς έχω συχνή και σταθερή επικοινωνία με τους περισσότερους. Με συγκινεί η αγάπη, η αφοσίωση και η αναγνώριση τους όσο ψηλά και αν βρίσκονται και όπου και να είναι. Θα ήθελα να με θυμούνται όπως με ακόμα με αποκαλούν : «Δάσκαλο» . Σκέφτομαι από πού βγαίνει η λέξη Δάσκαλος… Α …ναι! Από το ρήμα Δάω-Δω που σημαίνει φωτίζω!
Τι σας λείπει περισσότερο από το Σχολείο;
Μου λείπει η εφηβική ζωντάνια των μαθητών και μαθητριών μας. Να τους βλέπω να κυκλοφορούν ανέμελοι στο campus. Ερωτοφωτόσχιστοι, ηλιόκτιστοι και ευτυχισμένοι.