Συνέντευξη: Έβελυν Ασουάντ '10

Μιλήσαμε με τη Έβελυν Ασουάντ απόφοιτη του Anatolia High School του ’10.  Μετά την αποφοίτησή της , η Έβελυν ξεκίνησε να  συνεργάζεται με  το θέατρο Άττις του Θεόδωρου Τερζόπουλου σε παραστάσεις του ίδιου και του Σάββα Στρούμπου. Στις 11 Ιουλίου ξεκινούν  την καλοκαιρινή τους περιοδεία από το Θέατρο Βράχων με τους «Πέρσες» του Αισχύλου, όπου η ίδια υποδύεται την Άτοσσα, ενώ τον Αύγουστο, στην Αυστρία, θα παίξουν τους «Πέρσες», αλλά και την «Αντιγόνη», όπου υποδύεται τον ομώνυμο ρόλο. Φέτος, η Έβελυν συμμετείχε στην ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου, η οποία έχει ήδη αποσπάσει βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. 

Παράλληλα, είναι και η  frontwoman του prog ethnic συγκροτήματος PAGAN. Το κομμάτι τους «Hydro» είναι το soundtrack της τηλεοπτικής διαφήμισης GO GREEN της εταιρείας ΖΑΓΟΡΙ, στην οποία πρωταγωνιστεί και χορεύει ο Τάσος Νούσιας. Το φετινό καλοκαίρι θα εμφανιστούν σε διάφορα φεστιβάλ και σκηνές.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την κλίση μου

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

είναι οι  ώρες που περνούσα στο Όμιλο Ελληνικού Θεάτρου! Ήταν το πρώτο σκαλοπάτι για να αντιληφθώ ότι η θεατρική τέχνη θα είναι ο δρόμος της ζωής μου. Ήταν τόσο σημαντικό που είχαμε τη δυνατότητα να έρθουμε κοντά με τη δραματική τέχνη στο σχολείο μας. Ανεξαρτήτως εάν θα αποτελέσει επαγγελματική επιλογή για έναν νέο άνθρωπο, το θεατρικό εργαστήρι είναι απαραίτητο για την ευρύτερη καλλιέργειά μας. Σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού αποτελεί πολλές φορές υποχρεωτικό μάθημα μαζί με τον χορό ή τη μουσική.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν…

Πολλοί καθηγητές ήταν παρόντες, και μας έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια γνώσης για να ενταχθούμε με ομαλό τρόπο στην κοινωνία που περίμενε την παραγωγική μας έκρηξη! Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω τον κύριο Θανάση Φωτιάδη, που είχε τη διεύθυνση του Ομίλου Ελληνικού Θεάτρου του σχολείου και, πρακτικά, ήταν από τους πρώτους σκηνοθέτες μου. Με στήριξε αληθινά και με ενθάρρυνε μέχρι να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ με την τέχνη επαγγελματικά. Το γεγονός επίσης ότι με ακολουθεί όπου μπορεί στις παραστάσεις και τις συναυλίες μέχρι και σήμερα με συγκινεί πολύ. 

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

Δεν βλέπαμε κάγκελα! Μπορεί να ακούγεται κάπως παράξενο αλλά ήταν τελικά τόσο σημαντικό που στον υπαίθριο χώρο δεν υπήρχαν κάγκελα γύρω μας.  Υπήρχε μια αίσθηση ελευθερίας και, σε συνδυασμό με τα δέντρα και το άφθονο πράσινο, η μεγάλη «αυλή»  του σχολείου μας ήταν παράδεισος, σε σχέση με την τυπική εικόνα που συναντάμε συνήθως στα σχολεία.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να… 

συνειδητοποιήσω την κλίση μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι…

Ευελπιστώ πως όλοι οι απόφοιτοι του σχολείου μας διακρίνονται πρώτα για τη γενναιοδωρία, το φιλότιμο και την ανθρωπιά τους και μετά για τις ικανότητες και τις επιτυχίες τους. Γιατί εμείς ως μαθητές  είχαμε το προνόμιο να σπουδάσουμε σε ένα ιδιωτικό κορυφαίο σχολείο επειδή οι γονείς μας μπορούσαν να μάς το παρέχουν. Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε ευγνώμονες για την τόσο ιδανική περίοδο των μαθητικών μας χρόνων, και να ανταποδώσουμε αυτό το δώρο μέσω της προσφοράς μας στην απρόσωπη πλέον κοινωνία μας. 

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι… 

η στιγμή που παρουσιάζεται στο κοινό το αποτέλεσμα της μελέτης, της έρευνας, των αμέτρητων προβών, του ξενυχτιού και της δημιουργίας που συντελείται επί μήνες ή και χρόνια για να τέρψει για λίγες μόνο στιγμές τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι ένα απόσταγμα του οποίου η επίγευση μπορεί να μείνει στο νου για πάντα ή ακόμη και να ξυπνήσει άγνωστες αρχέγονες μνήμες από τη λήθη. 

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

την παρακολούθηση του σεμιναρίου του Θεόδωρου Τερζόπουλου, το οποίο ήταν η αφορμή για να μπω στην οικογένεια του θεάτρου Άττις. Εκεί γνωρίστηκα με τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο και εντάχθηκα στην ομάδα Σημείο Μηδέν, όπου και έχτισα τη μέχρι τώρα θεατρική μου πορεία. Επίσης η συνάντησή μου με τον Σταύρο Τσουμάνη που οδήγησε στη δημιουργία της μπάντας μας των PAGAN, μέσω της οποίας εκπληρώνω το όνειρό μου να τραγουδήσω και να εκφραστώ στη σκηνή με τη δική μου ταυτότητα, και όχι με τον τρόπο που ορίζουν  τα διάφορα τυποποιημένα μουσικά είδη. 

Στο μέλλον θέλω να…

δω έναν κόσμο που να στηρίζεται στην ανθρώπινη κατανόηση και όχι στα υλικά αγαθά, που όπως πολύ σοφά λέει και το παραδοσιακό τραγούδι «..στον Άδη δεν περνάνε..». 

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και την αφορμή που μου δώσατε να ανακαλέσω τις όμορφες μνήμες από τα χρόνια μου στο Ανατόλια.