Claire

Η Μαριάννα Λαγάκου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’98, μας ξεναγεί στο Κνόκκε-Χέιστ  όπου ζει και εργάζεται ως Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο γυμνάσιο/λύκειο της Φλάνδρας Richtpunt, ειδικό κέντρο για STEM, για τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση στην ευρύτερη περιοχή.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Το τέλος της άνοιξης και ολόκληρο τo καλοκαίρι στο Κνόκκε-Χέιστ (Knokke-Heist) είναι η ωραιότερη περίοδος.  Είναι οι εποχές των κατάλευκων  και άψογα περιποιημένων beach bars που ανθίζουν μαζί με τις πρώτες τουλίπες από τα μέσα Απριλίου σε μία ατέλειωτη αμμώδη παραλία μήκους 12 χιλιομέτρων. Είναι η περίοδος των open gallery nights και Αrt Fairs – το καλύτερο μέρος για τους λάτρεις της μοντέρνας τέχνης με τις αμέτρητες γκαλερί στις οδούς Kustlaan και Zeedijk. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, open air aperitif concerts μας συντροφεύουν στις πρωινές μας βόλτες μέχρι το δειλινό που αργεί γλυκά – μιας και οι καλοκαιρινές ηλιαχτίδες εδώ στη Βόρεια Θάλασσα μας αγγίζουν ως τις 23:00 το βράδυ…  

Το τέλος του καλοκαιριού στέφεται πάντα με το καθιερωμένο φαντασμαγορικό International Firework Festival που διαρκεί μια εβδομάδα και ντύνει με μουσική και χρώμα τον ουρανό πάνω από τη θάλασσα.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Το πιο γνωστό αξιοθέατο είναι το καζίνο με τον μεγαλύτερο κρυστάλλινο πολυέλαιο της Ευρώπης και τις αυθεντικές τοιχογραφίες από τον ίδιο τον Magritte.

H είσοδος σε αυτές τις αίθουσες είναι φυσικά περιορισμένη για επισκέπτες συγκεκριμένων art tours (συνήθως το καλοκαίρι) ή για καλεσμένους εκδηλώσεων. Αν έχετε την ευκαιρία να περπατήσετε στα χνάρια του Rene’ Magritte, του Keith Harring και του Paul Delvaux, μην την χάσετε!

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Να αθληθεί στη φύση, να κάνει ιππασία, να τρέξει στην παραλία, να κάνει ποδήλατο σε μια πόλη ως επί το πλείστον επίπεδη και με τέλεια σχεδιασμένο κυκλοφοριακό δίκτυο, ακόμη και να κολυμπήσει πάντα υπό την εποπτεία επαγγελματιών ναυαγοσωστών. Σε αυτή την πόλη-resort τα δάση, τα πάρκα, η θάλασσα, το κέντρο αποδημητικών πουλιών ‘t Zwin προσφέρονται κοντά σε απόλυτη αρμονία με το αστικό κέντρο. Το Κνόκκε-Χέιστ δικαίως ονομάζεται το Saint Tropez του Βορρά.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Με απόλυτη βεβαιότητα, προτείνω το ‘t Werftje στην Ζeebrugge, το λιμάνι στην δυτική άκρη του Κνόκκε. Ένα παραδοσιακό, πολυσύχναστο και in καφέ/εστιατόριο, μπροστά στην μαρίνα, με ζεστό ξύλινο interior και κληματαριά, για ένα γεύμα φρέσκων θαλασσινών που βασίζεται στην βελγική παράδοση με ένα ευχάριστο twist.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Η καλύτερη και ακριβότερη περιοχή για διαμονή είναι το Zoute, αλλά υπάρχουν και πιο προσιτές λύσεις σε ξενοδοχεία και bed-and-breakfasts σε πιο ήσυχες περιοχές, όπως το Duinbergen και το Heist. Στο Κνόκκε είναι όμως όλα κοντά και το τραμ προσφέρει καλή σύνδεση με το κέντρο της πόλης, καθώς και με όλες την παραλιακές πόλεις, για παράδειγμα την Οστάνδη (Oostende). Tα αγαπημένα μου ξενοδοχεία στο Ζoute είναι το La Reserve για τη μοναδική του θέση του μπροστά σε λίμνη και στη θάλασσα, το Hotel Britannia για το high tea experience και το Hotel Lugano για τον κρυφό ζεν κήπο του.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Τις παραδοσιακές πραλίνες σε σχήμα κογχυλιών και τις αυθεντικές καραμέλες βουτύρου της Moeder Babelutte. Θα το βρείτε to κατάστημα στην οδό Lippenslaan, και το πιο chic Moeder Babelutte Café με φρέσκο roomijs (παχύ παγωτό) στην οδό Graaf d'Ursellaan στην περιοχή του Heist.   

