Claire

Μιλήσαμε με τη Χριστίνα Κάκου, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του '94. Η Χριστίνα σπούδασε μαγειρική στη φημισμένη σχολή Le Cordon Bleu, στο Παρίσι. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής της πορείας δούλεψε στον χώρο της κουζίνας, η αγάπη της για τα γλυκά, όμως, την έκανε να αλλάξει πορεία και να παρακολουθήσει επαγγελματικά σεμινάρια ζαχαροπλαστικής στις σχολές Le Nôtre και Bellouet Conseil στο Παρίσι. Σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με τη ζαχαροπλαστική στον δικό της πολύ γνωστό χώρο με την ονομασία Sugarela.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

Προσπαθώ να διαλέξω μεταξύ της παράστασης του Drama Club το 1988 (αν θυμάμαι καλά) «The Wizard of OZ”, την οποία παρακολούθησα ως θεατής και τις εκδηλώσεις του Μουσικού Τριημέρου το 1992 (πάλι αν θυμάμαι καλά..) με καλεσμένο τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής ήταν …

ο Τάσος Ναούμ, η Μπέτυ Στεφανίδου και η Χριστίνα Δουρής.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

ήταν στην σκεπή της τότε καινούργιας βιβλιοθήκης (Ελευθεριάδης), όπου μπορούσες να ανέβεις από κάτι σκαλάκια και να απολαύσεις στιγμές ηρεμίας και απομόνωσης.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να...

διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

ότι λόγω των πολλών δυνατοτήτων που προσφέρει το σχολείο μας, νομίζω ότι ένα κοινό στοιχείο των αποφοίτων, είναι το diversity.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι ….

ένα μεγάλο κομμάτι των εφηβικών μου αναμνήσεων.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι...

η δημιουργία καινούργιων συνταγών και σχεδίων.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

την έναρξη της Sugarela.

Στο μέλλον θέλω να…

ισορροπήσω καλύτερα τον προσωπικό και τον επαγγελματικό μου χρόνο.

Ο Παναγιώτης Ποδιώτης, απόφοιτος του Anatolia High School της τάξης του ’15, μας ξεναγεί στο Δουβλίνο όπου ζει και εργάζεται ως Σύμβουλος Marketing Πελατών στη Google.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Σε γενικές γραμμές, οι θερμοκρασίες είναι αρκετά ήπιες ολόκληρο τον χρόνο - σε βαθμό ώστε να  ξαφνιάζουν δεδομένης της θέσης της χώρας. Όμως οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις και ο δυνατός αέρας – εάν και όχι απαγορευτικά -  κάνουν το φθινόπωρο και τον χειμώνα λιγότερο δημοφιλή για τους επισκέπτες. Η πόλη λάμπει την άνοιξη, μία περίοδο κατά την οποία τα πάρκα και οι προβλήτες γεμίζουν από κόσμο, με σταθερή ηλιοφάνεια, και αρκετές ευκαιρίες για εξορμήσεις στη φύση όπως στα  Wicklow Mountains, και στα παραθαλάσσια χωριά Howth, και Malahide. Τέλος, ενώ ο εορτασμός του Άγιου Πατρικίου στις 17 Μαρτίου είναι παγκόσμιας φήμης, θεωρώ πως στερεί από τη πόλη τον ρυθμό και τον χαρακτήρα της λόγω του εξαιρετικά μεγάλου όγκου τουριστών που συρρέουν από το εξωτερικό, και δεν θα πρότεινα εκείνες τις ημέρες για επίσκεψη στην πόλη.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Το νεολιθικό μνημείο Newgrange βρίσκεται περίπου μία ώρα έξω από τη πόλη και είναι παλαιότερο των Stonehenge και των αιγυπτιακών πυραμίδων! Η έντονη πνευματικότητα που περιβάλλει το σύμπλεγμα τύμβων  και χώρων τελετών,  δημιουργεί μία υποβλητική ατμόσφαιρα που διαπερνά τον επισκέπτη  και ζωντανεύει το βαθύ ανθρώπινο υποσυνείδητο.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Να επισκεφτεί το Phoenix Park το οποίο είναι το μεγαλύτερο αστικό πάρκο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αποτελεί επίσης χώρο κατοικίας ελαφιών τα οποία είναι ιδιαίτερα φιλικά.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Η αλήθεια είναι πως η παραδοσιακή Ιρλανδική κουζίνα δεν φημίζεται πάρα πολύ. Εξαίρεση αποτελούν φυσικά τα ποτά με αποκορύφωμα τα ουίσκι και τις μπύρες. Για αυτούς τους λόγους, και εξαιτίας της κεντρικής θέσης των pub στο τρόπο ζωής και την τοπική ταυτότητα, θα πάρω την ελευθερία να προσεγγίσω διαφορετικά την ερώτηση και να προτείνω pubs.

