Claire

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ήμουν μαθητής στο Κολλέγιο Ανατόλια από το νηπιαγωγείο και τα τελευταία μου δύο χρόνια στο σχολείο αποφάσισα να ακολουθήσω το πρόγραμμα IBDP που παρέχει το σχολείο, διότι από μικρή ηλικία γνώρισα ότι ήθελα να σπουδάσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αμερική. Ευτυχώς, κατάφερα να πετύχω τους στόχους μου και τώρα βρίσκομαι στο δεύτερο έτος σπουδάζοντας Physics, Computer Science, και Mechanical Engineering στο Boston University. Δεν γνωρίζω ακόμα ποια είναι τα μελλοντικά μου σχέδια αφού αποφοιτήσω, όμως είμαι σίγουρος πως η εξειδίκευση σε αυτούς τους τρεις τομείς θα με βοηθήσει να καταλήξω στα επόμενά μου βήματα, επαγγελματικά ή και ακαδημαϊκά

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά – όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Ύστερα από τη χαρά και την ανακούφιση που ακολούθησαν με την απάντηση από το BU, το αμέσως επόμενο συναίσθημα που με διακατείχε για καιρό ήταν η αγωνία και ο ενθουσιασμός γι’ αυτό το νέο βήμα στη ζωή μου. Ήμουν αρκετά «ανυπόμονος» για το πώς θα είναι η ζωή μου στην Αμερική και ήθελα να επισκεφτώ την Βοστώνη και το πανεπιστήμιο όσο πιο σύντομα γινόταν, έτσι ώστε να δω και να νιώσω πως είναι να είσαι φοιτητής, μακριά από την πατρίδα σου.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Το BU είναι ένα αρκετά μεγάλο πανεπιστήμιο (περίπου 20,000 undergraduates) και οι φοιτητές είναι ιδιαίτερα κοινωνικοί. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών που έρχονται από το εξωτερικό και συνεπώς υπάρχει έντονη παρουσία διαφορετικών κουλτουρών και τρόπων ζωής, πράγμα που κάνει το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ιδιαίτερο. Αυτό σημαίνει ότι οργανώνονται συνεχώς κοινωνικές εκδηλώσεις και υπάρχουν πολλές διοργανώσεις και οργανισμοί που καλύπτουν τα ενδιαφέροντα όλων των φοιτητών. Έτσι, η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο BU είναι να συμμετέχει σε όσες περισσότερες κοινωνικές εκδηλώσεις βρίσκει ενδιαφέρουσες. Με αυτό τον τρόπο θα γνωρίσει πολύ κόσμο με πολύ παρόμοια ή και τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα που μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ δυνατές και στενές φιλίες και αναντικατάστατες αναμνήσεις..

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα στο πανεπιστήμιο και κατ’ επέκταση στην Αμερική ήταν η συνειδητοποίηση ότι βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα και το σπίτι μου. Το συναίσθημα της νοσταλγίας ήταν και ακόμη είναι μεγάλο, καθώς η αμερικάνικη νοοτροπία διαφέρει κατά πολύ από αυτήν της Ελλάδας. Έτσι, μου πήρε χρόνο να προσαρμοστώ στο τρόπο ζωής της Αμερικής.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το σχολείο και πιο συγκεκριμένα το πρόγραμμα του IB με προετοίμασε απόλυτα στο ακαδημαϊκό κομμάτι. Δηλαδή, από το πρώτο κιόλας εξάμηνο δεν εμφάνισα προβλήματα προσαρμογής ακαδημαϊκά και συνεπώς μπόρεσα να ανταπεξέλθω στην πίεση των μαθημάτων μου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Όταν εγκαταστάθηκα στο BU, τα πρώτα δύο πράγματα που έψαξα ήταν ο σύλλογος Ελλήνων του πανεπιστημίου, διότι γνώριζα ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πιο ενεργούς συλλόγους ελλήνων φοιτητών στην Βοστώνη, καθώς και τις αθλητικές εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου εξαιτίας της αγάπης μου που έχω για το μπάσκετ.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Με βάση την δική μου εμπειρία, το καλύτερο μέρος για να γνωρίσεις άλλους φοιτητές είναι το GSU (George Sherman Union food hall), το οποίο είναι ένας χώρος που πολλοί φοιτητές διαβάζουν και τρώνε όλες τις ώρες της ημέρας, καθώς και οι διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου οι φοιτητές παίζουν όλοι μαζί διαρκώς. Επιπλέον, μέσω των μαθημάτων και των διαφορετικών τάξεων, είναι πολύ πιθανόν να γνωρίσεις άτομα με κοινούς ακαδημαϊκούς στόχους, και κατ’ επέκταση να γνωρίσεις φίλους και παρέες που αλληλοϋποστηρίζονται και προσπαθούν να βοηθούν τους υπόλοιπους στο μέγιστο.  

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Νομίζω πως αυτό που θα ήθελα να είχα φέρει μαζί μου στην Αμερική είναι διάφορα αντικείμενα που είχα στο δωμάτιο μου στην Ελλάδα. Θα ήθελα λοιπόν οι συλλογές από μουσικούς δίσκους, ηχεία και μπάλες μπάσκετ, καθώς και πολλές φωτογραφίες μου να διακοσμούν το δωμάτιό μου στην Αμερική για να μου θυμίζουν τη ζωή μου στην Ελλάδα.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με την ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Ευτυχώς, είχα την τύχη να γνωρίζω την Βοστώνη καλά εκ των προτέρων λόγω των δύο μεγαλύτερων αδερφών μου που σπούδασαν εκεί. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που επέλεξα τη συγκεκριμένη πόλη. Γενικότερα για τη ζωή όμως αυτό που θα ήθελα να γνωρίζω εξ αρχής για να προσαρμοστώ γρηγορότερα είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και ο τρόπος που ο κόσμος επιλέγει να περνά τον ελεύθερό του χρόνο εδώ. Λόγω των εξαιρετικά μεγάλων μεγεθών τέτοιων αμερικάνικων πόλεων, υπάρχει δυσχέρεια στην αμεσότητα και στην ευκολία επικοινωνίας και πρόσβασης στην προσωπική διασκέδαση.

Μιλήσαμε με τον Χρίστο Γαλιλαία, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’93. Ο Χρίστος πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού από τον πατέρα του Κοσμά Γαλιλαία. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Oberlin Conservatory των Η.Π.Α,  όπου του είχε απονεμηθεί το “Dean’s Talent Award” (τιμητική διάκριση και υποτροφία). Mε υποτροφίες της Juilliard School και του Συλλόγου “Αλεξάνδρα Τριάντη” του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών έγινε δεκτός στη διάσημη Juilliard School της Νέας Υόρκης (στην τάξη των Dorothy DeLay και Naoko Tanaka), από όπου πήρε Master το Μάιο του 2001.

To 2005 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Διδακτορικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου State University of New York Stony Brook. Σήμερα, o Δρ. Χρίστος Γαλιλαίας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικής του Georgia State University στην Ατλάντα των Η.Π.Α., ενώ από τον Ιανουάριο του 2021 κατέχει τη θέση του  Καλλιτεχνικού Διευθυντή στο Μεγάρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

ήταν τόσες πολλές... Θυμάμαι χαρακτηριστικά και έντονα ότι δεν ήθελα να χάνω σχολείο ακριβώς επειδή περνούσαμε τόσο ωραία. Σίγουρα μία από αυτές ήταν και η εκδρομή στην Κρήτη στην Γ' Λυκείου!!! Φυσικά δεν θα αναφέρω λεπτομέρειες από εκείνο το ταξίδι!!!

