Claire

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ήμουν μαθητής του Κολλεγίου Ανατόλια από τα νήπια και στην αρχή της 2ας Λυκείου πήρα την απόφαση να μεταφερθώ στο ΙΒ με σκοπό να σπουδάσω νομική σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Σπούδασα στο Queen Mary για τρία χρόνια και πέρυσι πραγματοποίησα μεταπτυχιακό στις διεθνείς σχέσεις και συγκεκριμένα στο Geneva School of Diplomacy. Έχοντας ξεκινήσει την πρακτική μου άσκηση στο ελληνικό προξενείο της Γενεύης, στόχος μου είναι στο μέλλον να ασχοληθώ με την διπλωματία, είτε εκπροσωπώντας την Ελλάδα, είτε ως μέλος κάποιας άλλης ευρωπαϊκής ή διεθνούς οργάνωσης.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε; 

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία  που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου; 

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Κάτι το οποίο θα ήθελα να γνωρίζω εκ των προτέρων αλλά το έμαθα αργότερα σχετικά με την ζωή στο Λονδίνο είναι η διαφορά στην κουλτούρα των ανθρώπων σε σχέση με την Ελλάδα. Οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι και οι άνθρωποι πιο κλειστοί, συνεπώς χρειάζεται μια έξτρα προσπάθεια για τους γνωρίσεις και να κοινωνικοποιηθείς μαζί τους, πράγμα που έμαθα πολύ αργότερα.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

Ο Χαράλαμπος Κόκκαλης αποφοίτησε, με πλήρη υποτροφία από το IBDP του Anatolia High School το 2018. Συνέχισε τις σπουδές του με Bachelor’s και Master's στο Computer Science στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τις οποίες και μόλις ολοκλήρωσε. Πέρσι το καλοκαίρι έκανε πρακτική ως Software Development Engineer στην Amazon, στα γραφεία του Λονδίνου.

Ποιο ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Ανακούφιση και ταυτόχρονα ενθουσιασμός. Ανακούφιση, γιατί ανταμείφθηκαν οι κόποι μου και πέτυχα τον δυσκολότερο στόχο που είχα θέσει ως τότε, οριστικοποιώντας το πού θα βρισκόμουν την επόμενη χρονιά, και ενθουσιασμός για τη μεγάλη ακαδημαϊκή πρόκληση που ανοιγόταν μπροστά μου: θα είχα την ευκαιρία να εστιάσω στην επιστήμη που αγαπούσα, σπουδάζοντάς την σε ένα μοναδικό περιβάλλον.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να  εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Καλώς ή κακώς το σημαντικότερο και πιο απαιτητικό κομμάτι του συγκεκριμένου πανεπιστημίου είναι το ακαδημαϊκό. Θεωρώ πως, αν κάποιος είναι κατάλληλα προετοιμασμένος – τόσο από πλευράς γνώσεων, όσο και ψυχικά – για την ακαδημαϊκή αυτή πρόκληση, τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Σίγουρα η μετάβαση από το Λύκειο στο Πανεπιστήμιο μπορεί να είναι ένα σοκ, το οποίο σε συνδυασμό με τη συνύπαρξη με συμφοιτητές από διαφορετικά υπόβαθρα και – ενδεχομένως - με περισσότερη τριβή στο αντικείμενο πριν το πανεπιστήμιο, είναι πιθανό να κάνει έναν πρωτοετή φοιτητή να αγχωθεί και, ίσως, να απογοητευτεί. Οπότε, η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον θα ήταν να σκεφτεί πως η πλειοψηφία των φοιτητών βρίσκεται σε παρόμοια θέση, και αργά ή γρήγορα – με σκληρή δουλειά – είναι εφικτό να φτάσει το επίπεδο ακόμα και των καλύτερων από αυτούς. 

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η προσαρμογή στην αγγλική κουλτούρα. Από τη ρουτίνα και τη διασκέδαση, μέχρι και το χιούμορ. Οι Άγγλοι μου φάνηκαν εντελώς διαφορετικοί σε σχέση με οτιδήποτε είχα βιώσει πριν το πανεπιστήμιο. Και παρότι ίσως τέσσερα χρόνια αργότερα να έχω αποδεχθεί την ιδέα του μεσημεριανού στις δώδεκα, μου είναι ακόμα αδύνατο να περάσω όλη την Κυριακή μου από τη μία pub στην άλλη, πίνοντας διαρκώς μέχρι τα ξημερώματα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Νομίζω ότι για να επιβιώσει κάποιος σε ένα απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών πρέπει να έχει βαθύτατα εσωτερικά κίνητρα, με κυριότερο ίσως το πάθος για τον τομέα του. Αυτό ακριβώς μου έδωσε το Κολλέγιο Ανατόλια, σε συνδυασμό βέβαια και με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες. Το αρχικό πάθος μου για τα Μαθηματικά ήταν αυτό που εξελίχτηκε αργότερα στο ενδιαφέρον μου για την Πληροφορική. Και αυτό το πάθος το ανακάλυψα για πρώτη φορά μέσα από το club Μαθηματικών του κυρίου Πέρρου: ως μαθητής Γυμνασίου ακόμα, είχα την τύχη να γνωρίσω έννοιες που αργότερα συνάντησα ξανά στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, καθώς και να εμπνευστώ από την αγάπη που μπορεί να έχει ένας καθηγητής για την επιστήμη του. Και ναι, άξιζε 100% τη θυσία ενός εκ των δύο μεγάλων διαλειμμάτων την εβδομάδα, την οποία έκανα – κάπως ενστικτωδώς – παρά τον πειρασμό να παίξω μπάσκετ με τους φίλους μου.
Επίσης, μέσω του Σχολείου είχα και την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πρώτο CTY Greece το 2014, όπου διδάχτηκα το μάθημα της Κρυπτολογίας, κάτι που επίσης ήταν κινητήριος παράγοντας για τις σπουδές μου στο μέλλον. Τα σωστά ερεθίσματα σε εκείνη την ηλικία μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός μαθητή.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Η ομάδα μπάσκετ και έπειτα η ελληνική κοινότητα - ήταν ο τρόπος μου να νιώθω «σαν στο σπίτι μου» μακριά από το σπίτι.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο ;

Οι καλύτερες φιλίες ξεκινούν συνήθως μέσα από κοινότητες/δραστηριότητες των φοιτητών. Έτσι, θεωρώ πως τους πιο στενούς δεσμούς στο πανεπιστήμιο τους δημιούργησα με τους συμπαίκτες μου, με τους οποίους περνούσαμε καθημερινά ατελείωτες ώρες στο γήπεδο και στα ταξίδια.