Το The Cobblestone έχει τις Κυριακές ζωντανή μουσική και παραδοσιακές εκδηλώσεις στο πίσω mini stage. Στη McNeil’s μπορείτε να απολαύσετε φημισμένο Irish Coffee και μουσική από ερασιτέχνες κάθε Σαββατοκύριακο  σε έναν μικρό και φιλικό χώρο. Το Pipers Corner είναι μια μοντέρνα εκδοχή της κλασικής pub που ιδρύθηκε από νέους Ιρλανδούς που επιχειρούν να διατηρήσουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα της αλλά μέσα από μια πιο hipster προσέγγιση. Tο Confession Box είναι μια ιστορική pubπου συγκεντρώνει κόσμο μεγαλύτερης ηλικίας και επικεντρώνεται στο παραδοσιακό άθλημα της χώρας – το Γαελικό ποδόσφαιρο. Τέλος, το Fibber Magees αποτελεί νεανικό after μαγαζί με μεγάλη εσωτερική αυλή και πολλούς expats.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Η περιοχή του Portobello είναι πολύ όμορφη και αρκετά κοντά στην τουριστική ζώνη της περιοχής που αποκαλείται “Temple Bar”. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου και το διπλανό πάρκο αποτελούν εξαιρετικούς χώρους ανάπαυλας και εποχιακών υπαίθριων αγορών. Το The Last Bookshop και το Mad Egg – καταστήματα της περιοχής, αξίζουν επίσης μια επίσκεψη.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Vintage poster από παλιές των παλιών διαφημίσεις της μπύρας Guinness, αλλά και σπάνια ιρλανδέζικα ουίσκι όπως το Redbreast.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Τα yellow umbrella tours διοργανώνουν  ξεναγήσεις με ντόπιους οδηγούς στις οποίες το κόστος συμμετοχής είναι προαιρετικό. Για όσες και όσους απολαμβάνουν την ιστορία και την εθνογραφία, προτείνω το tour με θέμα το Irish Independence (tip: εάν ο/η ξεναγός έχει καταγωγή από το Βόρειο Δουβλίνο, θα γνωρίζει για στέκια ντόπιων και αυθεντικές pub).

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

H pub The Celt. Πρόκειται για ένα μαγαζί που έχει ζωντανή μουσική ακόμα και τις καθημερινές, και που δεν κρύβεται από πολιτικά και ιστορικά ζητήματα που έχουν διαμορφώσει την ταυτότητα της χώρας. Impromptu γλέντια και ένας πολύ όμορφος και πολύπλοκος χώρος το κάνουν must για ντόπιους και επισκέπτες.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Κάθε Παρασκευή απόγευμα διοργανώνεται στον σύλλογο Teacher’s Club βραδιά παραδοσιακών τραγουδιών. Πλήθος ντόπιων, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά και λίγων νεαρών expats μαζεύονται στον δεύτερο όροφο για να τραγουδήσουν και να αφηγηθούν ιστορίες. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά φιλόξενη – χαρακτηριστικό των Ιρλανδών, η συμμετοχή ελεύθερη, ενώ στον ίδιο όροφο λειτουργεί και πολύ φθηνό bar με όμορφο σαλόνι.

Η Δήμητρα Καρακιουλάκη, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’15, μας ξεναγεί στη Βασιλεία όπου ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στο Clooney Foundation for Justice.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η Βασιλεία είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ελβετίας και έχει μεγάλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Ενδεικτικά:
- Τον Ιούνιο εκτός από μπάνιο στον Ρήνο και πεζοπορία στα γύρω βουνά, κάποιος μπορεί να επισκεφτεί το Art Basel, την ετήσια διεθνή έκθεση τέχνης.
- Τον Φεβρουάριο, εκτός από σκι στις Άλπεις, κάποιος μπορεί να συμμετάσχει στο Fasnacht- το μεγαλύτερο καρναβάλι της Ελβετίας, το οποίο είναι τόσο μοναδικό που περιλαμβάνεται στον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