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Για να ανακαλύψει κανείς την πόλη μου μπορεί να νοικιάσει golf cart, ποδήλατο, να χρησιμοποιήσει το τραμ, το δωρεάν ηλεκτρικό shuttle bus, και φυσικά να περιηγηθεί με τα πόδια κατά μήκος της παραλίας, γιατί η ευζωία εδώ είναι συνδεδεμένη από τα τέλη του 19^ου αιώνα με το “bathing”, την ευεργετική ζωή δηλαδή κοντά στο κύμα.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Μου είναι δύσκολο να διαλέξω γιατί αγαπώ πολλά σημεία της πόλης μου και φυσικά η επιλογή εξαρτάται πάντα από τη διάθεση της στιγμής. Η καινούρια, ανακαινισμένη πλατεία  Place m’as-tu vu στο κέντρο της high-end αγοράς με τον γυάλινο θόλο, το ασπρόμαυρο δάπεδο με τα νομίσματα από όλο τον κόσμο, τα στοιχεία νερού που αντικατοπτρίζουν τον ουρανό και τη θάλασσα, καθώς και το υπόγειο πάρκινγκ ίσως αξίζει το όσκαρ αυτής της κατηγορίας για φέτος…

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Ένα δρόμο απόσταση από την παραλία, υπάρχει ένα κομμάτι της καρδιάς των κατοίκων που λίγοι γνωρίζουν. Με γοητεύει ένα λιλιπούτιο εκκλησάκι, το Visserskapel από το 1854, που σημαίνει το εκκλησάκι των ψαράδων. Είναι αφιερωμένο στην Παναγία, Stella Maris (=άστρο της θάλασσας). Στους μικροσκοπικούς του τοίχους χωράει ένας ωκεανός από δάκρυα και λαχτάρες που απεικονίζονται στα λευκά σωσίβια - σαν στεφάνια - με φωτογραφίες στο κέντρο τους αγαπημένων ναυτικών και ψαράδων, που χάθηκαν στα παγωμένα νερά. Υπάρχει κάτι κοινό στον πόνο, και ίσως είναι αυτό το συναίσθημα που με συγκινεί μέσα στο τρυφερό αυτό βωμό της αγάπης και με φέρνει πιο κοντά στη δική μου γη.

Μιλήσαμε με την Ελένη Σιμώνη, απόφοιτη  του Anatolia High School της τάξης του ’12. Η Ελένη αποφοίτησε από IBDP έχοντας unconditional offer να φοιτήσει στο University of the Arts London, όπου ήταν και το όνειρό της να γίνει δεκτή. Τελείωσε με αριστεία στο London College of Communication, University of the Arts London το πρώτο της πτυχίο στο Advertising και συνέχισε για μεταπτυχιακό στο London College of Fashion, University of the Arts London με distinction στην ψυχολογία, εφαρμοσμένη στο Fashion Industry και με την πτυχιακή της να βασίζεται στο personal branding και τη συναισθηματική νοημοσύνη.

Παράλληλα με τις σπουδές της δούλεψε για πολλά καινοτόμα brands στο χώρο της μόδας και του digital marketing - με αποκορύφωμα την πρόσληψή της, με το που αποφοίτησε, στην καλλιτεχνική ομάδα του διάσημου φωτογράφου μόδας David Sims. Είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με κορυφαία περιοδικά όπως French Vogue, W magazine, The Face, i-D and Dazed & Confused, αλλά και με τους πιο δυνατούς οίκους μόδας Prada, Givenchy, Valentino,  Stella McCartney , Salvatore Ferragamo,  Louis Vuitton κ.α.

Στη συνέχεια της καριέρας της στο Λονδίνο εργάστηκε στο PR Agency KTW London στο Mayfair όπου ασχολήθηκε με τις δημόσιες σχέσεις διάφορων μεγάλων εταιρειών στο κομμάτι του Luxury και των καλλιτεχνικών δρώμενων, όπως το Fortnum and Mason, Montblanc, Belmond Cadogan, Unit London.

