University Survival Guide: Χαράλαμπος Κόκκαλης '18

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ο Χαράλαμπος Κόκκαλης αποφοίτησε, με πλήρη υποτροφία από το IBDP του Anatolia High School το 2018. Συνέχισε τις σπουδές του με Bachelor’s και Master's στο Computer Science στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τις οποίες και μόλις ολοκλήρωσε. Πέρσι το καλοκαίρι έκανε πρακτική ως Software Development Engineer στην Amazon, στα γραφεία του Λονδίνου.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Ανακούφιση και ταυτόχρονα ενθουσιασμός. Ανακούφιση, γιατί ανταμείφθηκαν οι κόποι μου και πέτυχα τον δυσκολότερο στόχο που είχα θέσει ως τότε, οριστικοποιώντας το πού θα βρισκόμουν την επόμενη χρονιά, και ενθουσιασμός για τη μεγάλη ακαδημαϊκή πρόκληση που ανοιγόταν μπροστά μου: θα είχα την ευκαιρία να εστιάσω στην επιστήμη που αγαπούσα, σπουδάζοντάς την σε ένα μοναδικό περιβάλλον.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Καλώς ή κακώς το σημαντικότερο και πιο απαιτητικό κομμάτι του συγκεκριμένου πανεπιστημίου είναι το ακαδημαϊκό. Θεωρώ πως, αν κάποιος είναι κατάλληλα προετοιμασμένος – τόσο από πλευράς γνώσεων, όσο και ψυχικά – για την ακαδημαϊκή αυτή πρόκληση, τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Σίγουρα η μετάβαση από το Λύκειο στο Πανεπιστήμιο μπορεί να είναι ένα σοκ, το οποίο σε συνδυασμό με τη συνύπαρξη με συμφοιτητές από διαφορετικά υπόβαθρα και – ενδεχομένως - με περισσότερη τριβή στο αντικείμενο πριν το πανεπιστήμιο, είναι πιθανό να κάνει έναν πρωτοετή φοιτητή να αγχωθεί και, ίσως, να απογοητευτεί. Οπότε, η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον θα ήταν να σκεφτεί πως η πλειοψηφία των φοιτητών βρίσκεται σε παρόμοια θέση, και αργά ή γρήγορα – με σκληρή δουλειά – είναι εφικτό να φτάσει το επίπεδο ακόμα και των καλύτερων από αυτούς. 

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η προσαρμογή στην αγγλική κουλτούρα. Από τη ρουτίνα και τη διασκέδαση, μέχρι και το χιούμορ. Οι Άγγλοι μου φάνηκαν εντελώς διαφορετικοί σε σχέση με οτιδήποτε είχα βιώσει πριν το πανεπιστήμιο. Και παρότι ίσως τέσσερα χρόνια αργότερα να έχω αποδεχθεί την ιδέα του μεσημεριανού στις δώδεκα, μου είναι ακόμα αδύνατο να περάσω όλη την Κυριακή μου από τη μία pub στην άλλη, πίνοντας διαρκώς μέχρι τα ξημερώματα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω ότι για να επιβιώσει κάποιος σε ένα απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών πρέπει να έχει βαθύτατα εσωτερικά κίνητρα, με κυριότερο ίσως το πάθος για τον τομέα του. Αυτό ακριβώς μου έδωσε το Κολλέγιο Ανατόλια, σε συνδυασμό βέβαια και με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες. Το αρχικό πάθος μου για τα Μαθηματικά ήταν αυτό που εξελίχτηκε αργότερα στο ενδιαφέρον μου για την Πληροφορική. Και αυτό το πάθος το ανακάλυψα για πρώτη φορά μέσα από το club Μαθηματικών του κυρίου Πέρρου: ως μαθητής Γυμνασίου ακόμα, είχα την τύχη να γνωρίσω έννοιες που αργότερα συνάντησα ξανά στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, καθώς και να εμπνευστώ από την αγάπη που μπορεί να έχει ένας καθηγητής για την επιστήμη του. Και ναι, άξιζε 100% τη θυσία ενός εκ των δύο μεγάλων διαλειμμάτων την εβδομάδα, την οποία έκανα – κάπως ενστικτωδώς – παρά τον πειρασμό να παίξω μπάσκετ με τους φίλους μου.
Επίσης, μέσω του Σχολείου είχα και την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πρώτο CTY Greece το 2014, όπου διδάχτηκα το μάθημα της Κρυπτολογίας, κάτι που επίσης ήταν κινητήριος παράγοντας για τις σπουδές μου στο μέλλον. Τα σωστά ερεθίσματα σε εκείνη την ηλικία μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός μαθητή.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Η ομάδα μπάσκετ και έπειτα η ελληνική κοινότητα - ήταν ο τρόπος μου να νιώθω «σαν στο σπίτι μου» μακριά από το σπίτι.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο ;

