University Survival Guide: Αναστασία Ρόμπη '21

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Φοίτησα στο κολλέγιο Ανατόλια τα τρία τελευταία χρόνια του σχολείου (1η - 3η λυκείου) και αποφοίτησα το 2021. Πριν το Ανατόλια δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σπουδάσω στο εξωτερικό, οπότε όταν μου παρουσιάστηκε ως ευκαιρία ήμουν διστακτική. Εν τέλει, αποφάσισα να κάνω αιτήσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού που ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο τα δύο τελευταία μου χρόνια στο Ανατόλια παρακολουθούσα το πρόγραμμα του ΙΒ. Αν και το πανεπιστήμιο του Grinnell στο οποίο φοιτώ είναι πλέον liberal arts, που σημαίνει ότι έχεις την δυνατότητα να πειραματιστείς με διάφορους κλάδους πριν αποφασίσεις σε ποιον θέλεις να εστιάσεις, η βιοχημεία υπήρχε στο μυαλό μου ως το πιο πιθανό σενάριο πριν ακόμη αποφοιτήσω από το σχολείο. Στην διάρκεια του δεύτερου πλέον χρόνου των σπουδών μου, είμαι σίγουρη πως αυτός θα είναι και ο κλάδος στον οποίο θα εστιάσω. Αν και δεν έχω καταλήξει ακόμη στο τι θα ήθελα να κάνω μετά την αποφοίτησή μου από το πανεπιστήμιο, κάποια πιθανά σενάρια είναι ο τομέας της έρευνας και των forensics.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά – όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Η αλήθεια είναι πως η απάντηση του Grinnell ήρθε νωρίτερα από ό,τι υπολόγιζα και με ξάφνιασε. Θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει δεκτή: Ήμουν μόνη μου στο σπίτι και είχα μόλις ξυπνήσει. Με το που διάβασα την απόφαση, ντύθηκα γρήγορα και πήγα να βρω τους γονείς μου στη δουλειά. Η χαρά που ήταν διακριτή στο πρόσωπό τους είναι κάτι που ακόμη θυμάμαι. Προσωπικά, νομίζω ότι αυτό που ένιωσα εκείνη την στιγμή ήταν ανακούφιση ειδικά δεδομένου του ότι είχα δυσκολευτεί αρκετά με το personal statement μου κατά τη διαδικασία των αιτήσεων και υπήρξαν στιγμές που ήμουν πολύ κοντά στο να τα παρατήσω. Αισθάνθηκα ότι όλη η κούραση των δύο τελευταίων χρόνων, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική (κυρίως εξαιτίας της πανδημίας και της καραντίνας που με δυσκόλευε στο να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητά μου) και η δουλειά που πολλές φορές ήταν αρκετά πιεστική, άξιζαν τον κόπο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχα μόλις καταφέρει κάτι το οποίο τρία χρόνια πριν περνούσε από το μυαλό μου μόνο ως μία από αυτές τις ιστορίες που συχνά ακούς αλλά δεν δίνεις και πολύ σημασία γιατί μοιάζουν τόσο μακριά από τον δικό σου κόσμο που τις θεωρείς σχεδόν απίθανες.

Περίπου δέκα λεπτά αργότερα, αντιλήφθηκα τι σήμαινε αυτό για τη ζωή μου από εκεί και πέρα και ξεκίνησα να κάνω σχέδια για το πώς θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ στο έπακρο αυτή την ευκαιρία. Μία νέα πόρτα ανοιγόταν μπροστά μου που με γέμιζε με ατελείωτη αισιοδοξία για το μέλλον και ανυπομονησία να ξεκινήσω αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής μου.  