To Fondation Beyeler, το πιο επισκέψιμο μουσείο τέχνης στην Ελβετία. Μία όμορφη διαδρομή μέσα από αμπελώνες και με πανοραμική θέα συνδέει το μουσείο με το Vitra Haus. Τον καθεδρικό ναό (Basel Münster), από τον οποίο μπορεί κανείς να περπατήσει κατά μήκος του ποταμού έως το μουσείο Tinguely.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Nα παρακολουθήσει συναυλίες, όπως το Αυγουστιάτικο Jazz Festival, κατά τη διάρκεια του οποίου σε κάθε γωνία της πόλης παίζει μία jazz μπάντα, και το Street Parade, όταν η πόλη και το ποτάμι γεμίζει DJs που παίζουν techno μουσική.
Να επισκεφθεί εγκαίνια νέων συλλογών τέχνης στα μουσεία ή γκαλερί μοντέρνας τέχνης και αντικών.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Patschifig- τον χειμώνα για το καλύτερο fondue της πόλης, σε μία ιδιαίτερη τοποθεσία.
Cheval Blanc- ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, επάνω στο ποτάμι.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή; 

Την παλιά πόλη.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Από τα πανάκριβα ελβετικά ωρολόγια ως τις ελβετικές γραβιέρες, τις σοκολάτες Läderach, τα παραδοσιακά μπισκότα Basler Läckerli και τα μοναδικά χριστουγεννιάτικα στολίδια και ενθύμια από τον Johann Wanner.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Ο καλύτερος τρόπος για να εξερευνήσει κανείς τις κρυφές γωνίες και την ιστορία της Βασιλείας είναι με τα πόδια, καθώς πολλά αξιοθέατα βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

To Oetlinger Buvette το καλοκαίρι: ένα καφέ-εστιατόριο στις ακτές του Ρήνου.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Κάτω από την παλιά πόλη της Βασιλείας βρίσκεται μία άλλη πόλη… η πόλη των «κλικών». Οι «κλίκες» είναι ομάδες μουσικών, οι οποίοι όλο τον χρόνο κάνουν εξάσκηση για το καρναβάλι του Φεβρουαρίου. Ενώ καθημερινά μπορεί κανείς να ακούσει μόνο κάποιες νότες από τις πρόβες τους, την περίοδο του καρναβαλιού ανοίγουν για το κοινό τις υπόγειες στοές τους, προσφέρουν φαγητό, ποτά και stand up comedies.

Μιλήσαμε με τo  Νίκο Λαζούλα, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του  ’12. Ο Νίκος σπούδασε Οργάνωση & Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές Master of Science in International Business & Management  στο Alba Business School. Σήμερα εργάζεται ως Chief Operating Officer & Logistics Director στην Exelixis, εταιρία με σκοπό την παροχή υπηρεσιών logistics, διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας και εμπορίας FMCGs.

Η Βασιλεία Καρακιουλάκη, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’15, μας ξεναγεί στη Βασιλεία όπου ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στο Clooney Foundation for Justice.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η Βασιλεία είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ελβετίας και έχει μεγάλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Ενδεικτικά:
- Τον Ιούνιο εκτός από μπάνιο στον Ρήνο και πεζοπορία στα γύρω βουνά, κάποιος μπορεί να επισκεφτεί το Art Basel, την ετήσια διεθνή έκθεση τέχνης.
- Τον Φεβρουάριο, εκτός από σκι στις Άλπεις, κάποιος μπορεί να συμμετάσχει στο Fasnacht- το μεγαλύτερο καρναβάλι της Ελβετίας, το οποίο είναι τόσο μοναδικό που περιλαμβάνεται στον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

To Fondation Beyeler, το πιο επισκέψιμο μουσείο τέχνης στην Ελβετία. Μία όμορφη διαδρομή μέσα από αμπελώνες και με πανοραμική θέα συνδέει το μουσείο με το Vitra Haus. Τον καθεδρικό ναό (Basel Münster), από τον οποίο μπορεί κανείς να περπατήσει κατά μήκος του ποταμού έως το μουσείο Tinguely.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Nα παρακολουθήσει συναυλίες, όπως το Αυγουστιάτικο Jazz Festival, κατά τη διάρκεια του οποίου σε κάθε γωνία της πόλης παίζει μία jazz μπάντα, και το Street Parade, όταν η πόλη και το ποτάμι γεμίζει DJs που παίζουν techno μουσική.
Να επισκεφθεί εγκαίνια νέων συλλογών τέχνης στα μουσεία ή γκαλερί μοντέρνας τέχνης και αντικών.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Patschifig- τον χειμώνα για το καλύτερο fondue της πόλης, σε μία ιδιαίτερη τοποθεσία.
Cheval Blanc- ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, επάνω στο ποτάμι.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή; 