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Δύσκολη ερώτηση και δεν θέλω να αδικήσω κανέναν. Αν πρέπει να πω ένα όνομα θα ήταν η Λία Μανίδου. Όμως θυμάμαι πολλούς καθηγητές με αγάπη και εκτίμηση για όσα μας δίδαξαν.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν τα γήπεδα μπάσκετ φυσικά! Ας μην ξεχνάμε ότι ανήκουμε σε εκείνη την πολύ τυχερή γενιά που μεγάλωσε με τον εκπληκτικό αυτοκράτορα του Μπάσκετ, τον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη που ένωσε όλη τη χώρα και καθιέρωσε το μπάσκετ ως εθνικό σπορ.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

καταλάβω την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Είχαμε ένα πολύ ωραίο κλίμα στο σχολείο. Οι σχέσεις με τους συμμαθητές αλλά και τους καθηγητές ήταν κάτι που θα το θυμάμαι πάντα με νοσταλγία.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

ανοιχτό μυαλό, αλληλεγγύη, αυτοπεποίθηση, ομαδικό πνεύμα, η διάθεση να βάλουμε το ‘εμείς’ πάνω από το ‘εγώ’ και η προσπάθεια να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο, ο καθένας στο πεδίο του τέχνες, επιστήμες, επιχειρηματικότητα κλπ.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Εκεί όπου μπήκαν οι βάσεις. Εκεί όπου διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι προσωπικότητές μας και σφυρηλατήθηκαν οι χαρακτήρες μας. Και βέβαια εκεί όπου δημιουργήσαμε τις πιο ωραίες και δυνατές φιλίες που διατηρούνται αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Θησαυρός! Είμαι ευγνώμων!

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η καθημερινή τριβή με το βιολί. Η μουσική είναι μία διεθνής γλώσσα και μου έδωσε τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, να γνωρίσω άλλες κουλτούρες, να καταλάβω την αξία της διαφορετικότητας.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τις συνεργασίες μου με σπουδαίες καλλιτεχνικές προσωπικότητες όπως επίσης και την ακαδημαϊκή μου καριέρα ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο και βέβαια την ανάληψη των καθηκόντων μου ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης που μου δίνει την ευκαιρία να προσφέρω στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου με πολλούς τρόπους.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να προσφέρω στην αξιοποίηση και την ανάδειξη νέων μουσικών ταλέντων αλλά και να διατηρήσω το δημιουργικό κομμάτι ως ενεργός καλλιτέχνης. Και ό,τι άλλο προκύψει……

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Φοίτησα στο κολλέγιο Ανατόλια τα τρία τελευταία χρόνια του σχολείου (1η - 3η λυκείου) και αποφοίτησα το 2021. Πριν το Ανατόλια δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σπουδάσω στο εξωτερικό, οπότε όταν μου παρουσιάστηκε ως ευκαιρία ήμουν διστακτική. Εν τέλει, αποφάσισα να κάνω αιτήσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού που ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο τα δύο τελευταία μου χρόνια στο Ανατόλια παρακολουθούσα το πρόγραμμα του ΙΒ. Αν και το πανεπιστήμιο του Grinnell στο οποίο φοιτώ είναι πλέον liberal arts, που σημαίνει ότι έχεις την δυνατότητα να πειραματιστείς με διάφορους κλάδους πριν αποφασίσεις σε ποιον θέλεις να εστιάσεις, η βιοχημεία υπήρχε στο μυαλό μου ως το πιο πιθανό σενάριο πριν ακόμη αποφοιτήσω από το σχολείο. Στην διάρκεια του δεύτερου πλέον χρόνου των σπουδών μου, είμαι σίγουρη πως αυτός θα είναι και ο κλάδος στον οποίο θα εστιάσω. Αν και δεν έχω καταλήξει ακόμη στο τι θα ήθελα να κάνω μετά την αποφοίτησή μου από το πανεπιστήμιο, κάποια πιθανά σενάρια είναι ο τομέας της έρευνας και των forensics.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά – όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Η αλήθεια είναι πως η απάντηση του Grinnell ήρθε νωρίτερα από ό,τι υπολόγιζα και με ξάφνιασε. Θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει δεκτή: Ήμουν μόνη μου στο σπίτι και είχα μόλις ξυπνήσει. Με το που διάβασα την απόφαση, ντύθηκα γρήγορα και πήγα να βρω τους γονείς μου στη δουλειά. Η χαρά που ήταν διακριτή στο πρόσωπό τους είναι κάτι που ακόμη θυμάμαι. Προσωπικά, νομίζω ότι αυτό που ένιωσα εκείνη την στιγμή ήταν ανακούφιση ειδικά δεδομένου του ότι είχα δυσκολευτεί αρκετά με το personal statement μου κατά τη διαδικασία των αιτήσεων και υπήρξαν στιγμές που ήμουν πολύ κοντά στο να τα παρατήσω. Αισθάνθηκα ότι όλη η κούραση των δύο τελευταίων χρόνων, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική (κυρίως εξαιτίας της πανδημίας και της καραντίνας που με δυσκόλευε στο να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητά μου) και η δουλειά που πολλές φορές ήταν αρκετά πιεστική, άξιζαν τον κόπο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχα μόλις καταφέρει κάτι το οποίο τρία χρόνια πριν περνούσε από το μυαλό μου μόνο ως μία από αυτές τις ιστορίες που συχνά ακούς αλλά δεν δίνεις και πολύ σημασία γιατί μοιάζουν τόσο μακριά από τον δικό σου κόσμο που τις θεωρείς σχεδόν απίθανες.

Περίπου δέκα λεπτά αργότερα, αντιλήφθηκα τι σήμαινε αυτό για τη ζωή μου από εκεί και πέρα και ξεκίνησα να κάνω σχέδια για το πώς θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ στο έπακρο αυτή την ευκαιρία. Μία νέα πόρτα ανοιγόταν μπροστά μου που με γέμιζε με ατελείωτη αισιοδοξία για το μέλλον και ανυπομονησία να ξεκινήσω αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής μου.  

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Παρόλο που ακούγεται λίγο κλισέ, θεωρώ πως η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω σε οποιονδήποτε ετοιμάζεται για σπουδές στο εξωτερικό είναι να είναι ανοιχτός στο άγνωστο, το καινούριο και το διαφορετικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ελλάδα έχει πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις γύρω από διάφορα κοινωνικά ζητήματα, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται πάντα στα δεδομένα της αμερικανικής κοινωνίας. Για αυτό το λόγο, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό ο μαθητής να αντιληφθεί πως πιθανότατα θα έρθει αντιμέτωπος με αρκετές καταστάσεις, οι οποίες δεν του είναι γνώριμες, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Αντιθέτως, είναι ο καλύτερος δρόμος προς την προσωπική εξέλιξη και την δημιουργία νέων, ουσιαστικών σχέσεων. Επομένως, η δεκτικότητα και η επιθυμία να γνωρίσει νέα πράγματα είναι απαραίτητα κατά την γνώμη μου για κάποιον που ενδιαφέρεται να φοιτήσει στο Grinnell συγκεκριμένα, καθώς είναι ένα από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ με τον μεγαλύτερο αριθμό διεθνών φοιτητών (περίπου 20% του συνολικού αριθμού των φοιτητών).

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Κάνοντας μία μικρή αναδρομή στον προηγούμενο χρόνο (όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα στο Grinnell), δεν θα έλεγα πως η μετάβασή μου ήταν πολύ εύκολη και ομαλή. Στις αρχές του πρώτου εξαμήνου, αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες με την επιλογή ενός από τα μαθήματά μου που με είχαν αγχώσει αρκετά και είχαν επιβαρύνει τον φόρτο εργασίας μου σημαντικά. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως το IB με είχε προετοιμάσει αποτελεσματικά για το επίπεδο σπουδών του Grinnell, αλλά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να καταλάβω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να οργανώνω τον χρόνο μου στο πανεπιστήμιο έτσι ώστε να μπορώ να ασχολούμαι και με άλλες δραστηριότητες που με ενδιαφέρουν. Το καλό σε όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι το Grinnell προσφέρει αρκετά resources, τα οποία όλοι οι μαθητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση που δυσκολεύονται με κάτι (ακαδημαϊκά, ψυχολογικά κλπ.). Επιπλέον, όπως ανέφερα και προηγουμένως, δεδομένου του μικρού μεγέθους του σχολείου (περίπου 1.500 μαθητές που είναι όλοι προπτυχιακοί), οι καθηγητές και όλοι αυτοί που εργάζονται στο πανεπιστήμιο είναι πολύ ανοιχτοί στην προσωπική επικοινωνία με τους μαθητές και πρόθυμοι να τους υποστηρίξουν σε τυχόν δυσκολίες. Σε ένα τόσο μικρό περιβάλλον, είναι αρκετά εύκολο να δημιουργήσεις σχέσεις εμπιστοσύνης που μπορούν να σου προσφέρουν πολλά.  

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Αυτό το οποίο πιστεύω θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχω αντιληφθεί νωρίτερα είναι πως ναι, η ζωή του πανεπιστημίου είναι γεμάτη φίλους, παρέες και πολλές νέες γνωριμίες αλλά στην τελική μόνο εγώ γνωρίζω απόλυτα τις ανάγκες μου και το τι είναι καλύτερο για μένα σε κάθε περίπτωση. Δεδομένου αυτού, θεωρώ πως το πιο σημαντικό “μάθημα” που πήρα από το σχολείο είναι το να πιστεύω στον εαυτό μου και να με εμπιστεύομαι, είτε αυτό έχει να κάνει με ακαδημαϊκές υποχρεώσεις, είτε με οποιονδήποτε άλλο τομέα της ζωής μου. Σύμφωνα με την δική μου εμπειρία έως τώρα, όταν βρίσκομαι τόσο μακριά από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα και μου είναι οικείο και μακριά από ανθρώπους που γνωρίζω για χρόνια, υπάρχουν πολλές καταστάσεις οι οποίες είναι εντελώς άγνωστες και πολλές φορές μου προκαλούν στρες. Σε τέτοιου είδους καταστάσεις με έχει βοηθήσει πάρα πολύ το να μην ξοδεύω άσκοπα ώρες να σκέφτομαι πώς να τις αντιμετωπίσω αλλά να ακολουθώ το ένστικτό μου και να υποστηρίζω τις επιλογές μου άσχετα με το τι πιστεύουν οι υπόλοιποι.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Αφού άφησα τα πράγματα στο δωμάτιό μου, ξεκίνησα να περπατάω στο campus προκειμένου να μάθω λίγο καλύτερα το περιβάλλον στο οποίο θα περνούσα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι το campus έχει να προσφέρει πολλά όμορφα και ήρεμα σημεία, κυρίως κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού που είναι όλο καταπράσινο και ο καιρός προσφέρεται για να περνάει κανείς χρόνο έξω. Δεδομένου του ότι λατρεύω να περνάω χρόνο έξω είτε με παρέα είτε χαλαρώνοντας μόνη μου, μπορώ να πω ότι αυτή η πρώτη επαφή μου με το campus ήταν μία πολύ καλή αρχή!

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Παρόλο που υπάρχουν μέρη στο campus στα οποία μαζεύεται συνήθως πολύς κόσμος όπως για παράδειγμα το Spencer Grill (το καφέ του πανεπιστημίου) και η τραπεζαρία (κυρίως στις ώρες του μεσημεριανού και του βραδινού), πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς κόσμο στο πανεπιστήμιο είναι οι διάφορες δραστηριότητες και τα clubs στα οποία συμμετέχει κανείς και τα οποία σου δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα. Προσωπικά, ως άτομο που τα πηγαίνει καλύτερα και νιώθει πιο άνετα σε σχετικά μικρές παρέες, έχω ταιριάξει πολύ περισσότερο με άτομα που έχω γνωρίσει μέσα από τέτοιου είδους δραστηριότητες. Επίσης, τα dorms είναι άλλος ένας πολύ καλός τρόπος να γνωρίσεις καινούριο κόσμο και θεωρώ πως σε αυτό συνεισφέρει πολύ το γεγονός ότι η πλειονότητά  τους στεγάζει μαθητές από όλα τα έτη.   

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Φεύγοντας από το σπίτι μου και κυρίως κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου, είχε περάσει ένα μεγάλο διάστημα που δεν σκεφτόμουν ιδιαίτερα την ζωή μου και τους ανθρώπους μου πίσω στην Ελλάδα και όταν το συνειδητοποίησα ένιωσα πολύ άσχημα. Από τότε, έχω περάσει πολλές ώρες σκεπτόμενη πώς συνδέονται η ζωή μου στο Grinnell με τη ζωή μου πίσω στην Ελλάδα και γενικότερα παρόμοια ζητήματα ταυτότητας και προσωπικότητας. Κάπως έτσι, μετάνιωσα που δεν είχα φέρει μαζί μου περισσότερα πράγματα που μου θυμίζουν το σπίτι μου και τους δικούς μου πίσω στην Ελλάδα (όπως φωτογραφίες κλπ.). 

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με την ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Παρόλο που από την αρχή ήξερα ότι ο χειμώνας στο Grinnell είναι αρκετά βαρύς σε σύγκριση με αυτόν της Ελλάδας, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακριβώς τι σημαίνει αυτό και μπορώ να πω πως δεν ήμουν προετοιμασμένη. Ομολογουμένως, εάν και μετά από κάποιο σημείο συνηθίζεται, στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ο καιρός μπορεί να με επηρεάσει σε σημαντικές αποφάσεις, όπως π.χ. το εάν θέλω να έρθω στο Grinnell ή όχι, αλλά πιστεύω θα με είχε βοηθήσει πολύ το να έχω μία πιο πλήρη εικόνα του πώς ακριβώς είναι ο καιρός εδώ.

Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Αλεβίζο απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’15. Ο Δημήτρης σπούδασε Strategic Design and Management στο Parsons School of Design, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Σήμερα, ταυτόχρονα με τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Ανάλυση Δεδομένων (Data Αnalytics) στο Zicklin School of Business, είναι ιδρυτής και ιδιοκτήτης της ¨FAROS” swimwear και εργάζεται για να επεκτείνει τη δραστηριότητά της πρώτης ίσως βιώσιμης ελληνικής εταιρίας με ανδρικά μαγιό η οποία έχει διεθνή ορίζοντα.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να βάλω τα θεμέλια για το μέλλον

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι οι πρώτες μέρες κάθε ακαδημαϊκού έτους, να εξοικειωνόμαστε με τα καινούρια μας μαθήματα, να παίρνουμε τετράδια και γενικά να προετοιμαζόμαστε για τη χρονιά που έρχεται.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

η Χριστίνα Δουρής, επειδή πάντα είχε μία πολύ ωραία αίσθηση του χιούμορ. Ήταν από τις καθηγήτριες που αισθανόσουν πολύ κοντά σου, κάτι που έκανε το μάθημα πολύ πιο ευχάριστο και χαρούμενο. Ακόμη και σήμερα έχουμε κρατήσει πολύ καλή και στενή επαφή και την αγαπώ πολύ.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

βάλω τα θεμέλια για το μέλλον. Όσο ήμουν μικρότερος δεν το αντιλαμβανόμουν, δεν καταλάβαινα δηλαδή πόση σημασία έχει να ξεκινάς από ένα μέρος που σου μαθαίνει τις σωστές αξίες. Αργότερα, όμως, συνειδητοποίησα ότι αυτό ακριβώς μού έδωσε τα φτερά ώστε να μπορώ να πετάξω.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

μεγάλα όνειρα, αποφασιστικότητα και γνώση.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια …

δεν είναι μόνο ένα σχολείο όπου έζησα κάποια χρόνια. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου που περιλαμβάνει μέρος της οικογένειάς μου. Από μικρό παιδί θυμάμαι να πηγαίνω στο γραφείο της μητέρας μου, που εκείνα τα χρόνια ήταν Διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου και να πηγαίνουμε μαζί στα labs, στα γήπεδα και σε όλο το campus. Για μένα το Ανατόλια είναι ο σπόρος για ό,τι έχω σήμερα στη ζωή μου και θα είμαι για πάντα ευγνώμων.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ιδιοκτήτες καταστημάτων, επενδυτές, πελάτες και να προσπαθώ να τοποθετώ παντού και να πουλάω το ελληνικό καλοκαίρι μέσα από μία συλλογή μαγιό.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν αποφάσισα να μπω ξανά στο πανεπιστήμιο για να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου στην Ανάλυση Δεδομένων , κάτι το οποίο ήταν πολύ μακριά από το comfort zone μου. Γνωρίζω, όμως, ότι μελλοντικά θα συμβάλλει σημαντικά στην εξέλιξη της επαγγελματικής μου πορείας.

Στο μέλλον θέλω να ….

Θέλω να είμαι ευτυχισμένος και υγιής και όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Μιλήσαμε με την Ελένη Σωτηρίου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’79. Η Ελένη αποφοίτησε από το ΑΠΘ με πτυχίο Οικονομικών Επιστημών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Οικονομική Ιστορία στο London School of Economics. Εργάστηκε στο Κτήμα κυρ Γιάννη ως Marketing Director και στη συνέχεια υπήρξε συνιδρύτρια της Wine Plus, μιας καινοτόμου εταιρίας  προώθησης του κρασιού, της γαστρονομίας και του οινοτουρισμού.  Την περίοδο 2011-2018  διετέλεσε Ειδική Σύμβουλος του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη σε θέματα τουριστικής στρατηγικής και ανάπτυξης της πόλης. Από το 2018 είναι Managing Director του Thessaloniki Convention Bureau, του Γραφείου Προσέλκυσης Συνεδρίων για τη Θεσσαλονίκη.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι φυσικά οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριες, ανεκτίμητοι φίλοι ζωής. 

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο είναι …

η πρωινή συγκέντρωση στο παλιό Pappas Hall τις μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Τα πανόδετα υμνολόγια, η μελωδία από το πιάνο, οι φωνές μας, η πιο ζεστή χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που πάντα φέρνω στη μνήμη μου τις γιορτές. Και η ανάβαση στον Όλυμπο…

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

οι εναλλακτικοί αμερικανοί καθηγητές, που μας δίδασκαν με κείμενα του Bob Dylan και του Arthur Miller και η αγαπημένη φιλόλογος Τίνα Γώδη.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

το γρασίδι απέναντι από το Riggs Ηall που μαζευόμασταν συνήθως στο μεγάλο διάλλειμα, η σοφίτα του Macedonia Hall, που ήταν η αίθουσα τεχνικών.  

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αντιληφθώ την έννοια της εξωστρέφειας, τόσο με τις δραστηριότητες που είχαμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε εκτός -ήμουν στην πρώτη ever ομάδα του σχολείου που συμμετείχε στο MUN στη Χάγη, αλλά και στο Debate όπου εξασκηθήκαμε ουσιαστικά στο Public Speaking. Εκτιμώ πολύ την αξία και τη σημασία τους στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. 

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Δεν υπάρχει εδώ μια απάντηση, οι γενιές αλλάζουν πολύ, θεωρώ τυχερούς όσους βρήκαν στο σχολείο  πράγματα που αγάπησαν και τους καθόρισαν.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

Φυσικά οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριες, ανεκτίμητοι φίλοι ζωής. 

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

Στο Thessaloniki Convention Bureau, όπου βρίσκομαι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δουλεύουμε για την ανάπτυξη και την προώθηση της πόλης στη Βιομηχανία των Συναντήσεων, στη διεθνή συνεδριακή αγορά. Η ανάδειξη των πλεονεκτημάτων του προορισμού, της δυναμικής της πόλης για ανάπτυξη, των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών του κλάδου, όπου πάντα βέβαια συναντώ αποφοίτους, είναι δύσκολο στοίχημα αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον.  