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Παρόλο που ακούγεται λίγο κλισέ, θεωρώ πως η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω σε οποιονδήποτε ετοιμάζεται για σπουδές στο εξωτερικό είναι να είναι ανοιχτός στο άγνωστο, το καινούριο και το διαφορετικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ελλάδα έχει πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις γύρω από διάφορα κοινωνικά ζητήματα, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται πάντα στα δεδομένα της αμερικανικής κοινωνίας. Για αυτό το λόγο, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό ο μαθητής να αντιληφθεί πως πιθανότατα θα έρθει αντιμέτωπος με αρκετές καταστάσεις, οι οποίες δεν του είναι γνώριμες, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Αντιθέτως, είναι ο καλύτερος δρόμος προς την προσωπική εξέλιξη και την δημιουργία νέων, ουσιαστικών σχέσεων. Επομένως, η δεκτικότητα και η επιθυμία να γνωρίσει νέα πράγματα είναι απαραίτητα κατά την γνώμη μου για κάποιον που ενδιαφέρεται να φοιτήσει στο Grinnell συγκεκριμένα, καθώς είναι ένα από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ με τον μεγαλύτερο αριθμό διεθνών φοιτητών (περίπου 20% του συνολικού αριθμού των φοιτητών).

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Κάνοντας μία μικρή αναδρομή στον προηγούμενο χρόνο (όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα στο Grinnell), δεν θα έλεγα πως η μετάβασή μου ήταν πολύ εύκολη και ομαλή. Στις αρχές του πρώτου εξαμήνου, αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες με την επιλογή ενός από τα μαθήματά μου που με είχαν αγχώσει αρκετά και είχαν επιβαρύνει τον φόρτο εργασίας μου σημαντικά. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως το IB με είχε προετοιμάσει αποτελεσματικά για το επίπεδο σπουδών του Grinnell, αλλά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να καταλάβω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να οργανώνω τον χρόνο μου στο πανεπιστήμιο έτσι ώστε να μπορώ να ασχολούμαι και με άλλες δραστηριότητες που με ενδιαφέρουν. Το καλό σε όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι το Grinnell προσφέρει αρκετά resources, τα οποία όλοι οι μαθητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση που δυσκολεύονται με κάτι (ακαδημαϊκά, ψυχολογικά κλπ.). Επιπλέον, όπως ανέφερα και προηγουμένως, δεδομένου του μικρού μεγέθους του σχολείου (περίπου 1.500 μαθητές που είναι όλοι προπτυχιακοί), οι καθηγητές και όλοι αυτοί που εργάζονται στο πανεπιστήμιο είναι πολύ ανοιχτοί στην προσωπική επικοινωνία με τους μαθητές και πρόθυμοι να τους υποστηρίξουν σε τυχόν δυσκολίες. Σε ένα τόσο μικρό περιβάλλον, είναι αρκετά εύκολο να δημιουργήσεις σχέσεις εμπιστοσύνης που μπορούν να σου προσφέρουν πολλά.  