Την παλιά πόλη.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Από τα πανάκριβα ελβετικά ωρολόγια ως τις ελβετικές γραβιέρες, τις σοκολάτες Läderach, τα παραδοσιακά μπισκότα Basler Läckerli και τα μοναδικά χριστουγεννιάτικα στολίδια και ενθύμια από τον Johann Wanner.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Ο καλύτερος τρόπος για να εξερευνήσει κανείς τις κρυφές γωνίες και την ιστορία της Βασιλείας είναι με τα πόδια, καθώς πολλά αξιοθέατα βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

To Oetlinger Buvette το καλοκαίρι: ένα καφέ-εστιατόριο στις ακτές του Ρήνου.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Κάτω από την παλιά πόλη της Βασιλείας βρίσκεται μία άλλη πόλη… η πόλη των «κλικών». Οι «κλίκες» είναι ομάδες μουσικών, οι οποίοι όλο τον χρόνο κάνουν εξάσκηση για το καρναβάλι του Φεβρουαρίου. Ενώ καθημερινά μπορεί κανείς να ακούσει μόνο κάποιες νότες από τις πρόβες τους, την περίοδο του καρναβαλιού ανοίγουν για το κοινό τις υπόγειες στοές τους, προσφέρουν φαγητό, ποτά και stand up comedies.

Μιλήσαμε με την Ελίνα Σαρικάκη, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’03. Η Ελίνα σπούδασε  Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε για Master of Laws,  Public International Law στο Leiden University στην Ολλανδία.  Στη συνέχεια, έκανε το διδακτορικό της, στο Ποινικό Δίκαιο Νομικής του Α.Π.Θ.Στο παρελθόν εργάστηκε ως Νομική σύμβουλος σε ομάδα υπεράσπισης κατηγορουμένου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, στην ειρηνευτική αποστολή του ΟHE στο Κόσοβο και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.Σήμερα εργάζεται ως Νομική Σύμβουλος σε δικαστές του United Nations International Residual Mechanism for Criminal Tribunals.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να αναπτύξω μια αίσθηση συνεχούς εξερεύνησης για νέα ενδιαφέροντα και προκλήσεις και να μην σταματήσω αυτήν την αναζήτηση έκτοτε

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

ίσως θα ξεχώριζα την ημέρα της αποφοίτησης, γιατί ήταν μια μέρα ορόσημο ανάμεσα στο τέλος μιας πολύ όμορφης εξαετίας και στην αρχή ενός νέου ταξιδιού.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Δύσκολο να διαλέξω έναν. Θυμάμαι σίγουρα την κυρία Δακή, φιλόλογό μας στη θεωρητική κατεύθυνση, για το πάθος της να μας μάθει να μιλάμε σωστά ελληνικά. Τη θυμάμαι μέχρι και σήμερα όταν προσπαθώ να αποφύγω κάποια από τα κοινά λάθη.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Όλο το campus ήταν πανέμορφο και θυμάμαι πάντα να χαζεύω το τόσο πράσινο περπατώντας στο μεγάλο διάλειμμα ή αλλάζοντας αίθουσα από μάθημα σε μάθημα.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αναπτύξω μια αίσθηση συνεχούς εξερεύνησης για νέα ενδιαφέροντα και προκλήσεις και να μην σταματήσω αυτήν την αναζήτηση έκτοτε.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

νομίζω περιέργεια, αυτοπεποίθηση σε θέματα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά, εργατικότητα και ομαδικότητα.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

το σχολείο μου. Εκεί όπου έθεσα γερές βάσεις για τη μετέπειτα πορεία μου και το οποίο συνέβαλε στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η αίσθηση ότι συμμετέχεις σε κάτι που προσπαθεί να έχει θετικό αντίκτυπο σε άλλους ανθρώπους. Είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά σου προσφέρει και μεγάλη ευχαρίστηση.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

Νομίζω την πρώτη μου δουλειά όταν με προσέλαβαν ως μέλος της ομάδας υπεράσπισης ενός Βοσνιο-Κροάτη κατηγορούμενου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Ως τότε είχα επιλέξει να εξειδικευτώ στο διεθνές δίκαιο επειδή μου άρεσε, χωρίς να ξέρω αν ρεαλιστικά θα μπορούσα να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι ήταν -τελικά- δυνατό.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και να συνεχίσω να μαθαίνω μέσα από αυτά. 