Επιπλέον, η Οξφόρδη αποτελείται ως επί το πλείστον από φοιτητές που χωρίζονται σε κολλέγια, δημιουργώντας έτσι μικρές κοινότητες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, διευκολύνοντας σημαντικά την κοινωνικοποίηση για τους νεοεισαχθέντες. Οι περισσότερες από τις παρέες μου στο κολλέγιο ξεκίνησαν στο common room, γύρω από το τραπέζι του μπιλιάρδου.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Επειδή ήμουν αρκετά αγχωμένος πριν το ταξίδι, είχα ξοδέψει πολύ χρόνο να προετοιμάζομαι για αυτό, οπότε ευτυχώς είχα όλα όσα χρειαζόμουν μαζί μου. Αν είχα την δυνατότητα να κουβαλήσω περισσότερες αποσκευές, τότε σίγουρα θα έπαιρνα κάποια φαγητά μαζί μου, αφού το ελληνικό φαγητό ήταν από τα πρώτα πράγματα που μου έλειψαν.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Όσο περίεργο και να ακούγεται, θα έλεγα το πόσο σημαντικό είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου στην επιλογή καριέρας. Το μονοπάτι για τους περισσότερους συμφοιτητές μου είναι αρκετά κοινό: ολοκλήρωση Bachelor’s, ίσως και Master’s, δουλειά ως software engineer (ή κάτι παρεμφερές) σε μεγάλη εταιρεία, και, συνεπώς, καλές απολαβές με φυσιολογική ισορροπία μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας. Έτσι, ως πρωτοετής ακόμα φοιτητής και ακούγοντας τις συμβουλές των μεγαλύτερων, το θεώρησα αυτονόητο να στοχεύσω εκεί, εστιάζοντας τις προσπάθειές μου στο να χτίσω ένα καλό βιογραφικό ως software engineer. Δυστυχώς, όσο ευχάριστοι και αν ήταν αυτοί οι ρόλοι, με τα πλεονεκτήματα που ανέφερα παραπάνω, κατάλαβα αργότερα πως δεν ανταποκρίνονταν στο όνειρό μου. Αυτό που πάντοτε με ενθουσίαζε ήταν τα απαιτητικά, και ίσως κάπως αφηρημένα, προβλήματα μαθηματικών/θεωρητικής πληροφορικής σε συνδυασμό με την έρευνα. Παρότι το πανεπιστήμιο παραμένει απλά ένα κομμάτι του παζλ και σίγουρα δεν καθορίζει πλήρως το μέλλον του καθενός, θεωρώ ότι αποτελεί την ιδανική ευκαιρία να εξερευνήσει κανείς όλες τις επιλογές που του δίνονται και να τις χρησιμοποιήσει για να χαράξει τον δικό του δρόμο.

Τέλος, μια λανθασμένη άποψη που έχουν πολλοί φοιτητές θετικών επιστημών είναι πως η επιτυχία τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον εαυτό τους, με συνέπεια να υποτιμούν την αξία της συνεργασίας. Αν μου έμαθε ένα πράγμα η εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο, είναι η σημασία του να πλαισιώνεσαι, τόσο στην ακαδημαϊκή όσο και στην προσωπική ζωή, από τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάθε εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με τη σωστή υποστήριξη, και η συνεργασία, είτε με συμφοιτητές είτε με τους κατάλληλους ακαδημαϊκούς, μπορεί να φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Μιλήσαμε με τη Ναταλία Χαντζή, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’13.  Η Ναταλία σπούδασε Business Management στο Brunel University London. Μετά τις σπουδές της, επέστρεψε στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με τον τουρισμό. Το 2015, σε ηλικία 20 ετών, ανέλαβε τη δημιουργία του Avaton Luxury Hotel στη Χαλκιδική, το οποίο μέσα σε μόλις τρία χρόνια, κατάφερε να γίνει µέλος του διεθνούς ομίλου Relais & Châteaux, που περιλαμβάνει 600 ξενοδοχεία, τα οποία ειδικεύονται στη γαστρονομική αριστεία. Στη συνέχεια, το 2020, ίδρυσε την Avaton Hotel Management, µε στόχο να βοηθήσει ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και βιλών να βελτιώσουν τα αποτελέσματα και να αναπτύξουν τις μονάδες τους. Στην ηλικία των 27 ετών κατέκτησε μία σημαντική θέση στη λίστα  Forbes  “30 under 30”  ως μία από τις νεότερες Generals Managers σε ξενοδοχειακή μονάδα.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι η αγάπη μας για το σχολείο και το αίσθημα οικογένειας που νιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε. 

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Είναι τα Morning Assemblies στο Tracy Hall με δυνατά τη μουσική όπου βρισκόμασταν όλοι μαζί για να ξεκινήσουμε δυναμικά την μέρα μας και να πούμε τα νέα μας.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Ο κ. Στάγκος ήταν για μένα ένας πραγματικός Δάσκαλος! Μου έμαθε να αναρωτιέμαι, να σκέφτομαι, να εμβαθύνω, και μου δίδαξε πώς μπορώ να μάθω μόνη μου. Καλλιέργησε το πνεύμα και την κρίση μας μέσα από συζητήσεις με αφετηρία την επικαιρότητα ξεπερνώντας τα όρια της ύλης, της σχολικής τάξης, της χώρας που ζούμε. Η Ellen όπως την φωνάζαμε πάντα (Proestopoulos) ήταν ένας συνδυασμός της καλύτερης φίλης μας και της αγαπημένης μας μαμάς. Ως Director of Student Services με αγκάλιασε και μου έμαθε τη μαγεία του Group Discussion και του MUN μαζί με τον Peter Derluyn και τα θεωρώ και τα δύο καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία μου.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