Από το 2020 η Ελένη ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καλλιτέχνης πλέον - κάνοντας εκθέσεις σε όλον τον κόσμο (Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη, Μόντε Κάρλο, Μαδρίτη, Βαρκελώνη κ.α). Η δουλειά της έχει φιλοξενηθεί σε πολλά ελληνικά και διεθνή μέσα, μεταξύ των οποίων  η British Vogue, το Vanity Fair, το Tatler . Έργα της έχουν αγοραστεί από σύγχρονους συλλέκτες τέχνης και αναγνωριστεί από curators παγκοσμίως. Η Ελένη είναι πάντα ανοιχτή για περισσότερες καλλιτεχνικές συνεργασίες με εταιρείες που ταιριάζουν στα πιστεύω και το ήθος της. Ασχολείται ενεργά με τα social media, δείχνοντας καθημερινά τη ζωή της με το σκυλάκι της στο στούντιο της στην Αριστοτέλους.  (@simoni_studio)

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι ένας συναισθηματικός σταθμός στη ζωή μου που έχει μόνο όμορφα πράγματα να μου προσφέρει ακόμη και σήμερα.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι τα ατελείωτα γέλια στα διαλείμματα με τους συμμαθητές μου, οι βόλτες στους όμορφους κήπους του σχολείου και η αγαπημένη μου λουκανόπιτα στην καντίνα.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

ο κύριος Gateley και ο κύριος Αλεβίζος, οι οποίοι με βοήθησαν πάρα πολύ στον τρόπο έκφρασής μου με αυτοπεποίθηση.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

είναι τα παγκάκια κάτω από το IB και το δάσος πίσω από το κλειστό γυμναστήριο.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

ανακαλύψω τον εαυτό μου γύρω από πάρα πολλές εξαιρετικές δραστηριότητες εντός και εκτός σχολείου. Όπως επίσης και το προνόμιο της γνώσης της αγγλικής γλώσσας σε πολύ υψηλό επίπεδο, κάτι που μου χρησιμεύει πάρα πολύ στην πορεία της ζωής μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

το ευ αγωνίζεσθαι, η συνεργασία και η κριτική σκέψη.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένας συναισθηματικός σταθμός στη ζωή μου που έχει μόνο όμορφα πράγματα να μου προσφέρει ακόμη και σήμερα. Πάνω από όλα τους φίλους μου και τον πατέρα της κόρης μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η αίσθηση ελευθερίας της έκφρασης, ότι δημιουργώ το δικό μου μονοπάτι εκφράζοντας τα πιστεύω μου, η καθημερινή μου τριβή με καινούριους, ενδιαφέροντες ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τη στιγμή που μου ζητήθηκε να βοηθήσω νεότερους ανθρώπους συμβουλεύοντάς τους σχετικά με την πορεία τους  στον καλλιτεχνικό χώρο. Είμαι πάντα διαθέσιμη και ανοιχτή για συμβουλές και κουβέντα, με πολλή χαρά, καθώς θεωρώ ότι είναι ένας τομέας που ακόμη υπάρχουν ερωτηματικά και ταμπού για πολλούς.

Στο μέλλον θέλω να ….

Συνεχίσω να δημιουργώ, να εξερευνώ και να ονειρεύομαι!

Η Στεφανία Αβραμίδη, απόφοιτη του Anatoila High School της τάξης του ’15, μας ξεναγεί στο  Αμπού Ντάμπι όπου ζει και εργάζεται ως Instructor of Interactive Media στο New York University (NYU Abu Dhabi).