Οι καλύτερες φιλίες ξεκινούν συνήθως μέσα από κοινότητες/δραστηριότητες των φοιτητών. Έτσι, θεωρώ πως τους πιο στενούς δεσμούς στο πανεπιστήμιο τους δημιούργησα με τους συμπαίκτες μου, με τους οποίους περνούσαμε καθημερινά ατελείωτες ώρες στο γήπεδο και στα ταξίδια.

Επιπλέον, η Οξφόρδη αποτελείται ως επί το πλείστον από φοιτητές που χωρίζονται σε κολλέγια, δημιουργώντας έτσι μικρές κοινότητες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, διευκολύνοντας σημαντικά την κοινωνικοποίηση για τους νεοεισαχθέντες. Οι περισσότερες από τις παρέες μου στο κολλέγιο ξεκίνησαν στο common room, γύρω από το τραπέζι του μπιλιάρδου.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Επειδή ήμουν αρκετά αγχωμένος πριν το ταξίδι, είχα ξοδέψει πολύ χρόνο να προετοιμάζομαι για αυτό, οπότε ευτυχώς είχα όλα όσα χρειαζόμουν μαζί μου. Αν είχα την δυνατότητα να κουβαλήσω περισσότερες αποσκευές, τότε σίγουρα θα έπαιρνα κάποια φαγητά μαζί μου, αφού το ελληνικό φαγητό ήταν από τα πρώτα πράγματα που μου έλειψαν.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Όσο περίεργο και να ακούγεται, θα έλεγα το πόσο σημαντικό είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου στην επιλογή καριέρας. Το μονοπάτι για τους περισσότερους συμφοιτητές μου είναι αρκετά κοινό: ολοκλήρωση Bachelor’s, ίσως και Master’s, δουλειά ως software engineer (ή κάτι παρεμφερές) σε μεγάλη εταιρεία, και, συνεπώς, καλές απολαβές με φυσιολογική ισορροπία μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας. Έτσι, ως πρωτοετής ακόμα φοιτητής και ακούγοντας τις συμβουλές των μεγαλύτερων, το θεώρησα αυτονόητο να στοχεύσω εκεί, εστιάζοντας τις προσπάθειές μου στο να χτίσω ένα καλό βιογραφικό ως software engineer. Δυστυχώς, όσο ευχάριστοι και αν ήταν αυτοί οι ρόλοι, με τα πλεονεκτήματα που ανέφερα παραπάνω, κατάλαβα αργότερα πως δεν ανταποκρίνονταν στο όνειρό μου. Αυτό που πάντοτε με ενθουσίαζε ήταν τα απαιτητικά, και ίσως κάπως αφηρημένα, προβλήματα μαθηματικών/θεωρητικής πληροφορικής σε συνδυασμό με την έρευνα. Παρότι το πανεπιστήμιο παραμένει απλά ένα κομμάτι του παζλ και σίγουρα δεν καθορίζει πλήρως το μέλλον του καθενός, θεωρώ ότι αποτελεί την ιδανική ευκαιρία να εξερευνήσει κανείς όλες τις επιλογές που του δίνονται και να τις χρησιμοποιήσει για να χαράξει τον δικό του δρόμο.

Τέλος, μια λανθασμένη άποψη που έχουν πολλοί φοιτητές θετικών επιστημών είναι πως η επιτυχία τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον εαυτό τους, με συνέπεια να υποτιμούν την αξία της συνεργασίας. Αν μου έμαθε ένα πράγμα η εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο, είναι η σημασία του να πλαισιώνεσαι, τόσο στην ακαδημαϊκή όσο και στην προσωπική ζωή, από τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάθε εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με τη σωστή υποστήριξη, και η συνεργασία, είτε με συμφοιτητές είτε με τους κατάλληλους ακαδημαϊκούς, μπορεί να φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα.