University Survival Guide: Έβελιν Τσίντζα '22

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Φοίτησα στο Κολλέγιο Ανατόλια με 50% υποτροφία τα δύο τελευταία χρόνια της λυκειακής μου εκπαίδευσης, παρακολουθώντας το πρόγραμμα IBDP. Στη συνέχεια έγινα δεκτή με μερική υποτροφία της εταιρίας Star Bulk στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου σήμερα είμαι πρωτοετής φοιτήτρια Νομικής.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Μετά τη χαρά νομίζω ήρθε η δυσπιστία. Όταν έχεις συνηθίσει να ακολουθείς την καθημερινή σου ρουτίνα με το διάβασμα, τα εξωσχολικά clubs και τις συναντήσεις με φίλους και συμμαθητές, σου είναι πολύ δύσκολο  να  φανταστείς  τον  εαυτό  σου  στο  περιβάλλον  του πανεπιστημίου, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι σε μια ξένη χώρα. Μου φαινόταν όλο σαν ένα μακρινό όνειρο, το οποίο ήξερα πως κάποτε θα ζήσω, αλλά δεν μπορούσε ακόμα να το συλλάβει ο νους μου. Νομίζω πως συνειδητοποίησα ολοκληρωτικά ότι πάω πανεπιστήμιο μόνο όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο στην Αγγλία το φθινόπωρο.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να φροντίσει να βρει μια καλή ισορροπία μεταξύ της ακαδημαϊκής και της κοινωνικής του ζωής. Ο φόρτος εργασίας είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που έχει συνηθίσει κανείς στο Λύκειο και οι ρυθμοί μπορεί να γίνουν, ειδικά στις περιόδους εξετάσεων, ειλικρινά εξοντωτικοί. Συνάμα, επειδή το μάθημα στην Οξφόρδη παίρνει τη μορφή tutorials, όπου 1-2 μαθητές συζητούν μόνοι με τον καθηγητή τους, χτίζεις μια προσωπική σχέση μαζί τους και νιώθεις ότι περιμένουν πολλά από εσένα. Είναι εύκολο, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, να πέσει κανείς στην παγίδα και να αφιερωθεί πλήρως στην ακαδημαϊκή πτυχή της πανεπιστημιακής ζωής. Αυτό είναι μεγάλο λάθος - χρειάζεται κάποιος τις βραδιές με τους φίλους του, τη συμμετοχή στα clubs και τις societies και τις αθλητικές δραστηριότητες, για να αντιμετωπίσει με υγιή τρόπο τις προκλήσεις του πανεπιστημίου και να ζήσει μια ολοκληρωμένη φοιτητική ζωή.

Και μια ακόμα μικρή συμβουλή: να αγαπά πραγματικά αυτό που σπουδάζει. Καλώς ή κακώς θα χρειαστεί πολλή δουλειά, μα όλοι οι κόποι ανταμείβονται όταν σε ενδιαφέρει αληθινά και βαθιά το αντικείμενό σου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά, όσον αφορά τη συγκεκριμένη πόλη, ο καιρός με δυσκόλεψε αφάνταστα. Είμαι μεγάλη λάτρης του ελληνικού ήλιου και η μουντή ατμόσφαιρα που είναι τόσο χαρακτηριστική των αγγλικών πόλεων με ενόχλησε αρκετά. Είναι δύσκολο να μη νιώθεις νοσταλγία για το σπίτι σου όταν ο ήλιος δύει στις 4 κάθε απόγευμα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω πως το σχολείο και, ιδιαίτερα, το IBDP, μου έδωσαν πολλά εφόδια που με βοήθησαν να ανταπεξέλθω στην πανεπιστημιακή ζωή. Στο IB μελετάς έξι μαθήματα την ίδια στιγμή, για το καθένα από τα οποία πρέπει να συντάξεις διαφορετικού τύπου εργασίες, με διαφορετικά deadlines. Αυτό μου έμαθε να οργανώνω τον χρόνο μου, να θέτω στόχους και να προγραμματίζω το διάβασμά μου, χωρίς να αφήνω την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μου την τελευταία στιγμή.

Ποιο ήταν το πρώτο  πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Τους συμφοιτητές μου. Είχα μιλήσει ήδη με δύο από αυτούς μέσω των social media και είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε την πρώτη κιόλας μέρα μας στην Αγγλία, πριν την αρχή των μαθημάτων. Είναι απίστευτα ανακουφιστικό να συνειδητοποιείς πως κι άλλοι έχουν τα ίδια άγχη και ανησυχίες με εσένα προτού αρχίσουν το νέο αυτό κεφάλαιο της ζωής τους. Σήμερα, είναι και οι δύο μεταξύ των πιο κοντινών μου φίλων.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο ;

Εκτός από τα διάφορα clubs και societies, θα έλεγα πως τα καλύτερα μέρη είναι το dining hall και το bar του κολλεγίου. Το πανεπιστήμιο στην Οξφόρδη χωρίζεται σε κολλέγια, στο καθένα από τα οποία φοιτούν περίπου 100 πρωτοετείς. Με μια απλή βόλτα στο dining hall για πρωινό ή μεσημεριανό μπορεί κανείς να γνωρίσει τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Ένα κουτί ελληνική φέτα. Είναι απίστευτο πόσο δύσκολο είναι να βρεις την αυθεντική γεύση στην Αγγλία.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Πως δεν υπάρχει καθιερωμένος δρόμος που  ‘πρέπει’ να ακολουθήσεις στο μέλλον σου. Τα ερεθίσματα στο πανεπιστήμιο είναι τόσο πολλά και οι άνθρωποι που γνωρίζει κανείς, καθηγητές κι ερευνητές, έχουν ακολουθήσει τόσο διαφορετικές πορείες που σε εμπνέουν να φύγεις από το περπατημένο και να ακολουθήσεις αυτό που σε ενδιαφέρει στον τομέα σου, όπου κι αν αυτό σε οδηγήσει.