Claire

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

H Χάιδω Κωνσταντίνα Μαρτινίδου, απόφοιτη του IBDP, βρέθηκε σε ηλικία 17 χρονών στη Γλασκώβη, όπου σπούδασε Νευροεπιστήμη, φοιτώντας  κατευθείαν στο δεύτερο έτος με advanced entry λόγω καλών βαθμών. Τώρα πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές  στην Νευροεπιστήμη και Ψυχολογία της Ψυχικής Υγείας στο πανεπιστήμιο του King’s στο Λονδίνο.

Ποια ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Δύναμη! Ένιωσα πάρα πολύ δυνατή και ένιωθα λες και είχα τον κόσμο στα χέρια μου. Οπότε, 17 χρονών, ήμουν δευτεροετής σε ένα από τα τοπ πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας. Πιστεύω πήγε αρκετά καλά αυτό, η χαρά ήταν μεγάλη και η αυτοπεποίθηση ακόμη μεγαλύτερη.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να είναι προετοιμασμένοι για τεράστιες διαφορές στον τρόπο ζωής. Και, όταν λέμε τεράστιες, εννοούμε ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία τομή. Η τροφή δεν είναι της ίδιας ποιότητας, ο αλκοολισμός του πληθυσμού είναι τρομακτικός, ο ήλιος είναι ντροπαλός, η βροχή είναι διαφορετική, η διασκέδαση είναι πολύ πιο brutal από το εύρος επιλογών που έχουμε στην Ελλάδα και γενικά τη Μεσόγειο, οπότε για ένα άτομο σαν εμένα που δεν είναι party animal, μπορεί να θέλει λίγη προσπάθεια να βρει τις παρέες και να ανακαλύψει τα events που του ταιριάζουν. Στη Σκωτία, επίσης, θα χρειαστεί κανείς  μερικές μέρες για να μάθει κανείς τη διάλεκτο και να συνηθίσει τη προφορά. Εν ολίγοις, είναι σημαντικό να έχει κανείς επίγνωση του πόσο διαφορετική θα είναι η ζωή εκεί και να «μπει» με «εξερευνητική διάθεση», έτσι ώστε να μην ταραχτεί αν δεν συναντήσει τις προσδοκίες που είχε εξαρχής. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, και εντός campus, συνεχώς θα τους εκπλήσσει. Το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης είναι συνέχεια ένα βήμα μπροστά και πάντα μου έκανε εντύπωση το πόσα μας προσφέρει ως πανεπιστήμιο. Οπότε, όσο κι αν με δυσκόλεψε η αντίθεση Σκωτίας-Ελλάδας, το πανεπιστήμιο ήταν πάντα μια σταθερά στην οποία στρεφόμουν.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Όπως είπα και παραπάνω, η αντίθεση με την Ελλάδα που τόσο αγαπώ. Και μάλιστα, κυρίως το ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ την ανευθυνότητα των συνομηλίκων μου στις βραδινές εξόδους, οπότε απέφευγα να πηγαίνω σε μεγάλα πάρτι γιατί μου φαίνονταν επικίνδυνα και ορισμένες φορές ανέμπνευστα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Ευχαριστώ χίλιες φορές το ΙΒ. Δεν μπορώ καν να περιγράψω πόσο άνετα μου ήταν όλα στον ακαδημαϊκό τομέα λόγω του ΙΒ. Μέσα από το πρόγραμμα του IB πραγματικά έγινα μαθήτρια άλλου επιπέδου, με αποτέλεσμα να είμαι έτοιμη για κάθε πρόκληση και να μη μου φαίνεται καν «πρόκληση». Ήξερα τα άπαντα για plagiarism και citations και όσο οι άλλοι δευτεροετείς Άγγλοι που είχαν αποφοιτήσει από το A-levels πήγαιναν σε σεμινάρια για να μάθουν για τη βιβλιογραφία, εγώ είχα την άνεση να αφοσιωθώ στο academic writing επειδή ήδη ήμουν fluent στη βιβλιογραφία.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Τα cloisters. Το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης ήταν η έμπνευση για το Hogwarts, οπότε δε θα μπορούσα παρά να τρέξω να μάθω κάθε ομορφιά αυτού του campus, στο οποίο περπάτησε ο Adam Smith.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Εξαρτάται τι κόσμο θέλεις να γνωρίσεις! Εγώ έμενα κυρίως στις επαφές μου μέσω των εργαστηρίων και των διαλέξεων επειδή, ήθελα να γνωρίζω ανθρώπους με τους οποίους θα είχαμε ήδη αυτό το κοινό. Κάτσε δίπλα σε κάποιον στη διάλεξη, και όλα θα κυλήσουν πολύ εύκολα, ειδικά την πρώτη χρονιά.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Δεν ξέχασα τίποτα! Είμαι τελειομανής και άρα η ζωή μου είναι γεμάτη λίστες και τετραδιάκια για να μην ξεχνάω ποτέ τίποτα. Πριν φύγει κάποιος για πανεπιστήμιο θα μπορούσε να γράφει όλα όσα χρησιμοποιεί μέσα σε αυτόν τον μήνα και θεωρεί ότι θα ήθελε μαζί του. Έτσι δε θα ξεχάσει τίποτα που θα χρειαστεί όντως.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Δε θα ήθελα να ξέρω τίποτα νωρίτερα. Μου άρεσε το ότι έμαθα όσα έμαθα μέσα από εμπειρίες. Θα πρότεινα βέβαια να μην εξαναγκάζουμε φιλίες στο πανεπιστήμιο. Το ότι έτυχε να κάτσουμε με κάποιον πρώτη μέρα μαζί και πήγαμε για έναν καφέ, δε σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να μείνουμε για πάντα κολλητοί. Αν δεν ταιριάζεις με κάποιον άνθρωπο, έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις να κάνεις παρέα με ανθρώπους που σε κάνουν πραγματικά χαρούμενο.