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Αυτό το οποίο πιστεύω θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχω αντιληφθεί νωρίτερα είναι πως ναι, η ζωή του πανεπιστημίου είναι γεμάτη φίλους, παρέες και πολλές νέες γνωριμίες αλλά στην τελική μόνο εγώ γνωρίζω απόλυτα τις ανάγκες μου και το τι είναι καλύτερο για μένα σε κάθε περίπτωση. Δεδομένου αυτού, θεωρώ πως το πιο σημαντικό “μάθημα” που πήρα από το σχολείο είναι το να πιστεύω στον εαυτό μου και να με εμπιστεύομαι, είτε αυτό έχει να κάνει με ακαδημαϊκές υποχρεώσεις, είτε με οποιονδήποτε άλλο τομέα της ζωής μου. Σύμφωνα με την δική μου εμπειρία έως τώρα, όταν βρίσκομαι τόσο μακριά από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα και μου είναι οικείο και μακριά από ανθρώπους που γνωρίζω για χρόνια, υπάρχουν πολλές καταστάσεις οι οποίες είναι εντελώς άγνωστες και πολλές φορές μου προκαλούν στρες. Σε τέτοιου είδους καταστάσεις με έχει βοηθήσει πάρα πολύ το να μην ξοδεύω άσκοπα ώρες να σκέφτομαι πώς να τις αντιμετωπίσω αλλά να ακολουθώ το ένστικτό μου και να υποστηρίζω τις επιλογές μου άσχετα με το τι πιστεύουν οι υπόλοιποι.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Αφού άφησα τα πράγματα στο δωμάτιό μου, ξεκίνησα να περπατάω στο campus προκειμένου να μάθω λίγο καλύτερα το περιβάλλον στο οποίο θα περνούσα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι το campus έχει να προσφέρει πολλά όμορφα και ήρεμα σημεία, κυρίως κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού που είναι όλο καταπράσινο και ο καιρός προσφέρεται για να περνάει κανείς χρόνο έξω. Δεδομένου του ότι λατρεύω να περνάω χρόνο έξω είτε με παρέα είτε χαλαρώνοντας μόνη μου, μπορώ να πω ότι αυτή η πρώτη επαφή μου με το campus ήταν μία πολύ καλή αρχή!

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Παρόλο που υπάρχουν μέρη στο campus στα οποία μαζεύεται συνήθως πολύς κόσμος όπως για παράδειγμα το Spencer Grill (το καφέ του πανεπιστημίου) και η τραπεζαρία (κυρίως στις ώρες του μεσημεριανού και του βραδινού), πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς κόσμο στο πανεπιστήμιο είναι οι διάφορες δραστηριότητες και τα clubs στα οποία συμμετέχει κανείς και τα οποία σου δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα. Προσωπικά, ως άτομο που τα πηγαίνει καλύτερα και νιώθει πιο άνετα σε σχετικά μικρές παρέες, έχω ταιριάξει πολύ περισσότερο με άτομα που έχω γνωρίσει μέσα από τέτοιου είδους δραστηριότητες. Επίσης, τα dorms είναι άλλος ένας πολύ καλός τρόπος να γνωρίσεις καινούριο κόσμο και θεωρώ πως σε αυτό συνεισφέρει πολύ το γεγονός ότι η πλειονότητά  τους στεγάζει μαθητές από όλα τα έτη.   

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Φεύγοντας από το σπίτι μου και κυρίως κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου, είχε περάσει ένα μεγάλο διάστημα που δεν σκεφτόμουν ιδιαίτερα την ζωή μου και τους ανθρώπους μου πίσω στην Ελλάδα και όταν το συνειδητοποίησα ένιωσα πολύ άσχημα. Από τότε, έχω περάσει πολλές ώρες σκεπτόμενη πώς συνδέονται η ζωή μου στο Grinnell με τη ζωή μου πίσω στην Ελλάδα και γενικότερα παρόμοια ζητήματα ταυτότητας και προσωπικότητας. Κάπως έτσι, μετάνιωσα που δεν είχα φέρει μαζί μου περισσότερα πράγματα που μου θυμίζουν το σπίτι μου και τους δικούς μου πίσω στην Ελλάδα (όπως φωτογραφίες κλπ.). 

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με την ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Παρόλο που από την αρχή ήξερα ότι ο χειμώνας στο Grinnell είναι αρκετά βαρύς σε σύγκριση με αυτόν της Ελλάδας, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακριβώς τι σημαίνει αυτό και μπορώ να πω πως δεν ήμουν προετοιμασμένη. Ομολογουμένως, εάν και μετά από κάποιο σημείο συνηθίζεται, στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ο καιρός μπορεί να με επηρεάσει σε σημαντικές αποφάσεις, όπως π.χ. το εάν θέλω να έρθω στο Grinnell ή όχι, αλλά πιστεύω θα με είχε βοηθήσει πολύ το να έχω μία πιο πλήρη εικόνα του πώς ακριβώς είναι ο καιρός εδώ.