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Αποφοίτησα από το IBDP Programme του Κολλεγίου Ανατόλια το 2014. Ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Yale University στις Πολιτικές Επιστήμες και τη Φιλοσοφία και στο δεύτερο έτος άλλαξα το Major μου, σε Αρχιτεκτονική. Αποφοίτησα το 2018 και εργάστηκα για μερικούς μήνες στην εταιρία Makridis Associates, στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, έκανα τις αιτήσεις μου για μεταπτυχιακά. Έγινα δεκτός στο University of California Berkeley, όπου και βρίσκομαι αυτή τη στιγμή τελειώνοντας το Master of Architecture. Μελλοντικά, ελπίζω να δουλέψω για μερικά χρόνια σε κάποιο γραφείο στην Αμερική πριν γυρίσω στη Θεσσαλονίκη για να ξεκινήσω κάτι δικό μου.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Δικαίωση. Όπως ξέρουν όσοι και όσες έχουν ήδη ασχοληθεί με τις αιτήσεις σε αμερικανικά πανεπιστήμια (και θα μάθουν όσοι και όσες θα ασχοληθούν) είναι μια περίπλοκη διαδικασία με πολλά κινούμενα μέρη που τρέχουν ταυτόχρονα και κρίνουν το μέλλον σου. Οπότε, το θετικό αποτέλεσμα ένιωσα ότι δικαιώνει όχι μόνο την προσπάθειά μου σχετικά με τις αιτήσεις και τα τεστ, αλλά και όλη την πορεία μου μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να κρατήσει τα αυτιά και τα μάτια του/της ανοιχτά από την πρώτη στιγμή. Πέρα από το πολιτισμικό σοκ που επιφέρει η τόσο δραστική αλλαγή περιβάλλοντος και ζωής σε μία εντελώς διαφορετική κοινωνία από αυτήν που ζούμε, υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες που μπορεί να πάνε χαμένες απλά επειδή αγνόησες κάτι. Είτε αφορά διάφορα clubs στα οποία μπορεί να εμπλακεί κανείς, ομιλίες, events, είτε αφορά απλά άτομα που θα μπορούσες να είχες γνωρίσει, πιστεύω πως είναι σημαντικό να ψάχνεσαι από την πρώτη στιγμή για να μη μετανιώσεις αργότερα για κάτι που δεν έκανες.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία  που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Δεν αντιμετώπισα κάποια μεγάλη δυσκολία, οπότε η απάντηση ίσως ακουστεί αστεία και είναι ο καιρός. Ίσως είναι κάτι που δε σκέφτεσαι ποτέ όσο κάνεις αιτήσεις αλλά είναι εν τέλει σημαντικός παράγοντας στη ζωή σου. Ο καιρός της Νέας Αγγλίας είναι διαβόητα κακός και, ερχόμενος από την Ελλάδα που έχει πιο ήπιο κλίμα, με δυσκόλεψε κατά καιρούς. Όταν χιονίζει από Δεκέμβριο μέχρι Απρίλιο δε γίνεται να μη σε επηρεάζει και ψυχολογικά και στην καθημερινότητά σου.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω ότι η ανεξαρτησία που έχεις στο ΙΒ (δεν μπορώ να μιλήσω για το ενιαίο λύκειο) σε γαλουχεί και σε προετοιμάζει πολύ καλά για το πανεπιστήμιο. Από το γεγονός ότι μπορείς να επιλέξεις όλα τα μαθήματά σου μέχρι το ότι πρέπει να ασχοληθεί μόνος με τα logistics των εργασιών και των αιτήσεων, το ΙΒ σε βάζει σε μία θέση που δρας ανεξάρτητα από όλα τα υπόλοιπα άτομα της χρονιάς σου και αυτό σου δίνει απόλυτη ευθύνη. Το να επωμιστώ την ευθύνη αυτή είναι που με έκανε να μπορώ να επιβιώσω σε κάθε συνθήκη του πανεπιστημίου γιατί το είχα ήδη κάνει και δε μου ήταν κάτι νέο.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Δεν θα πω ότι το έψαξα ακριβώς, μάλλον το επιδίωξα. Να γνωρίσω καινούρια άτομα ανεξαρτήτως υποβάθρου. Εν τέλει ήταν καλή επιλογή γιατί “δικτυώθηκα” γρήγορα και γνώρισα άτομα με τα οποία είμαι ακόμα πολύ κοντά και τα γνωρίζω από τις πρώτες μου μέρες εκεί.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Toad’s Place με τα μάτια κλειστά! Είναι η ένα ιστορική pub/ bar/ συναυλιακός χώρος που έχει φιλοξενήσει θρύλους όπως η Doors κατά καιρούς για 40+ χρόνια. Τις Τετάρτες δουλεύει μόνο για φοιτητές και μαζεύονται όλοι εκεί οπότε οι συνθήκες είναι ιδανικές για να γνωρίσεις συμφοιτητές.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Δεν ξέχασα κάτι συγκεκριμένο, αλλά θα έπρεπε να είχα πάρει πιο πολλούς αντάπτορες για πρίζες γιατί ποτέ δεν είναι αρκετοί.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Θα ήθελα να ήξερα πιο πολλά για τα σπίτια εκτός από τις εστίες. Πρέπει να μείνεις μέσα στο κολλέγιο σου για τα πρώτα δύο χρόνια και μετά μπορείς να μετακομίσεις σε διαμέρισμα ή σπίτι αν θες για τα τελευταία δύο έτη. Το θέμα είναι ότι έχει πολύ λίγα και ακριβά σπίτια σε καλή απόσταση και σε καλές περιοχές γύρω από το πανεπιστήμιο και μπορείς να περάσεις το συμβόλαιο σε κάποιον γνωστό σου, το οποίο δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το ψάξιμο. Ευτυχώς, είχα φίλους που έμεναν εκτός πανεπιστημίου, αλλά ξέρω ότι είναι μια δύσκολη διαδικασία και θέλει αρκετό ψάξιμο από νωρίς.

Μιλήσαμε με τη Μαρία Τσαντσάνογλου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’82. H Μαρία σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και υποστήριξε το διδακτορικό της στην Πολιτισμική Ιστορία με θέμα τον Ρωσικό Φουτουρισμό υπό το πρίσμα της ιστορίας, της αισθητικής και της κριτικής υποδοχής στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Εργάστηκε ως Ακόλουθος Τύπου στην Ελληνική Πρεσβεία της Μόσχας για το διάστημα 1990 έως 2001. Από το 2002 είναι επισκέπτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Διετέλεσε επιμελήτρια (2002 -2006) και μετέπειτα Διευθύντρια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2006 -2018). Σήμερα είναι Διευθύντρια του Momus- Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη.

 Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Εκεί όπου μπήκαν οι βάσεις

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι το διάλειμμα της μιάμισης ώρας και τα clubs.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

πολλοί και πολλές. Θα θυμηθώ την φιλόλογο Αλίκη Στογιάννου γιατί με βοήθησε να διευρύνω την σκέψη μου, τoν μουσικό Louis Panos γιατί μου έδειξε ότι η τέχνη είναι ελεύθερη, την καθηγήτρια αγγλικών Sandy Charanis για τη χαρά του μαθήματος που συνεχιζόταν και έξω από την τάξη.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

είναι πίσω από το Pappas Hall ή στα παγκάκια κοντά στο τούνελ.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να….

καταλάβω ότι η επιστήμη, η τέχνη και η ζωή συνδέονται ολιστικά.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

πολλά και διαφορετικά αλλά μας συνδέει όλους η κοινή αγάπη για το μοναδικό σχολείο μας.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου, στη χάραξη της πεποίθησης ότι η ελευθερία και η δημοκρατία είναι αξίες που καλλιεργούνται και εφαρμόζονται τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

να ανακαλύπτω τις συναρπαστικές ιστορίες που κρύβουν τα έργα τέχνης και να τις μοιράζομαι.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τον διορισμό μου στη θέση της διευθύντριας στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Στο μέλλον θέλω να ….

αποδείξω ότι η τέχνη έχει τη δύναμη να προτείνει ιδέες που θα βελτιώσουν τη ζωή μας.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ήμουν μαθητής στο Κολλέγιο Ανατόλια από το νηπιαγωγείο και τα τελευταία μου δύο χρόνια στο σχολείο αποφάσισα να ακολουθήσω το πρόγραμμα IBDP που παρέχει το σχολείο, διότι από μικρή ηλικία γνώρισα ότι ήθελα να σπουδάσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αμερική. Ευτυχώς, κατάφερα να πετύχω τους στόχους μου και τώρα βρίσκομαι στο δεύτερο έτος σπουδάζοντας Physics, Computer Science, και Mechanical Engineering στο Boston University. Δεν γνωρίζω ακόμα ποια είναι τα μελλοντικά μου σχέδια αφού αποφοιτήσω, όμως είμαι σίγουρος πως η εξειδίκευση σε αυτούς τους τρεις τομείς θα με βοηθήσει να καταλήξω στα επόμενά μου βήματα, επαγγελματικά ή και ακαδημαϊκά