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η ιδανικότερη εποχή για το Άμπου Ντάμπι είναι μεταξύ Νοέμβριο και Μάρτιο καθώς κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν πολύ, κάνοντας την κυκλοφορία στους εξωτερικούς χώρους πολύ δύσκολη. Ο καύσωνας είναι και ο λόγος που οι εργαζόμενοι και οι ντόπιοι συνήθως φεύγουν. Το θετικό είναι ότι όλοι εσωτερικοί χώροι κλιματίζονται όλο το χρόνο.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Αναμφισβήτητα το Μέγα Τέμενος του Σεΐχη Ζάιντ (Sheikh Zayed Grand Mosque), ένα από τα μεγαλύτερα τεμένη στον κόσμο με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική που προσφέρει βαθύτερη κατανόηση της θρησκείας και του πολιτισμού στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Μπορεί να κάνει βόλτα στις ακτές του Corniche και στο Mangrove National Park. Επίσης, να επισκεφθεί το Sheikh Zayed Grand Mosque, του οποίου η είσοδος είναι δωρεάν.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Καθώς οι κάτοικοι του Άμπου Ντάμπι αποτελούν ένα μίγμα από διαφορετικές κουλτούρες,  υπάρχει μεγάλο εύρος σε επιλογές όσον αφορά στα εστιατόρια. Για παραδοσιακό ντόπιο φαγητό όμως θα πρότεινα Mezlai, το οποίο βρίσκεται μέσα στο Emirates Palace.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Θα πρότεινα τα Νησιά Saadiyat και Al Reem ή  την περιοχή Corniche.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Φυσικά! Από αναμνηστικά, σοκολατάκια από γάλα καμήλας μέχρι χειροποίητα παραδοσιακά χαλιά. Μην ξεχάσετε να διαπραγματευτείτε την τιμή στα παζάρια!

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Ο καλύτερος τρόπος για να εξερευνήσει κανείς την πόλη είναι με τα πόδια και ταξί ή λεωφορείο για μετακίνηση από περιοχή σε περιοχή.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Η έρημος, είτε για camping είτε για dune bashing!

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Η παραλία του Reem Island, όπου μπορείς να νοικιάσεις καγιάκ και να κάνεις βαρκάδα γύρω από την περιοχή χωρίς να επιβαρυνθείς πολύ οικονομικά. Είναι ιδιαίτερα όμορφα το απόγευμα όταν σκοτεινιάζει και λάμπουν τα φώτα της πόλης.

Μιλήσαμε με τον Βασίλη Σκανδάλη, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’11. Ο Βασίλης μετά την αποφοίτησή του από το IBDP του  Κολλεγίου Ανατόλια, σπούδασε Design for Graphic Communication στο London College of Communication και συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές Graphic Communication Design στο University of Arts Central Saint Martins. Σήμερα είναι Creative Director με έδρα το Λονδίνο και με περισσότερα από δέκα χρόνια εμπειρίας στη βιομηχανία των media. Έχει υπάρξει ο Art Director του Mixmag, του μεγαλύτερου σε πωλήσεις περιοδικό για ηλεκτρονική μουσική στον κόσμο, και  Creative Director και ιδρυτής του RGB Complex, ενός στούντιο design με έργα που υπάρχουν στο προσκήνιο του πολιτισμού. Έχει συνεργαστεί με brands όπως η Burberry, Adidas, Apple, Vodafone, Ballantines και άλλες. Μέσω του πολυδιάστατου υπόβαθρού του, ο Βασίλης συνδυάζει ένα μοναδικό σύνολο δεξιοτήτων και προσέγγισης σε κάθε έργο του.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να εκτιμήσω την αξία των εξωσχολικών δραστηριοτήτων μέσω των clubs και να διαμορφώσω έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

είναι το ταξίδι που πραγματοποιήσαμε στο Βερολίνο, όσο ήμουν στο IB, με το τμήμα Art. Τα πιο δημιουργικά άτομα της τάξης μας, στην πιο δημιουργική πόλη της Ευρώπης!

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν…

η Christine Douris, διότι την είχα καθηγήτρια τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο IB, και πάντα μας βοηθούσε να ανακαλύψουμε την πραγματική μας καλλιτεχνική πλευρά.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

ήταν η εκκλησία, γιατί εκεί συναντιόμασταν με όλους τους φίλους σε κάθε διάλειμμα. 

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

εκτιμήσω την αξία των εξωσχολικών δραστηριοτήτων μέσω των clubs και να διαμορφώσω έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι… 

 η αναγνώριση της μοναδικότητας κάθε ατόμου και η αποδοχή του διαφορετικού.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι…

ένα καλό σχολείο με εξαιρετικές εγκαταστάσεις και καθηγητές και, πιθανώς, το πιο όμορφο campus στην Ελλάδα.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

να δημιουργώ ομάδες με δημιουργικά άτομα που θαυμάζω, να συνεργάζομαι μαζί τους και να μαθαίνω από αυτά.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

την απόφαση να κάνω μεταπτυχιακό παράλληλα με την δουλειά μου, διότι με βοήθησε πολύ να εφαρμόζω αυτά που μάθαινα στο μεταπτυχιακό στον επαγγελματικό χώρο και, με βάση τα αποτελέσματα, να οδηγώ την πορεία των σπουδών μου αναλόγως.

Στο μέλλον θέλω να…

μπορώ να μοιράζομαι τις γνώσεις και τις εμπειρίες μου με νέα άτομα στον χώρο μου και να τους βοηθάω να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Ο Παναγιώτης Λαζαρίδης απόφοιτος του Anatolia High School της τάξης του ’21, μας ξεναγεί στη Ρώμη, όπου ζει, διανύοντας το τρίτο έτος των σπουδών του στην ιατρική σχολή, στο La Sapienza University of Rome.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η Ρώμη είναι μία από αυτές τις πόλεις, οι οποίες δεν έχουν “peak season” - οι τουρίστες κατακλύζουν την πόλη όλον τον χρόνο. Παρόλα αυτά, θα έλεγα πως οι καλύτερες εποχές για να την επισκεφθεί κάποιος είναι τα μέσα της άνοιξης και του φθινοπώρου. Αυτό γιατί η θερμοκρασία τις εποχές αυτές επιτρέπει σε κάποιον να περιπλανηθεί άνετα σε όλα τα σημεία της πόλης, καθώς και να απολαύσει τα μαγικά ηλιοβασιλέματα από τις πολλές ταράτσες της. Σε αντίθεση, το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες είναι επικίνδυνα υψηλές και, σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό των τουριστών,καθιστούν την εξερεύνηση της πόλης πραγματικά δύσκολη.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Δύσκολο να απαντήσει κανείς αυτήν την ερώτηση, μιας και η Ρώμη έχει αμέτρητα μουσεία. Θα έλεγε κανείς πως και η πόλη η ίδια είναι ένα “open air” μουσείο. Από τα αγαπημένα μου μουσεία είναι η Galleria Borghese, η οποία βρίσκεται σε μία μεγάλη έκταση “πράσινου” στο κέντρο της πόλης, η Galleria d’Arte Moderna, καθώς και το μουσείο ΜΑΧΧΙ του οποίου την αρχιτεκτονική έχει επιμεληθεί η Zaha Hadid. Παρόλα αυτά, κάποιος δεν μπορεί να πάει στην Ρώμη και να μην επισκεφθεί τα Μουσεία του Βατικανού και τους κήπους τους, καθώς και το Αltare della Patria, από την κορυφή του οποίου μπορεί κανείς να δει όλη την πόλη σε 360 μοίρες.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα είναι ορισμένη ως “culture Sunday” κατά την οποία μπορούν οι τουρίστες αλλά και οι πολίτες να επισκεφθούν όποιο κρατικό μουσείο θέλουν εντελώς δωρεάν. Κανείς μπορεί επίσης να επισκεφθεί ένα εκ των πολλών vintage markets που βρίσκονται σε πολλές γωνίες της πόλης, με προσωπικό μου αγαπημένο το market της “Porta Portese”, όπου μπορεί κανείς να βρει Vintage ρούχα, έπιπλα, κοσμήματα καθώς και έργα τέχνης.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Ακόμη μία δύσκολη ερώτηση καθώς υπάρχουν τόσα πολλά. Δικά μου αγαπημένα είναι η Enoteca Trastevere, το Ristorante Pancrazio και η Trattoria dei Butteri, η οποία βρίσκεται εκτός του ιστορικού κέντρου της πόλης. Σε αυτά μπορεί κανείς να απολαύσει τα κορυφαία πιάτα που έχει να προσφέρει η ιταλική κουζίνα. Επιπλέον, για γνήσιο ιταλικό gelato, θα πρότεινα το Giolitti κοντά στο Pantheon και την Gelateria “La Romana” κοντά στην Piazza Navona. Τέλος, για tiramisu κανείς θα πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει το Mr. 100, στο οποίο προσφέρονται 100 διαφορετικές γεύσεις tiramisu.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Για διαμονή θα πρότεινα γενικότερα όλες τις περιοχές που συνδέονται με την πόλη μέσω των γραμμών του μετρό. Ειδικότερα εκείνες που βρίσκονται στις γραμμές Α και Β, καθώς αυτές διασχίζουν τις περισσότερες περιοχές του κέντρου της πόλης. Άλλη περιοχή που θα πρότεινα είναι αυτή του Trastevere.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Πέραν από την εξαιρετική κουζίνα και τα αμέτρητα μαγαζιά της ιταλικής μόδας, θα έλεγα πως σίγουρα αξίζει να αγοράσει κανείς κάτι από τα vintage μάρκετ τα οποία ανέφερα παραπάνω, καθώς κανείς μπορεί να βρει σε αυτά πολλούς μικρούς “θησαυρούς”.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Κατά την γνώμη μου, ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς την Ρώμη είναι με τα πόδια, καθώς, όπως προανέφερα, η πόλη είναι ένα “open air” μουσείο και κάθε βήμα αντιστοιχεί σε ένα άλλο “έκθεμα”. Σημαντικό να πω πως τα περισσότερα αξιοθέατα βρίσκονται σε αποστάσεις, οι οποίες εύκολα καλύπτονται με τα πόδια.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Το δικό μου αγαπημένο σημείο είναι το πάρκο της Villa Borghese, στο οποίο βρίσκεται και η Galleria Borghese την οποία ανέφερα παραπάνω. Το πάρκο γενικότερα είναι ένας “πνεύμονας πράσινου” για την πόλη, στον οποίο θα βρει κανείς κόσμο να κάνει την βόλτα του, να γυμνάζεται, να διαβάζει, να ζωγραφίζει, να παίζει μουσική. Οπότε, για αυτό θα έλεγα πως το πάρκο αυτό αποτελεί για μένα πηγή έμπνευσης, καθώς και διέξοδο από την ένταση της καθημερινότητας, ειδικά κατά την διάρκεια των εξεταστικών περιόδων. Επίσης, στο ίδιο πάρκο υπάρχει και η Terazza del Pincio από την οποία μπορεί κανείς να απολαύσει ίσως μία από τις πιο όμορφες πανοραμικές θέες της Ρώμης. Τέλος, στο ίδιο πάρκο υπάρχει και ο ζωολογικός κήπος της Ρώμης καθώς και μία πληθώρα από πάρκα σκύλων.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Το δικό μου top secret της πόλης είναι ένα μικρό μουσείο το οποίο δεν γνωρίζουν πολλοί. Είναι το μουσείο του Hendrik Christian Andersen, το οποίο βρίσκεται μερικά βήματα από την περίφημη Piazza del Popolo. Κάνοντας μια επίσκεψη κανείς στο μουσείο έρχεται αντιμέτωπος με μία πληθώρα σαγηνευτικών αγαλμάτων και άλλων έργων τέχνης του ομώνυμου νορβηγού καλλιτέχνη.

Μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Ρούσσο, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης του ’98. Μετά την αποφοίτησή του, ο Παναγιώτης σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις, με έμφαση τη Διπλωματία και τα Οικονομικά, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο University of North Texas. Μετά από 20 χρόνια στην Αμερική, ζει και εργάζεται πλέον στην Ελλάδα. Από το 2008, ξεκίνησε να εργάζεται στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Lockheed Martin Aeronautics Company, η οποία κατασκευάζει πολεμικά αεροσκάφη. Από τον Ιανουάριο του 2021, κατέχει τη θέση του Onsite Program Manager για το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 στην έκδοση Viper.

 Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να θέτω στόχους και να τους πετυχαίνω. Με βοήθησε να πάρω μία μικρή γεύση από Αμερική και συνέβαλε στην απόφαση να πάω εκεί για σπουδές.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Λαχταρούσα καθημερινά το μεγάλο διάλειμμα, όπου ο καθένας διάλεγε κάποια δραστηριότητα. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ ο αθλητισμός και αργότερα ασχολήθηκα με το Drama Club και το Duet Acting στα Forensics. Όμως κυριολεκτικά, όλη τη χρονιά ανέμενα μία συγκεκριμένη μέρα, ζούσα για το “Field Day”, την ημέρα που διαγωνιζόμασταν σε όλα τα αθλήματα. Με την αδρεναλίνη στα ύψη, ήταν σίγουρα η αγαπημένη μου ημέρα όλης της χρονιάς.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση καθώς είχαμε πάρα πολλούς καλούς και αξιόλογους καθηγητές με τους οποίους είχαμε καλές σχέσεις, ήταν κοντά μας. Πολλοί από αυτούς άφησαν το στίγμα τους που μας ακολουθεί μέχρι και σήμερα.
Ξεχωρίζω το δίδυμο Κασάπη και Καρανικόλα, οι οποίοι πέρα από τις γνώσεις τους στα μαθήματα που δίδασκαν, είχαν απίστευτες γενικές γνώσεις. Μπορούσες να συζητήσεις μαζί τους για οποιοδήποτε θέμα και με κάθε ευκαιρία που τους δινόταν, μοιράζονταν αυτές τις γνώσεις μαζί μας με το χαρακτηριστικό τους χιούμορ. Το γεγονός πως μου αρέσει να ενημερώνομαι για πολλά και διαφορετικά θέματα, πέρα από αυτά που σχετίζονται με τον κλάδο μου, οφείλεται στο πόσο πολύ είχα θαυμάσει τις δικές τους σφαιρικές γνώσεις σε τόσο νεαρή ηλικία.
Επίσης, ο Κουτσογεωργίου, ο οποίος ήταν πολύ οργανωτικός και μεθοδικός και σε μάθαινε φυσική ακούραστα, μαθαίνοντάς σου πώς να χρησιμοποιείς κοινή λογική για να προσεγγίσεις και να λύσεις ένα πρόβλημα. Αν δει κάποιος το σημειωματάριο που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου σήμερα, θα παρατηρήσει πως οργανώνω τις σημειώσεις μου χρησιμοποιώντας τα ίδια μπουλετάκια που χρησιμοποιούσε και ο ίδιος.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

Το γήπεδο μπάσκετ στο Θηλέων ήταν σίγουρα το αγαπημένο μου σημείο. Το καλό... εκείνο πάνω από το σπίτι των Gately. Ήταν το πρώτο γήπεδο που έπαιξα βγαίνοντας από τις εισαγωγικές εξετάσεις και συνέχισε να είναι το αγαπημένο μου σημείο μέχρι την ημέρα που αποφοίτησα.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

θέτω στόχους και να τους πετυχαίνω. Με βοήθησε να πάρω μία μικρή γεύση από Αμερική και συνέβαλε στην απόφαση να πάω εκεί για σπουδές.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Πολλούς από τους αποφοίτους τούς χαρακτηρίζει η αγάπη που τρέφουν για το σχολείο και η σύνδεση που νιώθουν μεταξύ τους, άσχετα αν γνωρίζονταν από τα μαθητικά τους χρόνια ή όχι. Υπάρχει μία οικειότητα και θετική ενέργεια μεταξύ τους. Σίγουρα αυτό παρατηρείται λίγο πιο έντονα εκτός Θεσσαλονίκης.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

το σχολείο που μου χάρισε αμέτρητες υπέροχες αναμνήσεις και αδελφικές φιλίες που διατηρώ μέχρι σήμερα. Εκεί ξεκίνησαν όλα... μπήκαν τα πρώτα θεμέλια γνώσης και άρχισε να διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μου.
Για μένα παραμένει το ιδανικό σχολείο γιατί πέρα από τους αξιόλογους καθηγητές, το Κολλέγιο προσφέρει ένα ασφαλές περιβάλλον με πολλές δραστηριότητες. Μέσω αυτών των δραστηριοτήτων ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει καινούρια ενδιαφέροντα. Τα ερεθίσματα και τα εφόδια που παίρνει ένα παιδί σε τόσο νεαρή ηλικία είναι πολύ σημαντικά και για κάποιους, ίσως και καταλυτικά για την μετέπειτα πορεία τους.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η πολυπλοκότητα των προγραμμάτων, που φέρνει καθημερινά τελείως διαφορετικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν για να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα και να παραμείνουμε εντός προϋπολογισμού.
Αυτή η πολυπλοκότητα απαιτεί στρατηγική σκέψη και προνοητικότητα για να αντιμετωπιστούν οι τωρινές και μελλοντικές προκλήσεις. Πολύ μεγάλο δέλεαρ για μένα και νιώθω τυχερός επειδή ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά μου.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

Στη δική μου περίπτωση, δε ξεχωρίζω μία μόνο σημαντική στιγμή αλλά ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου και υπήρξαν μέντορές μου. Πολλά από τα χαρακτηριστικά που έχω σήμερα ως επαγγελματίας τα οφείλω σε αυτούς. Το κοινό τους χαρακτηριστικό ήταν πως έδιναν ιδιαίτερη έμφαση σε δεξιότητες που δε διδάσκονται στα πανεπιστήμια: στην προσωπικότητα, τη στρατηγική σκέψη και τη συνεχή αυτοβελτίωση.