Μιλήσαμε με τη Χλόη Κουτσουμπέλη, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’80.  H Χλόη σπούδασε στη Νομική του ΑΠΘ και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλος «Σχέσεις Σιωπής» από τις εκδόσεις Εγνατία. Από τότε έως σήμερα έχουν εκδοθεί άλλες οκτώ ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα και δύο θεατρικά έργα. Το 2017 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή  «Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Η Χλόη είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Το 2021 κυκλοφόρησε η πιο πρόσφατη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον» από τις εκδόσεις Πόλις.

 Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να αναπτύξω τις ικανότητές μου, να πιστέψω στον εαυτό μου

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι το διάλειμμα της μιάμισης ώρας και η λειτουργία των clubs που μας πρόσφεραν τόσο πολλά.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν…

όλοι οι καθηγητές και οι καθηγήτριες των Αγγλικών και οι δύο φιλόλογοί μου Σούλα Μπαγλάνη και Αλίκη Στογιάννου  που με βοήθησαν πολύ στην έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

ήταν ο πράσινος χώρος στην πλευρά του Θηλέων μόλις έβγαινες από το τούνελ …

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αναπτύξω τις ικανότητές μου, να πιστέψω στον εαυτό μου και βέβαια να μάθω πολύ καλά Αγγλικά που με βοήθησαν και με βοηθούν πολύ στην ζωή μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μιλήσουμε για κοινά στοιχεία. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα σε τόσες γενιές αποφοίτων, ξέρω όμως ότι εγώ ευγνωμονώ το σχολείο μου γιατί με βοήθησε να αναπτύξω την προσωπικότητά μου.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι…  

και θα είναι πάντα το σχολείο μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η φαντασία και η δημιουργικότητα.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

το Κρατικό Βραβείο Ποίησης που έλαβα το 2017.

Στο μέλλον θέλω …

να γράφω και να διδάσκω την ποίηση που τόσο αγαπώ.

Μιλήσαμε με τη Λήδα Κοβάτση απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’91. Η Λήδα  αρχικά έλαβε το πτυχίο της από το τμήμα Χημείας του ΑΠΘ το 1996. Όπως μας λέει η ίδια  «Η επιλογή της σχολής  βασίστηκε στα εξής βιώματα: Όντας «φυτό» στο σχολείο, η κλασική προτροπή ήταν ’να γίνεις ιατρός’. Και η μόνιμη απάντηση ήταν ’Δεν μπορώ το αίμα!’ Έτσι, επέλεξα την Χημεία που μου άρεσε και ’γλύτωσα’ από αιματηρές ’δραστηριότητες’ ….. (τουλάχιστον προσωρινά!!!) Ακολούθησε Διδακτορική Διατριβή στην Τοξικολογία, η οποία εκπονήθηκε στην Ιατρική Σχολή ΑΠΘ. Τότε έγινε ‘το κακό’…. Τότε συνειδητοποίησα την αγάπη μου για την επιστήμη της Ιατρικής». Ενέδωσε το 1998, όταν μετά από κατατακτήριες εξετάσεις βρέθηκε πάλι στα φοιτητικά έδρανα με τους συμφοιτητές της να είναι επτά χρόνια μικρότεροί της. Της  συμπεριφέρονταν με «συμπόνια»…. Δεν καταλάβαιναν τι κάνει, γιατί το κάνει! Μετά το Πτυχίο Ιατρικής, ακολούθησε η ειδικότητα της Ιατροδικαστικής. Ανάμεσα σε αυτά τα βήματα, ή και εμβόλιμα,  έκανε μετεκπαιδεύσεις στην Αγγλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και στην Αμερική. Αυτή τη στιγμή διευθύνει το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Α.Π.Θ. Σε αυτό το εργαστήριο διορίστηκε ως Λέκτορας και ανελίχθηκε σταδιακά έως την βαθμίδα της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας, την οποία κατέχει σήμερα. Σε μια τυπική της ημέρα, η βασική της  ιδιότητα είναι αυτή της «δασκάλας» για «μεγάλα παιδιά», καθώς διδάσκει πεμπτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες, που παρακολουθούν το μάθημα «Ιατροδικαστική και Τοξικολογία». Αυτή η επαφή με τους νέους, εκκολαπτόμενους επιστήμονες είναι το αγαπημένο στοιχείο της εργασίας της. Ταυτόχρονα, υπηρετεί την Δικαιοσύνη ως μάχιμη ιατροδικαστής. Αυτό περιλαμβάνει την εξέταση ζώντων, οι οποίοι έχουν υποστεί σωματική βλάβη, καθώς επίσης και την εξέταση νεκρών προς αναζήτηση της αιτίας θανάτου. Αυτή η ιδιότητα απαιτεί απόλυτη και ολοκληρωτική αφοσίωση. Όπως λέει χαρακτηριστικά και η ίδια «Δεν υπάρχει ωράριο, δεν υπάρχουν αργίες και το τηλέφωνο δεν κλείνει ΠΟΤΕ!»

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι τα παιδικά μου χρόνια. Η «φωλιά» μου, εκεί που νιώθω άνετα και ασφαλής

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Το πάρτι που ακολούθησε μετά την τελετή αποφοίτησης. Ένα ολονύχτιο ξεφάντωμα, μία τεράστια παρέα που περιπλανιόταν σε όλη την πόλη. Άλλα χρόνια… ανέμελα και ασφαλή.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

η Λία Ζουργού! Αν και δεν είχα συνάφεια καμία με τα φιλολογικά μαθήματα, με έκανε να αγαπήσω την ελληνική γλώσσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά (μόλις είχε διοριστεί στο Ανατόλια) μέσα στην τάξη μας. Αυτή ήταν ένα νέο κορίτσι, απίστευτης ομορφιάς και εμείς ήμασταν μία «συμμορία». Αμέσως το κορίτσι επιβλήθηκε με τρόπο εντυπωσιακό και έδωσε το στίγμα της - η συμμορία είχε οριστικά υποταχθεί.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Αναμφίβολα το τούνελ! Όταν χτυπούσε το πολυπόθητο κουδούνι για το διάλειμμα, χωνόμασταν όλοι μέσα στη σήραγγα τρέχοντας και συγκρουόμασταν σαν σωματίδια μέσα σε επιταχυντή! Η απόλυτη αταξία…

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

έρθω σε επαφή με πολλά και διαφορετικά παιδιά. Παιδιά με διαφορετικό υπόβαθρο, διαφορετική οικογενειακή και κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Η παρατήρηση αυτού του ετερογενούς συνόλου ήταν μία άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μέσα από τις έντονες αντιθέσεις, εντόπισα παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή και αποφάσισα ποιο δρόμο ήθελα εγώ να ακολουθήσω.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

τα παιδικά μου χρόνια. Η «φωλιά» μου, εκεί που νιώθω άνετα και ασφαλής.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το γεγονός ότι μπορώ να προσφέρω τις γνώσεις της επιστήμης μου προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Σε έναν πολίτη, όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Στη Δικαιοσύνη, όταν ζητάει απαντήσεις. Σε έναν φοιτητή, όταν θέλει να μάθει.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν αποφάσισα να σπουδάσω Ιατρική, στην ηλικία των 25 ετών, έχοντας ήδη το πτυχίο Χημείας. Αυτή η απόφαση άλλαξε όλη τη ζωή μου και με οδήγησε στον «χώρο» που αγαπώ.

Στο μέλλον θέλω να ….

συμβάλλω στην εξάλειψη της βίας και στη βοήθεια των ανθρώπων που έχουν υποστεί βία. Η σωστή ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου και η διάχυση της γνώσης είναι τα «εργαλεία» που θα επιστρατεύσω για το σκοπό αυτό.

Μιλήσαμε με τον Κωστή Καρατζά απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’02. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έκανε MSc in Emergent Technologies & Design στην Architectural Association στο Λονδίνο καθώς και MBA στο Imperial College. Είναι ο δημιουργός του Modernist, ενός hospitality brand με ξενοδοχεία  στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, έχει ιδρύσει το Greek Foundation, μια πλατφόρμα για την προώθηση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Οι  επαγγελματικές του δραστηριότητες συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή του στα βιβλιοπωλεία IANOS, στην εταιρία ERGON FOODS, σε real estate projects στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να μάθω να λειτουργώ σε μια συλλογικότητα, με τις δυσκολίες αλλά και τις ευεργετικές αρετές που έχει αυτή.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Δεν είναι μια στιγμή. Είναι περισσότερο το άθροισμά τους, ένα αίσθημα διαρκούς εξερεύνησης νέων γνωστικών πεδίων και προσωπικών αναζητήσεων.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής ήταν …

ο Βασίλης Αδάμ. Ένας πραγματικός δάσκαλος που ξεπερνούσε τα στενά όρια της αίθουσας διδασκαλίας. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις συζητήσεις μας περί Θεωρίας Αριθμών, αλλά και την τελευταία του μέρα στο σχολείο, που είχα την τύχη να βρίσκομαι εκεί.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Το Macedonia Hall. Ένα κτίριο επιβλητικό και ταυτόχρονα φιλόξενο.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

μάθω να λειτουργώ σε μια συλλογικότητα, με τις δυσκολίες αλλά και τις ευεργετικές αρετές που έχει αυτή. Επίσης, με βοήθησε να αναπτύξω έναν οργανωμένο τρόπο σκέψης, ανάλυσης και επεξεργασίας ιδεών.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

πολλά και σε αρκετές περιπτώσεις αντιφατικά. Θα σημείωνα κυρίως τη δημιουργική ανησυχία για εξέλιξη και την αλληλεγγύη. 

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα κυρίαρχο σημείο διαμόρφωσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου. Υπήρξε καθοριστικό στη δημιουργία των βάσεων, καθώς και στην προετοιμασία μου για διαρκή εξέλιξη σε ένα απαιτητικό περιβάλλον.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

Το αίσθημα δημιουργίας, από την αρχική σκέψη μέχρι την υλοποίηση μιας εμπειρίας, μιας ομάδας, ενός αντικειμένου ή ενός χώρου.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τη δημιουργία του Modernist, ενός brand στο οποίο έχω βάλει ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου.

Το μέλλον θέλω να ….

είναι δημιουργικό, χαρούμενο και πλούσιο σε εμπειρίες.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

H Τζένη Κατσούλη αποφοίτησε από το ΙΒ του Anatolia High School το 2017. Το International Baccalaureate του Κολλεγίου Ανατόλια της έδωσε τα εφόδια να γίνει δεκτή στο University College London (UCL), όπου κατά τη διάρκεια της τριετούς φοίτησής της, απέκτησε σταδιακά αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη εφαρμοσμένη πλευρά της ιατρικής έρευνας. H διατριβή της, υπό την εποπτεία του καθηγητή James Phillips, επικεντρώθηκε στην αναγέννηση νεύρων παράλυτων ασθενών, οι οποίοι νοσούν κυρίως λόγω αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. 
Έπειτα, έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ερευνάς του Imperial College London, όπου επιλέχθηκε να συνεργαστεί και να χρηματοδοτηθεί από την AstraZeneca. Η συνεργασία τους έχει ως στόχο να μειώσουν τις παρενέργειες των αντικαρκινικών φαρμάκων στο μυελό των οστών.
Παράλληλα ασχολείται με σεμινάρια και διαγωνισμούς νεόφυτων επιχειρήσεων. Στο μέλλον επιθυμεί να συνδυάσει την έφεσή της για ιατρική έρευνα με την επιχειρηματικότητά και να εισάγει καινοτόμες λύσεις και θεραπείες στον ιατρικό κλάδο.

Ποια ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του πανεπιστημίου που σε δέχτηκε; 

Κάθε πανεπιστήμιο έχει διαφορετική φιλοσοφία, οπότε αναρωτήθηκα αν τo Imperial στο master μου θα ικανοποιήσει τους στόχους και τις ανάγκες μου. Σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχουν επόπτες καθηγητές, οι οποίοι αφουγκράζονται τους φοιτητές και δρουν ως μέντορες της ανέλιξής τους. Είμαι ευγνώμων γιατί στο Imperial βρέθηκα αμέσως σε ένα άκρως υποστηρικτικό περιβάλλον, το οποίο αποτελεί δίοδο για να ασχοληθώ απερίσπαστη και να αποδώσω τα μέγιστα στην έρευνα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Το Imperial απαρτίζεται από καταρτισμένους καθηγητές με καινοτόμες ιδέες , οι οποίοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν την επαγγελματική ανέλιξη των φοιτητών που παρουσιάζουν ενθουσιασμό, προσπάθεια και πραγματικό ενδιαφέρον για το αντικείμενό τους. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο να προσεγγίσει τους καθηγητές , να περιγράψει τους στόχους του και να ζητήσει συμβουλές ή ευκαιρίες για να τους επιτύχει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Ο συγγραφέας Samuel Johnson πολύ εύστοχα διατύπωσε «οποίος βαρεθεί το Λονδίνο, έχει σίγουρα βαρεθεί και τη ζωή.» Δυστυχώς ή ευτυχώς το Λονδίνο είναι μια διεθνής, πολυπολιτισμική μητρόπολη με άπειρα δελεαστικά μουσεία, συναυλίες, πάρκα και δραστηριότητες. Το πανεπιστήμιο επίσης έχει αμέτρητες ευκαιρίες, διαγωνισμούς και ενδιαφέροντα μαθήματα. Είναι χαοτικό, εξουθενωτικό, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικό και ελκυστικό. Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ισορροπία είναι ο λεπτομερής προγραμματισμός του χρόνου και η αποβολή του αισθήματος FOMO (fear of missing out).

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το πρόγραμμα του IB με προετοίμασε απόλυτα για την πρώτη χρονιά του πανεπιστημίου και τις προσδοκίες που μου είχαν τεθεί. Είμαι ευγνώμων στους καθηγητές και μέντορες που είχα στο Ανατόλια. Μου έμαθαν να σκέπτομαι κριτικά και “out of the box”. Να φιλτράρω τις πληροφορίες που έχω στα χέρια μου και να παίρνω εύστοχες αποφάσεις. Να μην φοβάμαι να αμφισβητώ τη γνώση που δεχόμαστε ως δεδομένη. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με έχουν βοηθήσει να γίνω καλύτερη επιστήμονας. Είχα ανήσυχο πνεύμα, όμως το σχολείο με κατανοούσε και με ωθούσε να διοχετεύσω αυτή την ενέργεια σε δημιουργικές ενασχολήσεις. Παρόλη την κλίση μου στην επιστήμη, με παρότρυναν να ενασχοληθώ με τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, το οποίο με σμίλευσε ολοκληρωμένα ως άνθρωπο και μου έδωσε ένα διαφορετικό πρίσμα σκέψης. Ως έφηβη δεν πιέστηκα αποπνικτικά να πετύχω κάποιους μαθητικούς στόχους και έτσι είχα την ελευθερία να πειραματιστώ και να ανακαλύψω τι πραγματικά με ελκύει και με ενεργοποιεί ως άνθρωπο. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες του Debate, Impromptu Speaking και MUN μου έμαθαν την δύναμη της έκφρασης, ενώ ο εθελοντισμός στο παιδιατρικό τμήμα του νοσοκομείου Παπαγεωργίου με προσγείωνε στην πραγματικότητα και μου δημιουργούσε προσήλωση στο στόχο, που είναι η καλυτέρευση της ζωής των ασθενών.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Έψαξα εκτενέστατα τους καθηγητές με τους οποίους μπορούσα να συνεργαστώ, καθώς και τις λεπτομέρειες της έρευνας που θα αναλάμβανα ώστε να πάρω μία ολοκληρωμένη απόφαση.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Η κοινότητα των ελλήνων φοιτητών του Imperial αποτελείται από εκατοντάδες μέλη και πραγματοποιεί τακτικές οργανωμένες συναντήσεις. Η υποστήριξη και το φιλικό κλίμα αναμφισβήτητα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Το “freshers fair” αποτελεί μια εξίσου εξαιρετική ευκαιρία να εγγραφείς σε εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες και να γνωρίσεις άτομα με παρόμοια ενδιαφέροντα. Οι επιλογές είναι αμέτρητες και εξυπηρετούν όλα τα ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, οι ομάδες σέρφινγκ, κεντήματος και Harry Potter fandom ήταν αναπάντεχα και ανέλπιστα ευρήματα στον κατάλογο των επιλογών. Η σχολή αναγνωρίζει τη σημασία της κοινωνικής δικτύωσης κατά την διάρκειά των πρώτων εβδομάδων. Ως εκ τούτου, οργανώνει εύλογες δραστηριότητες ώστε να γνωρίσεις καλύτερα συμφοιτητές και να δημιουργηθεί ενότητα στους νεοσύλλεκτους φοιτητές του κάθε προγράμματος. Οι ομαδικές εργασίες εκτός από μαθησιακή αξία μπορούν να αποτελέσουν και βάσεις μιας δυνατής φιλίας εφόσον αφοσιώσεις χρόνο για να ανταλλάξεις ιδέες και να επιτύχεις ένα κοινό στόχο.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Δυστυχώς ο ήλιος, η χώρα σου και η οικογενειακή θαλπωρή δεν χωράνε στη βαλίτσα. Οπότε το τακτικό ταξίδι στην Ελλάδα είναι αναπόφευκτο. Ευτυχώς, όλα τα υπόλοιπα που ενδέχεται να τα ξεχάσεις στο σπίτι σου, υπάρχουν άφθονα στην πόλη του Λονδίνου.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες.

Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συγκεκριμένο και ευδιάκριτο πλάνο για το μέλλον ώστε να εξελιχθούμε. Το “stepping stone” μοντέλο επίτευξης στόχων προτείνει να αδράξουμε τις καλύτερες ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται την κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να κάνουμε μικρά βήματα προς την επιτυχία. Για παράδειγμα, να μην περιορίζουμε την ανάγκη μας για δημιουργική έκφραση ως επιστήμονες με την πρόφαση του χαμένου χρόνου. Ενδεχομένως, η ενασχόληση με καινούργιες δραστηριότητες που μας κινούν το ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το ταιριάζουν στο πλάνο στόχων, μας ανοίγει ένα φάσμα γνώσης, ευκαιριών και ανάπτυξης των ταλέντων μας. Για παράδειγμα η ενασχόλησή μου με νεόφυτες επιχειρήσεις, με βοήθησε να διαφοροποιηθώ από τους συμφοιτητές μου, δίνοντάς μου περισσότερες ευκαιρίες να δουλέψω σε σημαντικά εργαστήρια τις εφαρμοσμένης ιατρικής έρευνας.

Μιλήσαμε με τη Ρένια Λουιζίδου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’84. Η Ρένια σπούδασε ηθοποιός στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έγινε γνωστή από την τηλεοπτική σειρά του Mega “Οι Απαράδεκτοι”. Έχει στο βιογραφικό της μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής τηλεόρασης και κινηματογράφου και εξαιρετικές θεατρικές ερμηνείες. Τη σεζόν 2021 -22 πρωταγωνιστεί στη σειρά εποχής «Βαρδιάνος στα Σπόρκα» και στην καθημερινή σειρά σε «Σε ξένα χέρια» της ΕΡΤ1. Θεατρικά, φέτος, ενσαρκώνει το ρόλο της Ελισάβετ Πρόκτορ στο έργο του Άρθουρ Μίλερ «Οι Μάγισσες του Σάλεμ».

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν οι δύο μου φιλόλογοι που μου άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο, οι υπέροχες Αλίκη Στογιάννου και Μαρία Πεντεδέκα.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

Σε μια εποχή που για τον περισσότερο κόσμο το σχολείο άρχιζε και τελείωνε στο στενό πλαίσιο της διδακτικής ύλης, εμείς είχαμε μια προνομιούχα πρόσβαση σε όλο το φάσμα της “έξω" ζωής, στον αθλητισμό, το θέατρο, τη μουσική. Δεν το συνειδητοποιούσα τότε, αλλά είχε τόσο πλάκα να παίρνεις μέρος στα debates για παράδειγμα.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

οι δύο μου φιλόλογοι που μου άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο, οι υπέροχες Αλίκη Στογιάννου και Μαρία Πεντεδέκα.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν το τούνελ πού ενώνει τις δύο πλευρές -την εποχή εκείνη ήμασταν ακόμα χωρισμένοι σε αρρένων και θηλέων- και το Pappas Ηall.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

Δεν μπορώ να το ορίσω ακριβώς. Υποθέτω, όπως βοηθάει πάντα ένα καλό σχολείο να αποκτήσεις γερές βάσεις και να βγεις πιο συγκροτημένος και θωρακισμένος στον στίβο της ζωής.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

ότι διατηρούν μεταξύ τους πολύ ισχυρούς δεσμούς κοινωνικούς, φιλικούς, επαγγελματικούς και συναισθηματικούς σε όλη την πορεία της ζωής τους.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

τα νιάτα μου και αυτό που μένει τελικά πίσω, πιο σημαντικό πάντα από όλα, οι άνθρωποι που μοιραστήκαμε, η Ιωάννα, η Βάνα, η Καλυψώ, η Βέτα, η Μαρίνα, η Φωτεινή, η Τάνια….δεν ξέρω πού να σταματήσω.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

ότι μου δίνει το δικαίωμα να “δοκιμάσω" πολλές και διαφορετικές εκδοχές ζωής, τροφοδοτεί ασταμάτητα το μυαλό, την ψυχή, την ανησυχία και την περιέργειά μου.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

Δυσκολεύομαι πολύ να ξεχωρίσω μία, ακριβώς γιατί πρόκειται για διαδρομή αρκετών χρόνων πια, αλλά θεωρώ ότι αυτό που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την πορεία των πραγμάτων ήταν η τολμηρή και δύσκολη απόφαση να μετακινηθώ από την ασφάλεια της πόλης που γεννήθηκα στην παντελώς άγνωστη τότε και χαοτική Αθήνα.

Στο μέλλον θέλω να …

είμαι υγιής και ακμαία και να μπορώ να απολαύσω τη δουλειά που ακόμα αγαπώ και δε βαρέθηκα μετά από τόσα χρόνια, αλλά σε ρυθμούς και χρόνους πιο ανθρώπινους και που ταιριάζουν περισσότερο στην ηλικία που είμαι πια.

Ο Λάμπης Κωνσταντινίδης '97, Διευθυντής Σχεδιασμού και Συντονισμού Ολυμπιακών & Παραολυμπιακών Αγώνων 2024 και ο Στέλιος Μαλακόπουλος '14, 4ος Παραολυμπιονίκης στο Τόκιο και κάτοχος του Παγκοσμίου Ρεκόρ στο άλμα εις μήκος κατηγορίας Τ62  με αφορμή τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 που θα πραγματοποιηθούν στο Παρίσι, συζητούν για το πώς προετοιμάζονται για τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του κόσμου.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2021, 7:30 μ.μ. (ΕΕΤ)

Δηλώστε συμμετοχή εδώ

Ο Λάμπης Κωνσταντινίδης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Ανατολια (Anatolia High School) το 1997. Σπούδασε International Relations and Affairs στο Grinnell College στις ΗΠΑ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο αντικείμενο στο Πανεπιστήμιο του Johns Hopkins University - Paul H. Nitze School of Advanced International Studies (Johns Hopkins SAIS).

Η επιστροφή του στην Ελλάδα το 2004 συνέπεσε χρονικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, για τους οποίους ανέλαβε τις σχέσεις με τις παραολυμπιακές επιτροπές των αφρικανικών και γαλλόφωνων χωρών. Στην πορεία εργάστηκε για μεγάλες παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις, όπως οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί του Τορίνο και του Βανκούβερ, οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου και του Λονδίνου. Σήμερα, ζει στο Παρίσι και έχει τη θέση του Διευθυντή Σχεδιασμού και Συντονισμού στην Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του 2024.

Ο Στέλιος Μαλακόπουλος, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Ανατόλια (Anatolia High School) το 2014. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και σήμερα συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Παρά το σοβαρό ατύχημα που είχε στα 19 του, έκανε πραγματικότητα το όνειρό του για μία σημαντική καριέρα ως παραθλητής στίβου. Πρωταθλητής Ελλάδας από το 2017, ο Στέλιος Μαλακόπουλος κατέκτησε το 2018 τη 2η θέση στα 200 μ. και την 3η στα 400 μ. στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, και το 2019, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος με επίδοση 6,80 μέτρα.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο κατέκτησε την 4η θέση στο άλμα εις μήκος μεικτών κατηγοριών, και πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος κατηγορίας T62 με επίδοση 7,04 μέτρα. Έγινε παράλληλα ο πρώτος αθλητής στην ιστορία, που με διπλό ακρωτηριασμό κατάφερε να ξεπεράσει το φράγμα των 7 μέτρων.

Διαβάστε τις συνεντεύξεις του Λάμπη Κωνσταντινίδη και του Στέλιου Μαλακόπουλου

Το Γραφείο Αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των αποφοίτων των τριών βαθμίδων Elementary, High School, ACT- American College of Thessaloniki) με τον εκπαιδευτικό μας οργανισμό και στόχος του είναι να ενισχύει ασταμάτητα τη δυνατή και μακροχρόνια σχέση με τους αποφοίτους του, προσφέροντας σεμινάρια και ευκαιρίες δικτύωσης. Γι’ αυτό τον λόγο έχει ξεκινήσει μια σειρά από web events, τα οποία χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες #Learn with an alum, #Τhink with an alum, #Fun with an alum, #Coffee with an alum.

Μιλήσαμε με την Στέλλα Λίτου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’93. Η Στέλλα σπούδασε Media Studies στο Sheffield Hallam University της Αγγλίας. Στο παρελθόν εργάστηκε σε σημαντικές θέσεις σε μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού. Στην Αγγλία εργάστηκε ως Associate και Executive Producer στον τομέα παραγωγής και χρηματοδότησης κινηματογραφικών ταινιών και επέστρεψε στην Ελλάδα ως Σύμβουλος στη Γενική Διεύθυνση Τηλεόρασης της ΕΡΤ. Διετέλεσε Διευθύντρια Προγράμματος στον Alpha, Head of Strategy and Development στη Nova TV Βουλγαρίας και Διευθύντρια Προγράμματος στο PRO TV Group της Ρουμανίας. Μετά την επιτυχημένη της πορεία, το 2019 ανέλαβε την θέση της Γενικής Διευθύντριας στον τηλεοπτικό σταθμό Ant1 TV.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι ένα παραμυθένιο εκκολαπτήριο που μου άνοιξε τις πόρτες στον κόσμο.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Οι όμορφες αναμνήσεις είναι πολλές. Μέσα σ’ αυτές ξεχωρίζω την περηφάνεια που ένωσα την πρώτη μέρα που μπήκα στο Campus στην πρώτη γυμνασίου και τη χαρμόσυνη μέρα του commencement. Επίσης, τη γλυκιά καθημερινότητα του μεγάλου διαλείμματος με τα clubs και τις παρέες στις κερκίδες του κλειστού.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

ο κ. Άγγελος Μαστρογιάννης, περισσότερο από καθηγητής, ένας μέντορας, μας άνοιξέ με τόσο μεράκι έναν μαγικό μικρόκοσμο στην περίφημη αίθουσα βιολογίας. Παρόλο που τελικά δεν ακολούθησα τις θετικές επιστήμες που αγάπησα πολύ στο σχολείο, το πάθος για το αντικείμενο του με χάραξε βαθιά και ήταν οδηγός σε όλη τη μετέπειτα πορεία μου.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Η βιβλιοθήκη με τη μαγική της ατμόσφαιρα και το πεζουλάκι στην καντίνα του Β Λυκείου, που εφάπτεται στο πίσω μέρος του αμφιθεάτρου. Αν έπιανες εκεί θέση στα διαλλείματα έβλεπες όλη την κίνηση. Τέλος, το πάνω αριστερά παράθυρο του Compton Hall, από όπου ατένιζα τον ορίζοντα της Θεσσαλονίκης στην 3^η Γυμνασίου.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

Να μην αυτολογοκρίνομαι, να σκέφτομαι ανοιχτά και να διαλέγω εγώ τον δρόμο μου, με όποιο κόστος. Μου έθεσε τα θεμέλια για δομημένη και αναλυτική σκέψη. Μου έδωσε την ευκαιρία να εξερευνήσω νέα μονοπάτια και να ταξιδέψω. 

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Ελευθερία και ομαδικότητα, δυναμισμός και μεθοδικότητα.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα παραμυθένιο εκκολαπτήριο που μου άνοιξε τις πόρτες στον κόσμο.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

H εναλλαγή της καθημερινότητας και η δημιουργικότητα..

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

την απόφαση μου να μείνω για δουλειά στην Αγγλία μετά το πτυχίο, παρά τα αντίξοες συνθήκες.

Στο μέλλον θέλω να ….

με θυμούνται με αγάπη, έχοντας αφήσει θετικό αποτύπωμα σε ότι κάνω, προσωπικά και επαγγελματικά.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ο Θoδωρής Τσιβρανίδης απόφοιτος του Anatolia High School της τάξης ’16 αποφοίτησε από το Brown University το 2020. Σήμερα μένει στη Νέα Υόρκη και εργάζεται στην τεχνολογική εταιρία Ab Initio ως full stack developer.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Κυρίως ενθουσιασμός και άγχος για ένα καινούριο κεφάλαιο ζωής. Ένιωσα πως θα έχω την ευκαιρία για μια πραγματικά καινούρια αρχή -κοινωνικά και μη-  στην Αμερική. Ελευθερία και αβεβαιότητα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να πάει με ανοιχτό μυαλό, έτοιμος/η να γνωρίσει άτομα από παντού στον κόσμο που έρχονται εκεί με τα δικά τους κοινωνικά μαθήματα (γνωρίσματα;) και τη δική τους κουλτούρα. Και με αυτή την έννοια να μη νιώσει ποτέ πως δεν ανήκει, γιατί κανένας δεν ανήκει. :)

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Είχα δύο roommates στο πρώτο έτος, οι οποίοι δεν είχαν καθόλου καλή σχέση μεταξύ τους. Είχαν μικροκαβγάδες για σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς: Θερμοκρασία, φως, καθαριότητα, ώρες ύπνου. Με δυσκόλεψε αρκετά να είμαι το τρίτο, ουδέτερο πρόσωπο σε τέτοιες καταστάσεις. Κατέληξα να γνωρίσω ένα παιδί από τον όροφό μου, τον Έβαν από το Σικάγο, και περνώντας τον ελεύθερό μου χρόνο στο δωμάτιό του, αποφεύγοντας το δικό μου. Καταλήξαμε να μένουμε μαζί με τον Έβαν τον δεύτερό χρόνο, και αργότερα να είμαστε συγκάτοικοι στο ίδιο σπίτι. Τώρα μένουμε στην ίδια πόλη και ακόμα κάνουμε παρέα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς κάτι κακό μπορεί και να μεταλλαχτεί σε κάτι καλό!

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το ΙΒ ήταν τρομερή προετοιμασία για το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Ήταν ένα σύστημα που μου έδωσε την ακαδημαϊκή αυτονομία και  τη δυνατότητα να μπορώ να επιλέξω τι μαθήματα θέλω να πάρω και να έχω  ακόμη περισσότερες επιλογές μέσα  από κάθε μάθημα (individually motivated projects, extended essay, etc). Μου έμαθε να βάζω προτεραιότητα στα "καθήκοντά" μου. Ήταν κάτι που έκανε το σχολείο πολύ πιο ενδιαφέρον για εμένα γιατί με έκανε να νιώσω πως έχω τη ζωή μου στα χέρια μου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Φίλους. Για εμένα αυτό σήμαινε να γνωρίσω όσο πιο καλά μπορώ όλα τα άτομα από τον όροφό μου / το κτίριό μου, να κάνω προσπάθειες να συγχρονίσω γεύματα με γνωστούς μου και να πηγαίνω σε πανεπιστημιακά (ακαδημαϊκά ή μη) events που ήταν πιθανό να βρω άλλα άτομα με κοινά ενδιαφέροντα.

Θεωρώ πως οι φίλοι -και γενικότερα ένας γερός κοινωνικός κύκλος-  είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μια θετική εμπειρία στο πανεπιστήμιο (και στα περισσότερα κεφάλαια της ζωής). Όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν  μετά από τους φίλους. Και εάν οι πρώτοι άνθρωποι που γνωρίσεις δεν σε εμπνέουν, τότε κράτα επαφές and keep moving forward.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Νομίζω η ερώτηση καλύπτεται από την προηγούμενη απάντησή μου.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Θα ήταν ωραίο να είχα φέρει μερικές εκτυπωμένες φωτογραφίες από τις λυκειακές αναμνήσεις, την παρέα μου, την οικογένειά μου, απλά για να μπορώ να τις έχω στο δωμάτιό μου. Θεωρώ πως είναι υποτιμημένες οι μη ψηφιακές φωτογραφίες. Είναι ωραίο να μπορείς να αναπολείς χωρίς να σου έρχεται ταυτόχρονα ειδοποίηση email, Instagram, imessage και τρεις έξτρα ζωές στο candy crush.

Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Άντσο, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης ’86. Ο Δημήτρης είναι κάτοχος Πτυχίου, Μεταπτυχιακού και Διδακτορικού στον τομέα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από το Caltech (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας), με εξειδίκευση στις Ηλεκτρομαγνητικές Τηλεπικοινωνίες και τα Μικροκύματα. Σήμερα εργάζεται ως Διευθυντής Προγράμματος Ανάπτυξης Τεχνολογίας Διαστημικών Τηλεπικοινωνιών στο Εργαστήριο Αεριωθούμενης Προώθησης (Jet Propulsion Laboratory) της NASA, το οποίο βρίσκεται στην Πασαντήνα της Καλιφόρνιας, όπου ηγείται μιας ομάδας τεχνολόγων με σκοπό την έρευνα και ανάπτυξη προηγμένων τεχνολογιών που αφορούν το μέλλον των τηλεπικοινωνιών στα διαστημικά σκάφη. Στο παρελθόν, ο Δημήτρης ήταν Επικεφαλής Τεχνικός Διευθυντής της Upstream Systems, μιας κορυφαίας, διεθνούς εταιρείας τεχνολογίας κινητής τηλεφωνίας, που παρέχει επαναστατικές τεχνολογίες και υπηρεσίες διαδικτύου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ έχει διατελέσει και Διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης στην Pulsent Corporation, μια start-up της Silicon Valley. Kατά την προηγούμενη εικοσαετία, έχει εργαστεί ως Ιδιωτικός Τεχνικός Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε διάφορες εταιρίες που λειτουργούν στον κλάδο της Βιομηχανίας Ραδιοτηλεοπτικής Εκπομπής. Παράλληλα, από το 1995 διδάσκει ως Λέκτορας στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο Caltech και είναι κάτοχος τριών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Έχει λάβει πολλά πιστοποιητικά αναγνώρισης της NASA για δημοσιεύσεις στις εκδόσεις NASA Tech Briefs και ήταν νικητής του βραβείου Eta Kappa Nu Senior Design Contest το 1990.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι ένα εξαίρετο Γυμνάσιο/Λύκειο, στο οποίο είχα την τύχη (και γι’ αυτό ευγνωμονώ τους γονείς μου) να φοιτήσω και το οποίο άνοιξε τεράστιες πόρτες στη ζωή μου.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

ωραία, ανέμελα μεγάλα διαλείμματα με πολλά παιχνίδια και χαρές, με φίλους και παρέες!...

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Αδυνατώ να διαλέξω έναν. Είχαμε τόσους πολλούς, τόσο καλούς καθηγητές που μας νοιάζονταν και μας αγαπούσαν σαν δικά τους παιδιά. Καθηγητές όπως ο κ. Μάντζιος, ο κ. Μαστρογιάννης, ο κ. Αγάπης, ο κ. Κυριακάκης, ο κ. Αρφανάκης, ο κ. Πιστοφίδης, ο κ. Gateley, και πολλοί άλλοι. Τους είμαι ευγνώμων για όλα όσα έκαναν για μας. Τους χρωστάμε πολλά!

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Τα εργαστήρια φυσικής μεταξύ των αιθουσών διδασκαλίας στο ισόγειο του Kyrides Hall. Είχα κατασκευάσει αντικλείδι, το οποίο μου επέτρεπε να τα επισκέπτομαι κατά το μεγάλο διάλειμμα και να κάνω τα πειράματά μου με τα διάφορα όργανα που είχε εκεί. Εκεί πρωτόμαθα, αυτοδίδακτος, τη λειτουργία του παλμογράφου!

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

βάλω τα βαθιά και στερεά θεμέλια επάνω στα οποία στηρίχτηκε η περαιτέρω μόρφωσή μου, και τελικά ακόμα και η επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Επίσης, μου πρόσφερε τα στοιχεία και τον προσανατολισμό που χρειαζόμουν για να στραφώ, να κάνω αίτηση και να γίνω αποδεκτός σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο, το Caltech, που μου εμπλούτισε τη ζωή και το μέλλον μου αφάνταστα.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

καλή μόρφωση, καλοί τρόποι, επιμονή, επιτυχίες!

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα εξαίρετο Γυμνάσιο/Λύκειο, στο οποίο είχα την τύχη (και γι’ αυτό ευγνωμονώ τους γονείς μου) να φοιτήσω και το οποίο άνοιξε τεράστιες πόρτες στη ζωή μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το ότι δουλεύω στην εφεύρεση και δημιουργία νέων προηγμένων τεχνολογιών τηλεπικοινωνίας που μετά τις βλέπω να πετάνε σε διαστημόπλοια και να εφαρμόζονται στο διάστημα.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τη στιγμή που με αποδέχθηκε το Caltech ως undergraduate student.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω την έρευνά μου στη NASA, να συνεχίσω να διδάσκω στο Caltech, το οποίο με αναζωογονεί, και να απολαύσω τον εικοσάχρονο γυιόκα μου να ενηλικιώνεται και να μπαίνει στη ζωή.