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά – όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Ύστερα από τη χαρά και την ανακούφιση που ακολούθησαν με την απάντηση από το BU, το αμέσως επόμενο συναίσθημα που με διακατείχε για καιρό ήταν η αγωνία και ο ενθουσιασμός γι’ αυτό το νέο βήμα στη ζωή μου. Ήμουν αρκετά «ανυπόμονος» για το πώς θα είναι η ζωή μου στην Αμερική και ήθελα να επισκεφτώ την Βοστώνη και το πανεπιστήμιο όσο πιο σύντομα γινόταν, έτσι ώστε να δω και να νιώσω πως είναι να είσαι φοιτητής, μακριά από την πατρίδα σου.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Το BU είναι ένα αρκετά μεγάλο πανεπιστήμιο (περίπου 20,000 undergraduates) και οι φοιτητές είναι ιδιαίτερα κοινωνικοί. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών που έρχονται από το εξωτερικό και συνεπώς υπάρχει έντονη παρουσία διαφορετικών κουλτουρών και τρόπων ζωής, πράγμα που κάνει το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ιδιαίτερο. Αυτό σημαίνει ότι οργανώνονται συνεχώς κοινωνικές εκδηλώσεις και υπάρχουν πολλές διοργανώσεις και οργανισμοί που καλύπτουν τα ενδιαφέροντα όλων των φοιτητών. Έτσι, η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο BU είναι να συμμετέχει σε όσες περισσότερες κοινωνικές εκδηλώσεις βρίσκει ενδιαφέρουσες. Με αυτό τον τρόπο θα γνωρίσει πολύ κόσμο με πολύ παρόμοια ή και τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα που μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ δυνατές και στενές φιλίες και αναντικατάστατες αναμνήσεις..

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα στο πανεπιστήμιο και κατ’ επέκταση στην Αμερική ήταν η συνειδητοποίηση ότι βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα και το σπίτι μου. Το συναίσθημα της νοσταλγίας ήταν και ακόμη είναι μεγάλο, καθώς η αμερικάνικη νοοτροπία διαφέρει κατά πολύ από αυτήν της Ελλάδας. Έτσι, μου πήρε χρόνο να προσαρμοστώ στο τρόπο ζωής της Αμερικής.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το σχολείο και πιο συγκεκριμένα το πρόγραμμα του IB με προετοίμασε απόλυτα στο ακαδημαϊκό κομμάτι. Δηλαδή, από το πρώτο κιόλας εξάμηνο δεν εμφάνισα προβλήματα προσαρμογής ακαδημαϊκά και συνεπώς μπόρεσα να ανταπεξέλθω στην πίεση των μαθημάτων μου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Όταν εγκαταστάθηκα στο BU, τα πρώτα δύο πράγματα που έψαξα ήταν ο σύλλογος Ελλήνων του πανεπιστημίου, διότι γνώριζα ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πιο ενεργούς συλλόγους ελλήνων φοιτητών στην Βοστώνη, καθώς και τις αθλητικές εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου εξαιτίας της αγάπης μου που έχω για το μπάσκετ.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Με βάση την δική μου εμπειρία, το καλύτερο μέρος για να γνωρίσεις άλλους φοιτητές είναι το GSU (George Sherman Union food hall), το οποίο είναι ένας χώρος που πολλοί φοιτητές διαβάζουν και τρώνε όλες τις ώρες της ημέρας, καθώς και οι διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου οι φοιτητές παίζουν όλοι μαζί διαρκώς. Επιπλέον, μέσω των μαθημάτων και των διαφορετικών τάξεων, είναι πολύ πιθανόν να γνωρίσεις άτομα με κοινούς ακαδημαϊκούς στόχους, και κατ’ επέκταση να γνωρίσεις φίλους και παρέες που αλληλοϋποστηρίζονται και προσπαθούν να βοηθούν τους υπόλοιπους στο μέγιστο.  

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Νομίζω πως αυτό που θα ήθελα να είχα φέρει μαζί μου στην Αμερική είναι διάφορα αντικείμενα που είχα στο δωμάτιο μου στην Ελλάδα. Θα ήθελα λοιπόν οι συλλογές από μουσικούς δίσκους, ηχεία και μπάλες μπάσκετ, καθώς και πολλές φωτογραφίες μου να διακοσμούν το δωμάτιό μου στην Αμερική για να μου θυμίζουν τη ζωή μου στην Ελλάδα.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με την ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Ευτυχώς, είχα την τύχη να γνωρίζω την Βοστώνη καλά εκ των προτέρων λόγω των δύο μεγαλύτερων αδερφών μου που σπούδασαν εκεί. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που επέλεξα τη συγκεκριμένη πόλη. Γενικότερα για τη ζωή όμως αυτό που θα ήθελα να γνωρίζω εξ αρχής για να προσαρμοστώ γρηγορότερα είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και ο τρόπος που ο κόσμος επιλέγει να περνά τον ελεύθερό του χρόνο εδώ. Λόγω των εξαιρετικά μεγάλων μεγεθών τέτοιων αμερικάνικων πόλεων, υπάρχει δυσχέρεια στην αμεσότητα και στην ευκολία επικοινωνίας και πρόσβασης στην προσωπική διασκέδαση.

