Συνέντευξη: Ρένια Λουιζίδου '84
Μιλήσαμε με τη Ρένια Λουιζίδου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’84. Η Ρένια σπούδασε ηθοποιός στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έγινε γνωστή από την τηλεοπτική σειρά του Mega “Οι Απαράδεκτοι”. Έχει στο βιογραφικό της μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής τηλεόρασης και κινηματογράφου και εξαιρετικές θεατρικές ερμηνείες. Τη σεζόν 2021 -22 πρωταγωνιστεί στη σειρά εποχής «Βαρδιάνος στα Σπόρκα» και στην καθημερινή σειρά σε «Σε ξένα χέρια» της ΕΡΤ1. Θεατρικά, φέτος, ενσαρκώνει το ρόλο της Ελισάβετ Πρόκτορ στο έργο του Άρθουρ Μίλερ «Οι Μάγισσες του Σάλεμ».
Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν οι δύο μου φιλόλογοι που μου άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο, οι υπέροχες Αλίκη Στογιάννου και Μαρία Πεντεδέκα.
Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…
Σε μια εποχή που για τον περισσότερο κόσμο το σχολείο άρχιζε και τελείωνε στο στενό πλαίσιο της διδακτικής ύλης, εμείς είχαμε μια προνομιούχα πρόσβαση σε όλο το φάσμα της “έξω" ζωής, στον αθλητισμό, το θέατρο, τη μουσική. Δεν το συνειδητοποιούσα τότε, αλλά είχε τόσο πλάκα να παίρνεις μέρος στα debates για παράδειγμα.
Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …
οι δύο μου φιλόλογοι που μου άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο, οι υπέροχες Αλίκη Στογιάννου και Μαρία Πεντεδέκα.
Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …
ήταν το τούνελ πού ενώνει τις δύο πλευρές -την εποχή εκείνη ήμασταν ακόμα χωρισμένοι σε αρρένων και θηλέων- και το Pappas Ηall.
Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…
Δεν μπορώ να το ορίσω ακριβώς. Υποθέτω, όπως βοηθάει πάντα ένα καλό σχολείο να αποκτήσεις γερές βάσεις και να βγεις πιο συγκροτημένος και θωρακισμένος στον στίβο της ζωής.
Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …
ότι διατηρούν μεταξύ τους πολύ ισχυρούς δεσμούς κοινωνικούς, φιλικούς, επαγγελματικούς και συναισθηματικούς σε όλη την πορεία της ζωής τους.
Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …
τα νιάτα μου και αυτό που μένει τελικά πίσω, πιο σημαντικό πάντα από όλα, οι άνθρωποι που μοιραστήκαμε, η Ιωάννα, η Βάνα, η Καλυψώ, η Βέτα, η Μαρίνα, η Φωτεινή, η Τάνια….δεν ξέρω πού να σταματήσω.
Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…
ότι μου δίνει το δικαίωμα να “δοκιμάσω" πολλές και διαφορετικές εκδοχές ζωής, τροφοδοτεί ασταμάτητα το μυαλό, την ψυχή, την ανησυχία και την περιέργειά μου.
Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…
Δυσκολεύομαι πολύ να ξεχωρίσω μία, ακριβώς γιατί πρόκειται για διαδρομή αρκετών χρόνων πια, αλλά θεωρώ ότι αυτό που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την πορεία των πραγμάτων ήταν η τολμηρή και δύσκολη απόφαση να μετακινηθώ από την ασφάλεια της πόλης που γεννήθηκα στην παντελώς άγνωστη τότε και χαοτική Αθήνα.
Στο μέλλον θέλω να …
είμαι υγιής και ακμαία και να μπορώ να απολαύσω τη δουλειά που ακόμα αγαπώ και δε βαρέθηκα μετά από τόσα χρόνια, αλλά σε ρυθμούς και χρόνους πιο ανθρώπινους και που ταιριάζουν περισσότερο στην ηλικία που είμαι πια.