το επιβλητικό Macedonia, όπου πέρασα όλα τα χρόνια της φοίτησής μου στο σχολείο με τα συρταρωτά, ξύλινα παράθυρα που είχαν θέα μέχρι το κέντρο της πόλης.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Να βγω από το comfort zone μου, να ανακαλύψω ταλέντα που δεν φανταζόμουν καν ότι έχω, να γνωρίσω φίλους ζωής. Όξυνε την κρίση μου, εξέλιξε τη δημιουργικότητά μου, με ευαισθητοποίησε σε κοινωνικά θέματα και έθεσε τις βάσεις για τον τρόπο σκέψης που έχω αναπτύξει μέσα στα χρόνια.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

η αγάπη μας για το σχολείο και το αίσθημα οικογένειας που νιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε. Είναι σαν να υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας που μας συνδέει αν και είμαστε πολύ διαφορετικοί.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

το σπίτι που μπορεί να μην επισκέπτομαι πια τόσο συχνά αλλά είναι πάντα στην καρδιά μου ως ένα σημείο αναφοράς για τη διαμόρφωση της σκέψης, του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου.  

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το γεγονός ότι δημιουργούμε αναμνήσεις διακοπών που διαρκούν μια ζωή στην καρδιά των φιλοξενούμενών μας. They come as guests… they leave as friends!

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

The best is yet to come…!

Tο μέλλον θέλω να ….

είναι ειρηνικό, δημιουργικό, γεμάτο με ευτυχία και εμπειρίες που θα με κάνουν καλύτερη.

Μιλήσαμε με την Έλενα Φατίση, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’08. Η Έλενα είναι επικεφαλής του τμήματος Diversity & Inclusion (D&I) στην Αmazon, στο Λονδίνο, όπου ασχολείται με τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη στο εργασιακό περιβάλλον. Σπούδασε στο Τμήμα Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και συνέχισε πραγματοποιώντας την πρώτη της πρακτική στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, στο Λουξεμβούργο, όπου ανακάλυψε την αγάπη της για το D&Ι. Από τότε, η Έλενα ζει στο Λονδίνο και συνεργάζεται με πολυεθνικές εταιρείες όπως οι Vodafone και Santander,  δημιουργώντας εταιρικές στρατηγικές που στοχεύουν σε ένα εργασιακό περιβάλλον χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς. Στο παρελθόν, έχει ηγηθεί σε πολλά έργα που στοχεύουν στην αύξηση του αριθμού των γυναικών και των εθνοτικών μειονοτήτων σε θέση ηγεσίας στον χώρο εργασίας και έχει συνεισφέρει σε πολυάριθμες σχετικές έρευνες στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να ανακαλύψω τα ταλέντα μου, να δημιουργήσω φιλίες ζωής και να θέσω γερές βάσεις για το μέλλον μου.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο είναι …

οι συζητήσεις με τις φίλες μου στα διαλείμματα της μιάμισης ώρας στο δασάκι, και τα όνειρα που κάναμε όλες μαζί για το μέλλον. 

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

ο Λέων Ναρ και ο Γιώργος Μαυρίδης. Είχαν τρομερή μεταδοτικότητα και ταυτόχρονα αίσθηση του χιούμορ, τα οποία έκαναν τα μαθήματα απολαυστικά. 

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

το Art Room στο Macedonia Hall. Ιδιαιτέρως η μεγάλη βεράντα με την υπέροχη θέα στην πόλη. 

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

ανακαλύψω τα ταλέντα μου, να δημιουργήσω φιλίες ζωής και να θέσω γερές βάσεις για το μέλλον μου. Ζώντας τα τελευταία δέκα χρόνια στο εξωτερικό, εκτιμώ κάθε χρόνο και περισσότερο όλα αυτά που μου πρόσφερε το σχολείο για να επιτύχω στην επαγγελματική μου πορεία.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

η αλληλεγγύη και το αίσθημα ότι ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. 

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

η πιο γλυκιά μαθητική ανάμνηση που μόνο αν το ζήσει κάποιος μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό! 

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι… 

η δυνατότητα που μου δίνεται να ταξιδεύω και να γνωρίζω νέες κουλτούρες και πολιτισμούς. Αποτελεί σημαντικό μέρος της δουλειάς μου ώστε να συμβουλεύω τις εκάστοτε επιχειρήσεις για τις πιο αποτελεσματικές εταιρικές στρατηγικές που στοχεύουν στην ενίσχυση της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης στο εργασιακό περιβάλλον. 

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν ήμουν μέρος της ομάδας που δημιούργησε την εταιρική πολιτική της Vodafone, που διευρύνει το πλαίσιο υποστήριξης προς τους εργαζόμενους, ώστε να είναι δίπλα σε όσους αντιμετωπίζουν την ενδοοικογενειακή βία, παρέχοντας ένα περιβάλλον όπου αισθάνονται ασφαλείς.

 Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να εξελίσσομαι, να πειραματίζομαι με νέες ιδέες και να ασχολούμαι με δημιουργικά, κοινωνικά projects μέσω της δουλειάς μου.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

H Alexandra Bineva αποφοίτησε από το ΙΒDP του Anatolia High School το 2021. Σήμερα είναι πρωτοετής φοιτήτρια Νομικής στο Maastricht University.

«Είχα την τιμή να φοιτήσω στο Κολλέγιο Ανατόλια με πλήρη υποτροφία για τα έξι χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου. Τα τελευταία δύο χρόνια ήμουν μαθήτρια του ΙΒ, γεγονός που με βοήθησε να κάνω αιτήσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και να ανακαλύψω σε μεγαλύτερο βάθος τα ενδιαφέροντα και τις φιλοδοξίες μου για το μέλλον».