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Η Κωνσταντίνα Κατσιμένη αποφοίτησε από το ΙΒ με πλήρη υποτροφία το 2017. Ήταν αποφασισμένη ότι ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της στην Αμερική, γι’ αυτό και έκανε αιτήσεις μόνο σε Αμερικάνικα πανεπιστήμια. Η Κωνσταντίνα δεν ήταν σίγουρη για το κλάδο των σπουδών που ήθελε να ακολουθήσει, οπότε το Αμερικάνικο σύστημα που σου επιτρέπει να διαλέγεις μαθήματα και να αλλάζεις κλάδους όποτε θέλεις, ήταν ιδανικό για αυτήν. Οι σπουδές της ποίκιλαν σε Δημόσιες Σχέσεις, Ψυχολογία, Οικονομικά, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Μαθηματικά. Στο τέλος αποφοίτησε Magna Cum Laude με Bachelor of Science σε Ψυχολογία και Δημόσιες Σχέσεις και δευτερεύων πτυχίο στα Μαθηματικά. Ολοκλήρωσε την τιμητική της διατριβή στην Ψυχολογία με τίτλο: “Η σχέση μεταξύ της προκλητικής συμπεριφοράς και των γλωσσικών και λογοτεχνικών δεξιοτήτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.» Έλαβε το «Most Outstanding Student in Psychology» βραβείο, ένα από τα σημαντικότερα στο University of Miami. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, η Κωνσταντίνα δέχτηκε πολλές επιρροές και αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της στην Νομική Αμερικάνικου δικαίου – Juris Doctorate (JD). Η νομική στην Αμερική, αντιθέτως με την Ελλάδα, θεωρείται διδακτορικό πτυχίο και μπορούν να κάνουν αίτηση μόνο όσοι έχουν ολοκληρώσει τις προπτυχιακές σπουδές τους. Οι Έλληνες με JD πτυχίο είναι ελάχιστοι, καθώς είναι μία από τα πιο δύσκολες σχολές για να σε δεχθούν, και επίσης πρέπει να εξασκήσεις το επάγγελμά στην Αμερική, καθώς το δίκαιο στις δυο χώρες διαφέρει εξαιρετικά. Η Κωνσταντίνα είναι πρόεδρος του Columbia Business and Law Association, μια από τις πιο δημοφιλείς οργανώσεις στο Columbia Law School, γιατί εφοδιάζει τους μελλοντικούς δικηγόρους με ότι χρειάζονται για να εισέλθουν στον κόσμο του εμπορικού δικαίου, που είναι ένα τεράστιο κομμάτι της νομικής άσκησης στην Αμερική και κυρίως στη Νέα Υόρκη. Είναι επίσης μέλος του Columbia Business Law Review, ένα από τα πιο αναφερόμενα έντυπα στο εμπορικό δίκαιο που εκδίδεται από φοιτητές. Έχοντας τελειώσει το πρώτο χρόνο των σπουδών της, η Κωνσταντίνα έκανε την άσκηση της στο Commodities and Futures Trading Commission στη Νέα Υόρκη όπου ειδικεύτηκε στη νομοθεσία  κρυπτονομισμάτων. Το επόμενο καλοκαίρι θα δουλεύει στη Milbank LLP, μία από τις μεγαλύτερες νομικές εταιρείες στον κόσμο, ως summer associate.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Η διαδικασία αιτήσεων στα πανεπιστήμια είναι πιθανώς η πιο αγχωτική περίοδος στη ζωή ενός μαθητή. Εγώ την πέρασα δύο φορές, μία με τις προπτυχιακές σπουδές και πιο πρόσφατα με τη νομική.  Από την αρχή της διαδικασίας το UMiami ήταν από τις πρώτες μου επιλογές και ήθελα πάρα πολύ να με δεχτούν και να φοιτήσω σε ένα απαιτητικό αλλά ταυτοχρόνως ευχάριστο πανεπιστήμιο. Όταν έλαβα την απάντηση από το UMiami, ένιωσα τεράστια ανυπομονησία και ζήλο να πραγματοποιήσω το όνειρο μου να μετακομίσω στην Αμερική, ειδικά στο Miami. Ένιωσα απευθείας ότι μία καινούρια πόρτα ανοίγεται μπροστά μου με απεριόριστες δυνατότητες. Παρόλο που αγαπώ την Ελλάδα, ένιωθα ότι δεν μπορούσε να μου προσφέρει όλα όσα ήθελα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και δεν θα μπορούσα να εξελιχθώ όπως επιθυμούσα. Εκείνη τη στιγμή άρχισα να βλέπω τη ζωή μου και το μέλλον μου με πιο πολύ αισιοδοξία και μεράκι να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία που θα μου παρουσιαζόταν. Αν και πολλοί ήταν αντίθετοι στην επιλογή μου να κάνω αίτηση στο UMiami, δεν θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερη επιλογή.

Όσον αφορά τις αιτήσεις μου στη Νομική, η διαδικασία ήταν πολύ πιο αγχωτική από τις προπτυχιακές αιτήσεις. Είχα αποφασίσει ότι θα πήγαινα μόνο σε ένα από τα δέκα καλύτερα πανεπιστήμια, διότι εκτός από το ότι είναι ακριβές σπουδές, είναι πιο εύκολο να δεχτείς προτάσεις από τις καλύτερες νομικές εταιρείες. Όταν έλαβα την πρώτη απάντηση, ήμουν τόσο χαρούμενη που επιτέλους μπορούσα να απολαύσω το τελευταίο μου χρόνο σπουδών χωρίς να ανησυχώ πια για το μέλλον μου.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να εκμεταλλευτεί κάθε γνωριμία. Από την πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο διαμορφώνεις συνεχώς σχέσεις με καινούρια άτομα.  Οι καθηγητές είναι εξαιρετικοί και πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν τους μαθητές τους σε κάθε στάδιο της ζωής τους. Εγώ κρατάω ακόμα επαφές με κάποιους που με βοήθησαν πάρα πολύ στην καριέρα μου και σε ότι χρειάστηκα. Γνωρίζοντας προσωπικά τους καθηγητές και βρίσκοντας ικανούς μέντορες που ενδιαφέρονται για εσένα και προσπαθούν ενεργά να σε προωθήσουν, ανοίγονται άπειρες ευκαιρίες μπροστά σου. Επίσης στην αμερικάνικη κουλτούρα, οι μαθητές και οι μαθήτριες στο πανεπιστήμιο νιώθουν για πρώτη φορά ελευθερωμένοι και μακριά από το σπίτι τους, οπότε έχουν μια τάση να κοινωνικοποιούνται πιο πολύ και να θέλουν να κάνουν συνεχώς καινούρια πράγματα. Οπότε η καλύτερη συμβουλή είναι να είναι κάποιος ανοιχτός στις καινούριες γνωριμίες και να αποδέχεται τις προσκλήσεις αλλά και τις προκλήσεις. Στο κάτω κάτω, οι περισσότεροι στο πανεπιστήμιο, πηγαίνουν για να κάνουν καινούριες παρέες και δεν τους φαίνεται περίεργο αν κάποιος ξεκινήσει μια κουβέντα η να τους καλέσει σε μια έξοδο. Οι φίλοι στο πανεπιστήμιο μπορούν να σε βοηθήσουν να βρεις μια δουλειά, να σε καλέσουν στα σπίτια τους τις γιορτές, η να είναι δίπλα σου αν γίνει κάτι, το οποίοι είναι πολύ σημαντικό για εμάς, όντας τόσο μακριά από το σπίτι μας. Εγώ εκμεταλλεύτηκα τον πρώτο χρόνο και επένδυσα στο να δημιουργήσω φίλιες που θα κρατήσουν μια ζωή, που πλέον νιώθω σαν δεύτερη οικογένεια στην Αμερική. Επίσης ήταν εξίσου σημαντική η μύησή μου στην καλύτερη αδελφότητα του πανεπιστήμιου, που με βοήθησε να δικτυωθώ και να έρθω πιο κοντά με άτομα που πλέον συνεργάζομαι και επαγγελματικά. Είναι ένας ακόμα τρόπος κάποιος να επεκτείνει την κοινωνική του ζωή και να περάσει καλά.