Μιλήσαμε με τον Χρίστο Γαλιλαία, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’93. Ο Χρίστος πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού από τον πατέρα του Κοσμά Γαλιλαία. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Oberlin Conservatory των Η.Π.Α,  όπου του είχε απονεμηθεί το “Dean’s Talent Award” (τιμητική διάκριση και υποτροφία). Mε υποτροφίες της Juilliard School και του Συλλόγου “Αλεξάνδρα Τριάντη” του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών έγινε δεκτός στη διάσημη Juilliard School της Νέας Υόρκης (στην τάξη των Dorothy DeLay και Naoko Tanaka), από όπου πήρε Master το Μάιο του 2001.

To 2005 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Διδακτορικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου State University of New York Stony Brook. Σήμερα, o Δρ. Χρίστος Γαλιλαίας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικής του Georgia State University στην Ατλάντα των Η.Π.Α., ενώ από τον Ιανουάριο του 2021 κατέχει τη θέση του  Καλλιτεχνικού Διευθυντή στο Μεγάρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

ήταν τόσες πολλές... Θυμάμαι χαρακτηριστικά και έντονα ότι δεν ήθελα να χάνω σχολείο ακριβώς επειδή περνούσαμε τόσο ωραία. Σίγουρα μία από αυτές ήταν και η εκδρομή στην Κρήτη στην Γ' Λυκείου!!! Φυσικά δεν θα αναφέρω λεπτομέρειες από εκείνο το ταξίδι!!!

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Δύσκολη ερώτηση και δεν θέλω να αδικήσω κανέναν. Αν πρέπει να πω ένα όνομα θα ήταν η Λία Μανίδου. Όμως θυμάμαι πολλούς καθηγητές με αγάπη και εκτίμηση για όσα μας δίδαξαν.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν τα γήπεδα μπάσκετ φυσικά! Ας μην ξεχνάμε ότι ανήκουμε σε εκείνη την πολύ τυχερή γενιά που μεγάλωσε με τον εκπληκτικό αυτοκράτορα του Μπάσκετ, τον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη που ένωσε όλη τη χώρα και καθιέρωσε το μπάσκετ ως εθνικό σπορ.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

καταλάβω την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Είχαμε ένα πολύ ωραίο κλίμα στο σχολείο. Οι σχέσεις με τους συμμαθητές αλλά και τους καθηγητές ήταν κάτι που θα το θυμάμαι πάντα με νοσταλγία.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

ανοιχτό μυαλό, αλληλεγγύη, αυτοπεποίθηση, ομαδικό πνεύμα, η διάθεση να βάλουμε το ‘εμείς’ πάνω από το ‘εγώ’ και η προσπάθεια να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο, ο καθένας στο πεδίο του τέχνες, επιστήμες, επιχειρηματικότητα κλπ.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Εκεί όπου μπήκαν οι βάσεις. Εκεί όπου διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι προσωπικότητές μας και σφυρηλατήθηκαν οι χαρακτήρες μας. Και βέβαια εκεί όπου δημιουργήσαμε τις πιο ωραίες και δυνατές φιλίες που διατηρούνται αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Θησαυρός! Είμαι ευγνώμων!

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η καθημερινή τριβή με το βιολί. Η μουσική είναι μία διεθνής γλώσσα και μου έδωσε τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, να γνωρίσω άλλες κουλτούρες, να καταλάβω την αξία της διαφορετικότητας.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τις συνεργασίες μου με σπουδαίες καλλιτεχνικές προσωπικότητες όπως επίσης και την ακαδημαϊκή μου καριέρα ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο και βέβαια την ανάληψη των καθηκόντων μου ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης που μου δίνει την ευκαιρία να προσφέρω στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου με πολλούς τρόπους.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να προσφέρω στην αξιοποίηση και την ανάδειξη νέων μουσικών ταλέντων αλλά και να διατηρήσω το δημιουργικό κομμάτι ως ενεργός καλλιτέχνης. Και ό,τι άλλο προκύψει……