Ποια ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Μετά τη χαρά της θετικής απάντησης, ακολούθησε η ανακούφιση. Κι αυτό γιατί κατάφερα να αξιοποιήσω όσα μου προσέφερε το σχολείο όλα αυτά τα χρόνια, που είχανε ως αποτέλεσμα να πετύχω έναν από τους μεγαλύτερους στόχους μου. Αξιοσημείωτη είναι και η περηφάνια που ένιωσαν οι γύρω μου όταν τους ανακοίνωσα τα καλά νέα, ένα συναίσθημα μεταδοτικό, που με έκανε να πιστεύω πως τελειώνω τα σχολικά μου χρόνια νιώθοντας απόλυτα ολοκληρωμένη και ευχαριστημένη.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να θέσει προτεραιότητες και όρια στον εαυτό του/της και να μην καταχραστεί την ελευθερία που του/της δίνεται, τόσο στον ακαδημαϊκό, όσο και στον κοινωνικό τομέα. Η ομαλή μετάβαση από το λύκειο στο πανεπιστήμιο είναι καθοριστική για την πορεία του μαθητή, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια ξένη χώρα. Θα έλεγα πως μια ισορροπία μεταξύ των ακαδημαϊκών υποχρεώσεων και της κοινωνικής ζωής θα ήταν ιδανική, καθώς με αυτό τον τρόπο δίνεται στον καθένα η ευκαιρία να ανακαλύψει καινούρια μέρη, παρέες, τρόπους ζωής ή ακόμη και πτυχές του εαυτού του, ενώ παράλληλα μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου πανεπιστημίου, το οποίο θα έλεγε κανείς πως είναι αρκετά απαιτητικό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ως προς το πανεπιστήμιο και τον τρόπο διδασκαλίας ήταν το να συνηθίσω την πολύωρη ανεξάρτητη μελέτη. Οι καθηγητές του συγκεκριμένου πανεπιστημίου λαμβάνουν έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο και παροτρύνουν τους μαθητές και τις μαθήτριες να είναι αυτοί και αυτές που παίρνουν τις πρωτοβουλίες και προσαρμόζουν το κάθε μάθημα στις ανάγκες τους (problem-based learning). Όσον αφορά την εγκατάστασή μου στη συγκεκριμένη πόλη, η σωστή διαχείριση των οικονομικών και η διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής είναι σίγουρα σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν και να βελτιώνονται με τον καιρό.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Αυτό που με έχει βοηθήσει περισσότερο στο να ανταπεξέλθω στις προκλήσεις του πανεπιστημίου είναι ο σωστός τρόπος μελέτης που διδάχτηκα όλα αυτά τα χρόνια. Το σχολείο μου έδωσε τις βάσεις ώστε να μπορώ να διαχειρίζομαι έναν συγκριτικά αυξημένο φόρτο εργασίας και να αναζητώ πάντα μια πιο ολοκληρωμένη και πολύπλευρη άποψη πάνω σε οποιοδήποτε θέμα. Επιπλέον, η κριτική προσέγγιση των σχολικών μαθημάτων που εφαρμόζει το Kολλέγιο Ανατόλια με ωθεί, ακόμη και τώρα, στο να διατρέχω σε διάφορες πηγές και να παραμένω ανοιχτή σε νέες προοπτικές και τρόπους σκέψης. Τέλος, η εντατική εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας που λαμβάνει μέρος στο σχολείο μας αποτελεί επίσης ένα μεγάλο πλεονέκτημα, καθώς το να σπουδάζω νομική στα αγγλικά εν τέλει δεν αποτέλεσε κανένα πρόβλημα για μένα.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Θυμάμαι πως από τις πρώτες κιόλας μέρες ενδιαφέρθηκα για τα clubs και τις εθελοντικές οργανώσεις που λειτουργούν μέσα στο πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα ήθελα να μάθω εάν υπάρχει debate club και αν διοργανώνονται συνέδρια  MUN, καθώς αυτές ήταν και οι κύριες εξωσχολικές μου δραστηριότητες ως μαθήτρια του Ανατόλια. Από την αρχή της χρονιάς λοιπόν, έως και τώρα, αποτελώ μέλος του ομίλου Debate και της εθελοντικής ομάδας Unicef Team Maastricht.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Ένα απόλυτα θετικό στοιχείο του Μάαστριχτ είναι ότι αποτελείται κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό από φοιτητές,  κατά βάση διεθνείς. Επομένως, όπου και να επιλέξει να πάει κανείς, είτε στη βιβλιοθήκη, στο πάρκο, στη σχολή, ή στο κέντρο της πόλης, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρει άτομα τα οποία, κατά πάσα πιθανότητα, θέλουν επίσης να γνωρίσουν κόσμο και να κάνουν νέες παρέες.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Χοντρό μπουφάν! Ήξερα ήδη πως το κλίμα στην Ολλανδία είναι πιο κρύο από αυτό της Ελλάδας, αλλά δε φαντάστηκα πως θα χρειάζομαι δύο μπουφάν ώστε να μην κρυώνω όταν βγαίνω έξω τον χειμώνα.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Ότι η προσπάθεια για προσωπική και ακαδημαϊκή πρόοδο είναι μια δια βίου διαδικασία που απαιτεί αρκετές θυσίες. Παρόλα αυτά, η ικανοποίηση της επίτευξης αυτών των στόχων σε αποζημιώνει

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

H Χάιδω Κωνσταντίνα Μαρτινίδου, απόφοιτη του IBDP, βρέθηκε σε ηλικία 17 χρονών στη Γλασκώβη, όπου σπούδασε Νευροεπιστήμη, φοιτώντας  κατευθείαν στο δεύτερο έτος με advanced entry λόγω καλών βαθμών. Τώρα πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές  στην Νευροεπιστήμη και Ψυχολογία της Ψυχικής Υγείας στο πανεπιστήμιο του King’s στο Λονδίνο.

Ποια ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του Πανεπιστημίου που σε δέχτηκε;

Δύναμη! Ένιωσα πάρα πολύ δυνατή και ένιωθα λες και είχα τον κόσμο στα χέρια μου. Οπότε, 17 χρονών, ήμουν δευτεροετής σε ένα από τα τοπ πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας. Πιστεύω πήγε αρκετά καλά αυτό, η χαρά ήταν μεγάλη και η αυτοπεποίθηση ακόμη μεγαλύτερη.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Να είναι προετοιμασμένοι για τεράστιες διαφορές στον τρόπο ζωής. Και, όταν λέμε τεράστιες, εννοούμε ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία τομή. Η τροφή δεν είναι της ίδιας ποιότητας, ο αλκοολισμός του πληθυσμού είναι τρομακτικός, ο ήλιος είναι ντροπαλός, η βροχή είναι διαφορετική, η διασκέδαση είναι πολύ πιο brutal από το εύρος επιλογών που έχουμε στην Ελλάδα και γενικά τη Μεσόγειο, οπότε για ένα άτομο σαν εμένα που δεν είναι party animal, μπορεί να θέλει λίγη προσπάθεια να βρει τις παρέες και να ανακαλύψει τα events που του ταιριάζουν. Στη Σκωτία, επίσης, θα χρειαστεί κανείς  μερικές μέρες για να μάθει κανείς τη διάλεκτο και να συνηθίσει τη προφορά. Εν ολίγοις, είναι σημαντικό να έχει κανείς επίγνωση του πόσο διαφορετική θα είναι η ζωή εκεί και να «μπει» με «εξερευνητική διάθεση», έτσι ώστε να μην ταραχτεί αν δεν συναντήσει τις προσδοκίες που είχε εξαρχής. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, και εντός campus, συνεχώς θα τους εκπλήσσει. Το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης είναι συνέχεια ένα βήμα μπροστά και πάντα μου έκανε εντύπωση το πόσα μας προσφέρει ως πανεπιστήμιο. Οπότε, όσο κι αν με δυσκόλεψε η αντίθεση Σκωτίας-Ελλάδας, το πανεπιστήμιο ήταν πάντα μια σταθερά στην οποία στρεφόμουν.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Όπως είπα και παραπάνω, η αντίθεση με την Ελλάδα που τόσο αγαπώ. Και μάλιστα, κυρίως το ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ την ανευθυνότητα των συνομηλίκων μου στις βραδινές εξόδους, οπότε απέφευγα να πηγαίνω σε μεγάλα πάρτι γιατί μου φαίνονταν επικίνδυνα και ορισμένες φορές ανέμπνευστα.

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Ευχαριστώ χίλιες φορές το ΙΒ. Δεν μπορώ καν να περιγράψω πόσο άνετα μου ήταν όλα στον ακαδημαϊκό τομέα λόγω του ΙΒ. Μέσα από το πρόγραμμα του IB πραγματικά έγινα μαθήτρια άλλου επιπέδου, με αποτέλεσμα να είμαι έτοιμη για κάθε πρόκληση και να μη μου φαίνεται καν «πρόκληση». Ήξερα τα άπαντα για plagiarism και citations και όσο οι άλλοι δευτεροετείς Άγγλοι που είχαν αποφοιτήσει από το A-levels πήγαιναν σε σεμινάρια για να μάθουν για τη βιβλιογραφία, εγώ είχα την άνεση να αφοσιωθώ στο academic writing επειδή ήδη ήμουν fluent στη βιβλιογραφία.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Τα cloisters. Το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης ήταν η έμπνευση για το Hogwarts, οπότε δε θα μπορούσα παρά να τρέξω να μάθω κάθε ομορφιά αυτού του campus, στο οποίο περπάτησε ο Adam Smith.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Εξαρτάται τι κόσμο θέλεις να γνωρίσεις! Εγώ έμενα κυρίως στις επαφές μου μέσω των εργαστηρίων και των διαλέξεων επειδή, ήθελα να γνωρίζω ανθρώπους με τους οποίους θα είχαμε ήδη αυτό το κοινό. Κάτσε δίπλα σε κάποιον στη διάλεξη, και όλα θα κυλήσουν πολύ εύκολα, ειδικά την πρώτη χρονιά.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Δεν ξέχασα τίποτα! Είμαι τελειομανής και άρα η ζωή μου είναι γεμάτη λίστες και τετραδιάκια για να μην ξεχνάω ποτέ τίποτα. Πριν φύγει κάποιος για πανεπιστήμιο θα μπορούσε να γράφει όλα όσα χρησιμοποιεί μέσα σε αυτόν τον μήνα και θεωρεί ότι θα ήθελε μαζί του. Έτσι δε θα ξεχάσει τίποτα που θα χρειαστεί όντως.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες;

Δε θα ήθελα να ξέρω τίποτα νωρίτερα. Μου άρεσε το ότι έμαθα όσα έμαθα μέσα από εμπειρίες. Θα πρότεινα βέβαια να μην εξαναγκάζουμε φιλίες στο πανεπιστήμιο. Το ότι έτυχε να κάτσουμε με κάποιον πρώτη μέρα μαζί και πήγαμε για έναν καφέ, δε σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να μείνουμε για πάντα κολλητοί. Αν δεν ταιριάζεις με κάποιον άνθρωπο, έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις να κάνεις παρέα με ανθρώπους που σε κάνουν πραγματικά χαρούμενο.

Μιλήσαμε με τη Χλόη Κουτσουμπέλη, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’80.  H Χλόη σπούδασε στη Νομική του ΑΠΘ και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλος «Σχέσεις Σιωπής» από τις εκδόσεις Εγνατία. Από τότε έως σήμερα έχουν εκδοθεί άλλες οκτώ ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα και δύο θεατρικά έργα. Το 2017 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή  «Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Η Χλόη είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Το 2021 κυκλοφόρησε η πιο πρόσφατη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον» από τις εκδόσεις Πόλις.

 Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να αναπτύξω τις ικανότητές μου, να πιστέψω στον εαυτό μου

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι το διάλειμμα της μιάμισης ώρας και η λειτουργία των clubs που μας πρόσφεραν τόσο πολλά.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν…

όλοι οι καθηγητές και οι καθηγήτριες των Αγγλικών και οι δύο φιλόλογοί μου Σούλα Μπαγλάνη και Αλίκη Στογιάννου  που με βοήθησαν πολύ στην έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

ήταν ο πράσινος χώρος στην πλευρά του Θηλέων μόλις έβγαινες από το τούνελ …

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αναπτύξω τις ικανότητές μου, να πιστέψω στον εαυτό μου και βέβαια να μάθω πολύ καλά Αγγλικά που με βοήθησαν και με βοηθούν πολύ στην ζωή μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μιλήσουμε για κοινά στοιχεία. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα σε τόσες γενιές αποφοίτων, ξέρω όμως ότι εγώ ευγνωμονώ το σχολείο μου γιατί με βοήθησε να αναπτύξω την προσωπικότητά μου.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι…  

και θα είναι πάντα το σχολείο μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η φαντασία και η δημιουργικότητα.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

το Κρατικό Βραβείο Ποίησης που έλαβα το 2017.