Τέλος, μην ξεχάσει να φέρει πολλά μαγιό, διότι στο Μαϊάμι έχει μόνο καλοκαίρι, και κάθε βδομάδα θα υπάρχον ευκαιρίες να τα φορέσει. Δεν είναι καθόλου περίεργο να δεις άτομα να κυκλοφορούν με μαγιό στο κάμπους η αν κατά λάθος πέσεις πάνω στον Drake που γυρίζει το νέο το video clip στο πανεπιστήμιο. Just usual Miami things.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία  που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία πιστεύω ήταν στο να καταλάβω περισσότερο τις αμερικάνικες ευαισθησίες. Μεγαλωμένη στην Ελλάδα, είχα ελάχιστες ευκαιρίες να μελετήσω την Αμερικάνικη ιστορία. Κάποια θέματα που είναι ταμπού στην Αμερική , δεν είναι στην Ελλάδα και vice versa. Αυτό που έμαθα είναι πως πρέπει να ακούμε προσεκτικά τις απόψεις και τις εμπειρίες των διάφορων ανθρώπων και ότι πολλές φορές κάτι που φαίνεται σωστό σε εμάς ίσως να μην είναι για κάποιους άλλους. Πρέπει πάντα να προσέχουμε όχι μόνο τι λέμε, αλλά και πως το λέμε.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω η οργάνωση που μου έμαθε το ΙΒ και το να θέτω σωστά τις προτεραιότητες μου με βοήθησε να ανταπεξέλθω στο πανεπιστήμιο χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, ενώ ταυτόχρονα αφιέρωνα χρόνο στην ευεξία και στην κοινωνική μου ζωή. Μου φάνηκε πολύ πιο εύκολο να τα συνδυάζω όλα, διότι στο ΙΒ είχαμε 6 μαθήματα με πολλή ύλη στο καθένα, οπότε έμαθα νωρίς να οργανώνω το πρόγραμμα μου και τις δουλειές μου χωρίς να επιβαρύνω την ψυχική μου υγεία. Ειδικά στο πανεπιστήμιο, που είναι άκρως απαιτητικό, με όλες τις νέες επιρροές και επιλογές μπορεί να είναι δύσκολο να κρατάς λογαριασμό με όλα τα πράγματα που έχεις να κάνεις, οπότε είναι καλό να θέτεις τις προτεραιότητες σου και να ξέρεις τι χρειάζεται να κάνεις για να πετύχεις τους στόχους σου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Το κάμπους. Το κάμπους του πανεπιστημίου είναι ονειρικό. Λόγω του κλίματος της περιοχής είναι γεμάτο φοίνικες, πάπιες, σκίουρους, αλλά και εξωτικά ζώα όπως κροκόδειλοι και αλιγάτορες. Ειλικρινά μοιάζει με θέρετρο.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Τα καλύτερα μέρη είναι τα πάρτι, οι αδελφότητες, οι εστίες και η τραπεζαρία. Είναι άγραφος κανόνας ότι στο UMiami, γίνονται πάρτι κάθε μέρα και όλοι οι freshmen πηγαίνουν. Γνώρισα τις καλύτερες μου φίλες σε μία από τις πρώτες μαζώξεις. Στη συνέχεια, οι εστίες είναι πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσεις κόσμο καθώς και η τραπεζαρία όπου όλοι συνήθως τρώνε παρόμοιες ώρες. Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να δημιουργήσει σχέσεις πριν να φτάσει στο πανεπιστήμιο, τα group chats είναι μια ακόμη πολύ καλή ιδέα.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες.

Ειλικρινά τίποτα. Ότι χρειάστηκα στην πορεία το βρήκα στο Miami με άφθονες επιλογές.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες.

Αφιέρωσε τον χρόνο σου στο networking και χτίσε ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, διότι μπορούν να σε βοηθήσουν πολύ περισσότερο από ένα άριστο πτυχίο. Στην Αμερική μετράει πάρα πολύ η προσωπικότητα ενός ανθρώπου και η δυναμική που εκπνέει. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ασχολείται με τα μαθήματα του, απλά να μην θυσιάζει την κοινωνική του ζωή εις βάρος των μαθημάτων. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν self-care μέρες στη ζωή ενός μαθητή χωρίς τύψεις. Έτσι συντηρεί την ψυχική του υγεία ενώ διατηρείται ο ενθουσιασμός για τις σπουδές.

Μιλήσαμε με την Έλενα Περσώ, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’16. Η Έλενα γνωστή ως «The Yard Woman» είναι ελληνικής καταγωγής dj και παραγωγός με έδρα το Μπρίστολ. Σπουδάζοντας Χημεία, ήρθε σε επαφή με την clubbing σκηνή του Μπρίστολ και τελειώνοντας τις σπουδές της, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηλεκτρονική μουσική.

Δουλεύοντας ως team leader, οργάνωσε την ομάδα που έγραψε το πρώτο βιβλίο που μιλάει για τη συνεισφορά των γυναικών στην ηλεκτρονική μουσική, το «Lady of The House». H Έλενα έχει ήδη να επιδείξει dj sets στο Motion και φεστιβάλ sets στο Tokyo World και στο Boomtown. Την ίδια στιγμή, οι παραγωγές της με τα κομμάτια Jupiter, Lunatic, Steps και High Priestess ακούγονται στο BBC Radio 1, ενώ η δουλειά της καλύπτεται συχνά από το BBC News και το Mixmag.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι το safe space που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προετοιμασία μου για το πανεπιστήμιο και για την ενήλικη ζωή.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι οι πρώτες μου μέρες στο IB, γνωρίζοντας τα υπόλοιπα παιδιά και που πολλά ήταν mixed και bilingual. Με έκανε να νιώσω πολύ οικεία ως bilingual και ήθελα πολύ να ακούσω τις εμπειρίες τους και πού έχουν ζήσει.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Δύσκολη ερώτηση αυτή... Η κ. Πυροβέτση, η θετική ενέργειά της και η αγάπη της για τα οικονομικά ήταν τόσο μεταδοτική! Εκπληκτική ως εκπαιδευτικός και ως άνθρωπος.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

τα παγκάκια ακριβώς μπροστά από το IB - έχουμε καθίσει εκεί αμέτρητες φορές κοντά στις ελιές.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

βιώσω μια μικρογραφία της international ζωής στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζοντας άτομα και βιώνοντας καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που βίωσα τα επόμενα χρονιά στο εξωτερικό.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

η διάθεση να εξερευνήσουν διάφορα μονοπάτια μέχρι να βρουν αυτό που τους ταιριάζει.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

Το safe space που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προετοιμασία μου για το πανεπιστήμιο και για την ενήλικη ζωή.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

Ως παράγωγος μουσικής το να ασχολούμαι με κάτι creative μου δίνει τη δυνατότητα να ακολουθώ κάθε σκέψη και ιδέα. Κάθε μέρα είναι διαφορετική -τη μια μέρα είμαι μόνη μου στο στούντιο όλη μέρα και την επόμενη μπορεί να παίζω σε ένα κλαμπ με κόσμο.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν μετακόμισα πάλι πίσω στο Μπρίστολ, έναν χρόνο αφού αποφοίτησα, για να δουλέψω ως team leader σε μια ομάδα που γράψαμε το πρώτο βιβλίο που μιλάει για την συνεισφορά των γυναικών στην ηλεκτρονική μουσική. Ήταν η πρώτη μου δουλειά στη μουσική και ήταν ο τρόπος να μπω στους σωστούς κύκλους. Δεν είναι εύκολο να αφήνεις τη ζωή σου σε ένα μέρος και να μετακομίζεις συχνά!

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεργαστώ με καλλιτέχνες που ακούω και εμπνέουν τη μουσική μου και να συνεχίσω να εξελίσσομαι και να εκπλήσσομαι από εμπειρίες.

Μπορείτε να γνωρίσετε τη μουσική της The Yard Woman ακολουθώντας τους παρακάτω συνδέσμους:

Instagram: https://bit.ly/3fOfpl9 ,Facebook: https://buff.ly/3fEx2RO , SoundCloud: https://buff.ly/2ZADaFp, Spotify: https://spoti.fi/3yqxAH6

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ήμουν μαθητής του Κολλεγίου Ανατόλια από τα νήπια και στην αρχή της 2ας Λυκείου πήρα την απόφαση να μεταφερθώ στο ΙΒ με σκοπό να σπουδάσω νομική σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Σπούδασα στο Queen Mary για τρία χρόνια και πέρυσι πραγματοποίησα μεταπτυχιακό στις διεθνείς σχέσεις και συγκεκριμένα στο Geneva School of Diplomacy. Έχοντας ξεκινήσει την πρακτική μου άσκηση στο ελληνικό προξενείο της Γενεύης, στόχος μου είναι στο μέλλον να ασχοληθώ με την διπλωματία, είτε εκπροσωπώντας την Ελλάδα, είτε ως μέλος κάποιας άλλης ευρωπαϊκής ή διεθνούς οργάνωσης.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε; 

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία  που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου; 

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Κάτι το οποίο θα ήθελα να γνωρίζω εκ των προτέρων αλλά το έμαθα αργότερα σχετικά με την ζωή στο Λονδίνο είναι η διαφορά στην κουλτούρα των ανθρώπων σε σχέση με την Ελλάδα. Οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι και οι άνθρωποι πιο κλειστοί, συνεπώς χρειάζεται μια έξτρα προσπάθεια για τους γνωρίσεις και να κοινωνικοποιηθείς μαζί τους, πράγμα που έμαθα πολύ αργότερα.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ο Χαράλαμπος Κόκκαλης αποφοίτησε, με πλήρη υποτροφία από το IBDP του Anatolia High School το 2018. Συνέχισε τις σπουδές του με Bachelor’s και Master's στο Computer Science στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τις οποίες και μόλις ολοκλήρωσε. Πέρσι το καλοκαίρι έκανε πρακτική ως Software Development Engineer στην Amazon, στα γραφεία του Λονδίνου.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Ανακούφιση και ταυτόχρονα ενθουσιασμός. Ανακούφιση, γιατί ανταμείφθηκαν οι κόποι μου και πέτυχα τον δυσκολότερο στόχο που είχα θέσει ως τότε, οριστικοποιώντας το πού θα βρισκόμουν την επόμενη χρονιά, και ενθουσιασμός για τη μεγάλη ακαδημαϊκή πρόκληση που ανοιγόταν μπροστά μου: θα είχα την ευκαιρία να εστιάσω στην επιστήμη που αγαπούσα, σπουδάζοντάς την σε ένα μοναδικό περιβάλλον.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Καλώς ή κακώς το σημαντικότερο και πιο απαιτητικό κομμάτι του συγκεκριμένου πανεπιστημίου είναι το ακαδημαϊκό. Θεωρώ πως, αν κάποιος είναι κατάλληλα προετοιμασμένος – τόσο από πλευράς γνώσεων, όσο και ψυχικά – για την ακαδημαϊκή αυτή πρόκληση, τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Σίγουρα η μετάβαση από το Λύκειο στο Πανεπιστήμιο μπορεί να είναι ένα σοκ, το οποίο σε συνδυασμό με τη συνύπαρξη με συμφοιτητές από διαφορετικά υπόβαθρα και – ενδεχομένως - με περισσότερη τριβή στο αντικείμενο πριν το πανεπιστήμιο, είναι πιθανό να κάνει έναν πρωτοετή φοιτητή να αγχωθεί και, ίσως, να απογοητευτεί. Οπότε, η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον θα ήταν να σκεφτεί πως η πλειοψηφία των φοιτητών βρίσκεται σε παρόμοια θέση, και αργά ή γρήγορα – με σκληρή δουλειά – είναι εφικτό να φτάσει το επίπεδο ακόμα και των καλύτερων από αυτούς. 

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η προσαρμογή στην αγγλική κουλτούρα. Από τη ρουτίνα και τη διασκέδαση, μέχρι και το χιούμορ. Οι Άγγλοι μου φάνηκαν εντελώς διαφορετικοί σε σχέση με οτιδήποτε είχα βιώσει πριν το πανεπιστήμιο. Και παρότι ίσως τέσσερα χρόνια αργότερα να έχω αποδεχθεί την ιδέα του μεσημεριανού στις δώδεκα, μου είναι ακόμα αδύνατο να περάσω όλη την Κυριακή μου από τη μία pub στην άλλη, πίνοντας διαρκώς μέχρι τα ξημερώματα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω ότι για να επιβιώσει κάποιος σε ένα απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών πρέπει να έχει βαθύτατα εσωτερικά κίνητρα, με κυριότερο ίσως το πάθος για τον τομέα του. Αυτό ακριβώς μου έδωσε το Κολλέγιο Ανατόλια, σε συνδυασμό βέβαια και με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες. Το αρχικό πάθος μου για τα Μαθηματικά ήταν αυτό που εξελίχτηκε αργότερα στο ενδιαφέρον μου για την Πληροφορική. Και αυτό το πάθος το ανακάλυψα για πρώτη φορά μέσα από το club Μαθηματικών του κυρίου Πέρρου: ως μαθητής Γυμνασίου ακόμα, είχα την τύχη να γνωρίσω έννοιες που αργότερα συνάντησα ξανά στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, καθώς και να εμπνευστώ από την αγάπη που μπορεί να έχει ένας καθηγητής για την επιστήμη του. Και ναι, άξιζε 100% τη θυσία ενός εκ των δύο μεγάλων διαλειμμάτων την εβδομάδα, την οποία έκανα – κάπως ενστικτωδώς – παρά τον πειρασμό να παίξω μπάσκετ με τους φίλους μου.
Επίσης, μέσω του Σχολείου είχα και την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πρώτο CTY Greece το 2014, όπου διδάχτηκα το μάθημα της Κρυπτολογίας, κάτι που επίσης ήταν κινητήριος παράγοντας για τις σπουδές μου στο μέλλον. Τα σωστά ερεθίσματα σε εκείνη την ηλικία μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός μαθητή.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Η ομάδα μπάσκετ και έπειτα η ελληνική κοινότητα - ήταν ο τρόπος μου να νιώθω «σαν στο σπίτι μου» μακριά από το σπίτι.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο ;

Οι καλύτερες φιλίες ξεκινούν συνήθως μέσα από κοινότητες/δραστηριότητες των φοιτητών. Έτσι, θεωρώ πως τους πιο στενούς δεσμούς στο πανεπιστήμιο τους δημιούργησα με τους συμπαίκτες μου, με τους οποίους περνούσαμε καθημερινά ατελείωτες ώρες στο γήπεδο και στα ταξίδια.

Επιπλέον, η Οξφόρδη αποτελείται ως επί το πλείστον από φοιτητές που χωρίζονται σε κολλέγια, δημιουργώντας έτσι μικρές κοινότητες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, διευκολύνοντας σημαντικά την κοινωνικοποίηση για τους νεοεισαχθέντες. Οι περισσότερες από τις παρέες μου στο κολλέγιο ξεκίνησαν στο common room, γύρω από το τραπέζι του μπιλιάρδου.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Επειδή ήμουν αρκετά αγχωμένος πριν το ταξίδι, είχα ξοδέψει πολύ χρόνο να προετοιμάζομαι για αυτό, οπότε ευτυχώς είχα όλα όσα χρειαζόμουν μαζί μου. Αν είχα την δυνατότητα να κουβαλήσω περισσότερες αποσκευές, τότε σίγουρα θα έπαιρνα κάποια φαγητά μαζί μου, αφού το ελληνικό φαγητό ήταν από τα πρώτα πράγματα που μου έλειψαν.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Όσο περίεργο και να ακούγεται, θα έλεγα το πόσο σημαντικό είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου στην επιλογή καριέρας. Το μονοπάτι για τους περισσότερους συμφοιτητές μου είναι αρκετά κοινό: ολοκλήρωση Bachelor’s, ίσως και Master’s, δουλειά ως software engineer (ή κάτι παρεμφερές) σε μεγάλη εταιρεία, και, συνεπώς, καλές απολαβές με φυσιολογική ισορροπία μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας. Έτσι, ως πρωτοετής ακόμα φοιτητής και ακούγοντας τις συμβουλές των μεγαλύτερων, το θεώρησα αυτονόητο να στοχεύσω εκεί, εστιάζοντας τις προσπάθειές μου στο να χτίσω ένα καλό βιογραφικό ως software engineer. Δυστυχώς, όσο ευχάριστοι και αν ήταν αυτοί οι ρόλοι, με τα πλεονεκτήματα που ανέφερα παραπάνω, κατάλαβα αργότερα πως δεν ανταποκρίνονταν στο όνειρό μου. Αυτό που πάντοτε με ενθουσίαζε ήταν τα απαιτητικά, και ίσως κάπως αφηρημένα, προβλήματα μαθηματικών/θεωρητικής πληροφορικής σε συνδυασμό με την έρευνα. Παρότι το πανεπιστήμιο παραμένει απλά ένα κομμάτι του παζλ και σίγουρα δεν καθορίζει πλήρως το μέλλον του καθενός, θεωρώ ότι αποτελεί την ιδανική ευκαιρία να εξερευνήσει κανείς όλες τις επιλογές που του δίνονται και να τις χρησιμοποιήσει για να χαράξει τον δικό του δρόμο.

Τέλος, μια λανθασμένη άποψη που έχουν πολλοί φοιτητές θετικών επιστημών είναι πως η επιτυχία τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον εαυτό τους, με συνέπεια να υποτιμούν την αξία της συνεργασίας. Αν μου έμαθε ένα πράγμα η εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο, είναι η σημασία του να πλαισιώνεσαι, τόσο στην ακαδημαϊκή όσο και στην προσωπική ζωή, από τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάθε εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με τη σωστή υποστήριξη, και η συνεργασία, είτε με συμφοιτητές είτε με τους κατάλληλους ακαδημαϊκούς, μπορεί να φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Μιλήσαμε με τη Ναταλία Χαντζή, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’13.  Η Ναταλία σπούδασε Business Management στο Brunel University London. Μετά τις σπουδές της, επέστρεψε στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με τον τουρισμό. Το 2015, σε ηλικία 20 ετών, ανέλαβε τη δημιουργία του Avaton Luxury Hotel στη Χαλκιδική, το οποίο μέσα σε μόλις τρία χρόνια, κατάφερε να γίνει µέλος του διεθνούς ομίλου Relais & Châteaux, που περιλαμβάνει 600 ξενοδοχεία, τα οποία ειδικεύονται στη γαστρονομική αριστεία. Στη συνέχεια, το 2020, ίδρυσε την Avaton Hotel Management, µε στόχο να βοηθήσει ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και βιλών να βελτιώσουν τα αποτελέσματα και να αναπτύξουν τις μονάδες τους. Στην ηλικία των 27 ετών κατέκτησε μία σημαντική θέση στη λίστα  Forbes  “30 under 30”  ως μία από τις νεότερες Generals Managers σε ξενοδοχειακή μονάδα.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι η αγάπη μας για το σχολείο και το αίσθημα οικογένειας που νιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε. 

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Είναι τα Morning Assemblies στο Tracy Hall με δυνατά τη μουσική όπου βρισκόμασταν όλοι μαζί για να ξεκινήσουμε δυναμικά την μέρα μας και να πούμε τα νέα μας.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Ο κ. Στάγκος ήταν για μένα ένας πραγματικός Δάσκαλος! Μου έμαθε να αναρωτιέμαι, να σκέφτομαι, να εμβαθύνω, και μου δίδαξε πώς μπορώ να μάθω μόνη μου. Καλλιέργησε το πνεύμα και την κρίση μας μέσα από συζητήσεις με αφετηρία την επικαιρότητα ξεπερνώντας τα όρια της ύλης, της σχολικής τάξης, της χώρας που ζούμε. Η Ellen όπως την φωνάζαμε πάντα (Proestopoulos) ήταν ένας συνδυασμός της καλύτερης φίλης μας και της αγαπημένης μας μαμάς. Ως Director of Student Services με αγκάλιασε και μου έμαθε τη μαγεία του Group Discussion και του MUN μαζί με τον Peter Derluyn και τα θεωρώ και τα δύο καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία μου.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

το επιβλητικό Macedonia, όπου πέρασα όλα τα χρόνια της φοίτησής μου στο σχολείο με τα συρταρωτά, ξύλινα παράθυρα που είχαν θέα μέχρι το κέντρο της πόλης.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Να βγω από το comfort zone μου, να ανακαλύψω ταλέντα που δεν φανταζόμουν καν ότι έχω, να γνωρίσω φίλους ζωής. Όξυνε την κρίση μου, εξέλιξε τη δημιουργικότητά μου, με ευαισθητοποίησε σε κοινωνικά θέματα και έθεσε τις βάσεις για τον τρόπο σκέψης που έχω αναπτύξει μέσα στα χρόνια.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

η αγάπη μας για το σχολείο και το αίσθημα οικογένειας που νιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε. Είναι σαν να υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας που μας συνδέει αν και είμαστε πολύ διαφορετικοί.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

το σπίτι που μπορεί να μην επισκέπτομαι πια τόσο συχνά αλλά είναι πάντα στην καρδιά μου ως ένα σημείο αναφοράς για τη διαμόρφωση της σκέψης, του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου.  

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το γεγονός ότι δημιουργούμε αναμνήσεις διακοπών που διαρκούν μια ζωή στην καρδιά των φιλοξενούμενών μας. They come as guests… they leave as friends!

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

The best is yet to come…!

Tο μέλλον θέλω να ….

είναι ειρηνικό, δημιουργικό, γεμάτο με ευτυχία και εμπειρίες που θα με κάνουν καλύτερη.