Αγαπημένοι, πρώην καθηγητές και καθηγήτριες του Κολλεγίου Ανατόλια θυμούνται…

Μιλήσαμε με τον πρώην καθηγητή Οικονομικών & Κοινωνιολογίας, Δημήτρη Στάγκο ο οποίος μετά από 38 ολόκληρα χρόνια στις τάξεις του Σχολείου, δηλώνει «πλήρης» από όλα όσα εισέπραξε.

Θυμάστε κάτι από την πρώτη σας μέρα στην τάξη;

Αν και έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε, δεν μπορώ να ξεχάσω ότι η πρώτη ώρα που έκανα μάθημα ήταν στο Θηλέων!! Μπήκα σε μία τάξη με 20 περίπου κορίτσια, και η πρώτη ερώτηση που μου έκαναν ήταν:  "κύριε, πόσων χρονών είστε;"  Η απάντηση που έδωσα μου διαφεύγει αυτήν τη στιγμή!!

Υπάρχει κάποιο περιστατικό που δε θα ξεχάσετε ποτέ;

Την περίφημη 5ήμερη εκδρομή της Γ΄ Λυκείου στην Κρήτη, το 1986 με τα "σωσίβια" !

Τι αγαπούσατε περισσότερο στη δουλειά σας;

Τα πάντα!!!! Για οποιονδήποτε που ασκεί το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, η απάντηση είναι αυτόματη και αυτονόητη. Δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά αν δεν τη λατρεύεις.

Ποια στιγμή της χρονιάς περιμένατε με ανυπομονησία;                                                         

Πάντα την 1η Σεπτέμβρη που γυρνούσαμε από τις καλοκαιρινές διακοπές και ανταμώναμε όλοι μετά από περίπου τρεις μήνες. Την πρώτη 20ετία όμως, σίγουρα και την πρώτη ολομέλεια στις αρχές του Σεπτέμβρη, όπου ο Πρόεδρος ανακοίνωνε, μεταξύ άλλων,  την πολιτική του σχολείου σε μισθολογικά θέματα!!!

Υπάρχει κάτι που μάθατε από τη συναναστροφή με τους μαθητές και τις μαθήτριές σας;

Δεν υπάρχει κάτι, υπάρχουν πολλά. Πιστεύω ακράδαντα ότι το μεγαλύτερο, ίσως, πλεονέκτημα στη δουλειά μας είναι ότι είμαστε σε συνεχή επαφή με τη νεολαία. Αισθανόμαστε την αγωνία των παιδιών σαν να είναι και δική μας, χαιρόμαστε με τις χαρές τους, συμπάσχουμε με τις λύπες τους, ρουφάμε τη ζωντάνια τους που μας κινητοποιεί, ονειρευόμαστε μαζί τους καταστάσεις που δε φανταζόμασταν. Οτιδήποτε δημιουργούμε μέσα ή και έξω από την τάξη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα της συναναστροφής μας με αυτόν τον υπέροχο πληθυσμό και της ενσυναίσθησης που πρέπει να διακρίνει κάθε δάσκαλο.

Ποια πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των μαθητών/τριών  του Κολλεγίου Ανατόλια; 

"Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω", όπως έγραψε η Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Ποια είναι η  καλύτερη ανάμνηση που έχετε από τα χρόνια που αφιερώσατε στους μαθητές και στις μαθήτριες του Ανατόλια;

Η αγάπη που εισέπραξα από τους μαθητές και της μαθήτριές μου της Γ΄ λυκείου και των δύο σχολείων την τελευταία μέρα μαθημάτων, το πάρτι στην τάξη και το χορό στο γήπεδο του μπάσκετ, τις υπέροχες αφιερώσεις τους στις αναμνηστικές φωτογραφίες και στις ευχετήριες κάρτες και την τεράστια ανθοδέσμη που μου έδωσαν στο commencement!

Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται οι μαθητές και οι μαθήτριές  σας;

Όπως θα τους/τις θυμάμαι κι εγώ.....με αγάπη και απέραντη ευγνωμοσύνη.

Τι  σας λείπει περισσότερο από το Σχολείο;

Τίποτα!!! Όταν κάποιος αποχωρεί από ένα τέτοιο ΣΧΟΛΕΙΟ μετά από 38 χρόνια είναι πλήρης, δεν αισθάνεται κανένα κενό. Eίναι τόσα πολλά αυτά που εισέπραξε όλα αυτά τα χρόνια, που έχει να "ξοδεύει" για όλη την υπόλοιπη ζωή του!!!