Στο μέλλον θέλω …

να γράφω και να διδάσκω την ποίηση που τόσο αγαπώ.

Μιλήσαμε με τη Λήδα Κοβάτση απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’91. Η Λήδα  αρχικά έλαβε το πτυχίο της από το τμήμα Χημείας του ΑΠΘ το 1996. Όπως μας λέει η ίδια  «Η επιλογή της σχολής  βασίστηκε στα εξής βιώματα: Όντας «φυτό» στο σχολείο, η κλασική προτροπή ήταν ’να γίνεις ιατρός’. Και η μόνιμη απάντηση ήταν ’Δεν μπορώ το αίμα!’ Έτσι, επέλεξα την Χημεία που μου άρεσε και ’γλύτωσα’ από αιματηρές ’δραστηριότητες’ ….. (τουλάχιστον προσωρινά!!!) Ακολούθησε Διδακτορική Διατριβή στην Τοξικολογία, η οποία εκπονήθηκε στην Ιατρική Σχολή ΑΠΘ. Τότε έγινε ‘το κακό’…. Τότε συνειδητοποίησα την αγάπη μου για την επιστήμη της Ιατρικής». Ενέδωσε το 1998, όταν μετά από κατατακτήριες εξετάσεις βρέθηκε πάλι στα φοιτητικά έδρανα με τους συμφοιτητές της να είναι επτά χρόνια μικρότεροί της. Της  συμπεριφέρονταν με «συμπόνια»…. Δεν καταλάβαιναν τι κάνει, γιατί το κάνει! Μετά το Πτυχίο Ιατρικής, ακολούθησε η ειδικότητα της Ιατροδικαστικής. Ανάμεσα σε αυτά τα βήματα, ή και εμβόλιμα,  έκανε μετεκπαιδεύσεις στην Αγγλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και στην Αμερική. Αυτή τη στιγμή διευθύνει το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Α.Π.Θ. Σε αυτό το εργαστήριο διορίστηκε ως Λέκτορας και ανελίχθηκε σταδιακά έως την βαθμίδα της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας, την οποία κατέχει σήμερα. Σε μια τυπική της ημέρα, η βασική της  ιδιότητα είναι αυτή της «δασκάλας» για «μεγάλα παιδιά», καθώς διδάσκει πεμπτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες, που παρακολουθούν το μάθημα «Ιατροδικαστική και Τοξικολογία». Αυτή η επαφή με τους νέους, εκκολαπτόμενους επιστήμονες είναι το αγαπημένο στοιχείο της εργασίας της. Ταυτόχρονα, υπηρετεί την Δικαιοσύνη ως μάχιμη ιατροδικαστής. Αυτό περιλαμβάνει την εξέταση ζώντων, οι οποίοι έχουν υποστεί σωματική βλάβη, καθώς επίσης και την εξέταση νεκρών προς αναζήτηση της αιτίας θανάτου. Αυτή η ιδιότητα απαιτεί απόλυτη και ολοκληρωτική αφοσίωση. Όπως λέει χαρακτηριστικά και η ίδια «Δεν υπάρχει ωράριο, δεν υπάρχουν αργίες και το τηλέφωνο δεν κλείνει ΠΟΤΕ!»

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι τα παιδικά μου χρόνια. Η «φωλιά» μου, εκεί που νιώθω άνετα και ασφαλής

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Το πάρτι που ακολούθησε μετά την τελετή αποφοίτησης. Ένα ολονύχτιο ξεφάντωμα, μία τεράστια παρέα που περιπλανιόταν σε όλη την πόλη. Άλλα χρόνια… ανέμελα και ασφαλή.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

η Λία Ζουργού! Αν και δεν είχα συνάφεια καμία με τα φιλολογικά μαθήματα, με έκανε να αγαπήσω την ελληνική γλώσσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά (μόλις είχε διοριστεί στο Ανατόλια) μέσα στην τάξη μας. Αυτή ήταν ένα νέο κορίτσι, απίστευτης ομορφιάς και εμείς ήμασταν μία «συμμορία». Αμέσως το κορίτσι επιβλήθηκε με τρόπο εντυπωσιακό και έδωσε το στίγμα της - η συμμορία είχε οριστικά υποταχθεί.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Αναμφίβολα το τούνελ! Όταν χτυπούσε το πολυπόθητο κουδούνι για το διάλειμμα, χωνόμασταν όλοι μέσα στη σήραγγα τρέχοντας και συγκρουόμασταν σαν σωματίδια μέσα σε επιταχυντή! Η απόλυτη αταξία…

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

έρθω σε επαφή με πολλά και διαφορετικά παιδιά. Παιδιά με διαφορετικό υπόβαθρο, διαφορετική οικογενειακή και κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Η παρατήρηση αυτού του ετερογενούς συνόλου ήταν μία άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μέσα από τις έντονες αντιθέσεις, εντόπισα παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή και αποφάσισα ποιο δρόμο ήθελα εγώ να ακολουθήσω.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

τα παιδικά μου χρόνια. Η «φωλιά» μου, εκεί που νιώθω άνετα και ασφαλής.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το γεγονός ότι μπορώ να προσφέρω τις γνώσεις της επιστήμης μου προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Σε έναν πολίτη, όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Στη Δικαιοσύνη, όταν ζητάει απαντήσεις. Σε έναν φοιτητή, όταν θέλει να μάθει.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν αποφάσισα να σπουδάσω Ιατρική, στην ηλικία των 25 ετών, έχοντας ήδη το πτυχίο Χημείας. Αυτή η απόφαση άλλαξε όλη τη ζωή μου και με οδήγησε στον «χώρο» που αγαπώ.

Στο μέλλον θέλω να ….

συμβάλλω στην εξάλειψη της βίας και στη βοήθεια των ανθρώπων που έχουν υποστεί βία. Η σωστή ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου και η διάχυση της γνώσης είναι τα «εργαλεία» που θα επιστρατεύσω για το σκοπό αυτό.

Μιλήσαμε με τον Κωστή Καρατζά απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’02. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έκανε MSc in Emergent Technologies & Design στην Architectural Association στο Λονδίνο καθώς και MBA στο Imperial College. Είναι ο δημιουργός του Modernist, ενός hospitality brand με ξενοδοχεία  στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, έχει ιδρύσει το Greek Foundation, μια πλατφόρμα για την προώθηση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Οι  επαγγελματικές του δραστηριότητες συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή του στα βιβλιοπωλεία IANOS, στην εταιρία ERGON FOODS, σε real estate projects στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να μάθω να λειτουργώ σε μια συλλογικότητα, με τις δυσκολίες αλλά και τις ευεργετικές αρετές που έχει αυτή.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Δεν είναι μια στιγμή. Είναι περισσότερο το άθροισμά τους, ένα αίσθημα διαρκούς εξερεύνησης νέων γνωστικών πεδίων και προσωπικών αναζητήσεων.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής ήταν …

ο Βασίλης Αδάμ. Ένας πραγματικός δάσκαλος που ξεπερνούσε τα στενά όρια της αίθουσας διδασκαλίας. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις συζητήσεις μας περί Θεωρίας Αριθμών, αλλά και την τελευταία του μέρα στο σχολείο, που είχα την τύχη να βρίσκομαι εκεί.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Το Macedonia Hall. Ένα κτίριο επιβλητικό και ταυτόχρονα φιλόξενο.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

μάθω να λειτουργώ σε μια συλλογικότητα, με τις δυσκολίες αλλά και τις ευεργετικές αρετές που έχει αυτή. Επίσης, με βοήθησε να αναπτύξω έναν οργανωμένο τρόπο σκέψης, ανάλυσης και επεξεργασίας ιδεών.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

πολλά και σε αρκετές περιπτώσεις αντιφατικά. Θα σημείωνα κυρίως τη δημιουργική ανησυχία για εξέλιξη και την αλληλεγγύη. 

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα κυρίαρχο σημείο διαμόρφωσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου. Υπήρξε καθοριστικό στη δημιουργία των βάσεων, καθώς και στην προετοιμασία μου για διαρκή εξέλιξη σε ένα απαιτητικό περιβάλλον.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

Το αίσθημα δημιουργίας, από την αρχική σκέψη μέχρι την υλοποίηση μιας εμπειρίας, μιας ομάδας, ενός αντικειμένου ή ενός χώρου.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τη δημιουργία του Modernist, ενός brand στο οποίο έχω βάλει ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου.

Το μέλλον θέλω να ….

είναι δημιουργικό, χαρούμενο και πλούσιο σε εμπειρίες.

Απόφοιτοι και απόφοιτες του Anatolia High School μοιράζονται χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το πανεπιστήμιο, στο οποίo φοίτησαν και σχετικά με τον πρώτο καιρό προσαρμογής στη νέα, συναρπαστική πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής.

H Τζένη Κατσούλη αποφοίτησε από το ΙΒ του Anatolia High School το 2017. Το International Baccalaureate του Κολλεγίου Ανατόλια της έδωσε τα εφόδια να γίνει δεκτή στο University College London (UCL), όπου κατά τη διάρκεια της τριετούς φοίτησής της, απέκτησε σταδιακά αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη εφαρμοσμένη πλευρά της ιατρικής έρευνας. H διατριβή της, υπό την εποπτεία του καθηγητή James Phillips, επικεντρώθηκε στην αναγέννηση νεύρων παράλυτων ασθενών, οι οποίοι νοσούν κυρίως λόγω αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. 
Έπειτα, έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ερευνάς του Imperial College London, όπου επιλέχθηκε να συνεργαστεί και να χρηματοδοτηθεί από την AstraZeneca. Η συνεργασία τους έχει ως στόχο να μειώσουν τις παρενέργειες των αντικαρκινικών φαρμάκων στο μυελό των οστών.
Παράλληλα ασχολείται με σεμινάρια και διαγωνισμούς νεόφυτων επιχειρήσεων. Στο μέλλον επιθυμεί να συνδυάσει την έφεσή της για ιατρική έρευνα με την επιχειρηματικότητά και να εισάγει καινοτόμες λύσεις και θεραπείες στον ιατρικό κλάδο.

Ποια ήταν το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσες – μετά τη χαρά - όταν έλαβες την απάντηση του πανεπιστημίου που σε δέχτηκε; 

Κάθε πανεπιστήμιο έχει διαφορετική φιλοσοφία, οπότε αναρωτήθηκα αν τo Imperial στο master μου θα ικανοποιήσει τους στόχους και τις ανάγκες μου. Σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχουν επόπτες καθηγητές, οι οποίοι αφουγκράζονται τους φοιτητές και δρουν ως μέντορες της ανέλιξής τους. Είμαι ευγνώμων γιατί στο Imperial βρέθηκα αμέσως σε ένα άκρως υποστηρικτικό περιβάλλον, το οποίο αποτελεί δίοδο για να ασχοληθώ απερίσπαστη και να αποδώσω τα μέγιστα στην έρευνα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

Το Imperial απαρτίζεται από καταρτισμένους καθηγητές με καινοτόμες ιδέες , οι οποίοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν την επαγγελματική ανέλιξη των φοιτητών που παρουσιάζουν ενθουσιασμό, προσπάθεια και πραγματικό ενδιαφέρον για το αντικείμενό τους. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάποιον που ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο να προσεγγίσει τους καθηγητές , να περιγράψει τους στόχους του και να ζητήσει συμβουλές ή ευκαιρίες για να τους επιτύχει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο πανεπιστήμιό σου ή/και στη συγκεκριμένη πόλη;

Ο συγγραφέας Samuel Johnson πολύ εύστοχα διατύπωσε «οποίος βαρεθεί το Λονδίνο, έχει σίγουρα βαρεθεί και τη ζωή.» Δυστυχώς ή ευτυχώς το Λονδίνο είναι μια διεθνής, πολυπολιτισμική μητρόπολη με άπειρα δελεαστικά μουσεία, συναυλίες, πάρκα και δραστηριότητες. Το πανεπιστήμιο επίσης έχει αμέτρητες ευκαιρίες, διαγωνισμούς και ενδιαφέροντα μαθήματα. Είναι χαοτικό, εξουθενωτικό, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικό και ελκυστικό. Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ισορροπία είναι ο λεπτομερής προγραμματισμός του χρόνου και η αποβολή του αισθήματος FOMO (fear of missing out).

Τι από αυτά που είχες μάθει στο Σχολείο, σε βοήθησε περισσότερο να ανταπεξέλθεις στις νέες προκλήσεις;

Το πρόγραμμα του IB με προετοίμασε απόλυτα για την πρώτη χρονιά του πανεπιστημίου και τις προσδοκίες που μου είχαν τεθεί. Είμαι ευγνώμων στους καθηγητές και μέντορες που είχα στο Ανατόλια. Μου έμαθαν να σκέπτομαι κριτικά και “out of the box”. Να φιλτράρω τις πληροφορίες που έχω στα χέρια μου και να παίρνω εύστοχες αποφάσεις. Να μην φοβάμαι να αμφισβητώ τη γνώση που δεχόμαστε ως δεδομένη. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με έχουν βοηθήσει να γίνω καλύτερη επιστήμονας. Είχα ανήσυχο πνεύμα, όμως το σχολείο με κατανοούσε και με ωθούσε να διοχετεύσω αυτή την ενέργεια σε δημιουργικές ενασχολήσεις. Παρόλη την κλίση μου στην επιστήμη, με παρότρυναν να ενασχοληθώ με τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, το οποίο με σμίλευσε ολοκληρωμένα ως άνθρωπο και μου έδωσε ένα διαφορετικό πρίσμα σκέψης. Ως έφηβη δεν πιέστηκα αποπνικτικά να πετύχω κάποιους μαθητικούς στόχους και έτσι είχα την ελευθερία να πειραματιστώ και να ανακαλύψω τι πραγματικά με ελκύει και με ενεργοποιεί ως άνθρωπο. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες του Debate, Impromptu Speaking και MUN μου έμαθαν την δύναμη της έκφρασης, ενώ ο εθελοντισμός στο παιδιατρικό τμήμα του νοσοκομείου Παπαγεωργίου με προσγείωνε στην πραγματικότητα και μου δημιουργούσε προσήλωση στο στόχο, που είναι η καλυτέρευση της ζωής των ασθενών.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξες όταν πήγες στο πανεπιστήμιό σου;

Έψαξα εκτενέστατα τους καθηγητές με τους οποίους μπορούσα να συνεργαστώ, καθώς και τις λεπτομέρειες της έρευνας που θα αναλάμβανα ώστε να πάρω μία ολοκληρωμένη απόφαση.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να γνωρίσεις κόσμο μέσα στο πανεπιστήμιο;

Η κοινότητα των ελλήνων φοιτητών του Imperial αποτελείται από εκατοντάδες μέλη και πραγματοποιεί τακτικές οργανωμένες συναντήσεις. Η υποστήριξη και το φιλικό κλίμα αναμφισβήτητα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Το “freshers fair” αποτελεί μια εξίσου εξαιρετική ευκαιρία να εγγραφείς σε εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες και να γνωρίσεις άτομα με παρόμοια ενδιαφέροντα. Οι επιλογές είναι αμέτρητες και εξυπηρετούν όλα τα ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, οι ομάδες σέρφινγκ, κεντήματος και Harry Potter fandom ήταν αναπάντεχα και ανέλπιστα ευρήματα στον κατάλογο των επιλογών. Η σχολή αναγνωρίζει τη σημασία της κοινωνικής δικτύωσης κατά την διάρκειά των πρώτων εβδομάδων. Ως εκ τούτου, οργανώνει εύλογες δραστηριότητες ώστε να γνωρίσεις καλύτερα συμφοιτητές και να δημιουργηθεί ενότητα στους νεοσύλλεκτους φοιτητές του κάθε προγράμματος. Οι ομαδικές εργασίες εκτός από μαθησιακή αξία μπορούν να αποτελέσουν και βάσεις μιας δυνατής φιλίας εφόσον αφοσιώσεις χρόνο για να ανταλλάξεις ιδέες και να επιτύχεις ένα κοινό στόχο.

Τι θα ήθελες να είχες θυμηθεί να πάρεις φεύγοντας από το σπίτι σου αλλά το ξέχασες;

Δυστυχώς ο ήλιος, η χώρα σου και η οικογενειακή θαλπωρή δεν χωράνε στη βαλίτσα. Οπότε το τακτικό ταξίδι στην Ελλάδα είναι αναπόφευκτο. Ευτυχώς, όλα τα υπόλοιπα που ενδέχεται να τα ξεχάσεις στο σπίτι σου, υπάρχουν άφθονα στην πόλη του Λονδίνου.

Ποια είναι η πληροφορία που θα ήθελες να ξέρεις εξ αρχής, αλλά την έμαθες πολύ αργότερα σχετικά με τη ζωή, τα μαθήματα ή την πόλη που επέλεξες.

Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συγκεκριμένο και ευδιάκριτο πλάνο για το μέλλον ώστε να εξελιχθούμε. Το “stepping stone” μοντέλο επίτευξης στόχων προτείνει να αδράξουμε τις καλύτερες ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται την κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να κάνουμε μικρά βήματα προς την επιτυχία. Για παράδειγμα, να μην περιορίζουμε την ανάγκη μας για δημιουργική έκφραση ως επιστήμονες με την πρόφαση του χαμένου χρόνου. Ενδεχομένως, η ενασχόληση με καινούργιες δραστηριότητες που μας κινούν το ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το ταιριάζουν στο πλάνο στόχων, μας ανοίγει ένα φάσμα γνώσης, ευκαιριών και ανάπτυξης των ταλέντων μας. Για παράδειγμα η ενασχόλησή μου με νεόφυτες επιχειρήσεις, με βοήθησε να διαφοροποιηθώ από τους συμφοιτητές μου, δίνοντάς μου περισσότερες ευκαιρίες να δουλέψω σε σημαντικά εργαστήρια τις εφαρμοσμένης ιατρικής έρευνας.