Στο μέλλον θέλω να …

καταφέρω να πραγματοποιήσω στόχους και όνειρα που έχω, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Ίσως χρειαστώ δύο ζωές για όλα αυτά που θέλω να κάνω, αλλά αυτή είναι και η μαγεία...

Η Μαριάννα Βαλουμά, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’17, μας ξεναγεί στο Brighton, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές της στην Βιοϊατρική Επιστήμη και το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει να εργάζεται στο Worthing Hospital ως βϊοιατρική επιστήμονας στο αιματολογικό εργαστήριο.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς το Brighton είναι σίγουρα το καλοκαίρι, καθώς η πόλη γεμίζει με χαρά και χρώματα. Καθ' όλους τους μήνες του καλοκαιριού, πραγματοποιούνται διάφορες συναυλίες, φεστιβάλ με φαγητό και ποτά, το Brighton Fringe με stand-up comedy shows και φυσικά το Brighton Pride Parade. Ωστόσο, ο Σεπτέμβριος είναι ένας εξίσου καλός μήνας για να έρθει κανείς στην πόλη, καθώς ο καιρός παραμένει ήπιος, χωρίς όμως την πολυκοσμία του καλοκαιριού.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Για να δει κανείς την πόλη πανοραμικά θα πρότεινα το Brighton i360, έναν κινούμενο πύργο παρατήρησης που φτάνει τα 162 μέτρα. Πολλοί επιλέγουν επίσης να επισκεφθούν το Royal Pavilion, το οποίο είχε αρχικά χτιστεί ως ένα καλοκαιρινό παλάτι για τον King George IV. Σήμερα είναι ανοιχτό στο κοινό ως μουσείο.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Το Undercliff Walk είναι μια απίστευτη διαδρομή για πεζοπορία στο Brighton. Επίσης, θα πρότεινα τα Brighton Laines, μικρά σοκάκια στο κέντρο της πόλης με ενδιαφέρουσα καταστήματα για κάθε γούστο. Τα Laines είναι ένας μικρός λαβύρινθος μέσα στην πόλη και βρίσκονται σίγουρα στη λίστα των περισσότερων επισκεπτών της πόλης.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

To food scene του Brighton είναι ποικίλο, με καλές επιλογές από street food μέχρι εστιατόρια στο Michelin Guide. Προσωπικά, το αγαπημένα μου εστιατόρια εδώ είναι το Burnt Orange και το Ginger Pig, με απίστευτα cocktails και εντυπωσιακούς καταλόγους με κρασί που συνοδεύουν τη μοντέρνα ευρωπαϊκή κουζίνα τους. Για ένα πιο intimate δείπνο, το The Set είναι επίσης μια καλή επιλογή. Για τους λάτρες του οργανικού κρασιού, το Plateau προσφέρει κρασί εμπνευσμένο από τη γη και τη φύση, το οποίο συνοδεύεται από μεζέδες. Αν κάποιος δυσκολεύεται να επιλέξει που θα ήθελε να δειπνήσει, μπορεί να πάει στο Preston Street, ένα δρόμο που βρίσκεται κοντά στο κέντρο και φιλοξενεί μια ποικιλία εξαιρετικών εστιατορίων με διαφορετικές κουζίνες του κόσμου.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Το κέντρο είναι σίγουρα μια καλή επιλογή για να μείνει κανείς. Το ξενοδοχεία στην παραλιακή προσφέρουν μια εξαιρετική θέα. Η περιοχή Seven Dials είναι επίσης μία καλή επιλογή, καθώς παρέχει ησυχία και είναι εύκολα προσβάσιμη, όντας μόνο ένα δεκάλεπτο περπάτημα από το κέντρο.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Είναι δύσκολο να διαλέξει κανείς κάτι, καθώς αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου. Κάτι που είναι σίγουρα ένα staple είναι τα ρούχα vintage, για τα οποία υπάρχει μια τεράστια αγορά στην πόλη. Εγώ θα πρότεινα επίσης και το εξαιρετικό Brighton gin που παράγεται εδώ και έχει μια ενδιαφέρουσα γεύση εσπεριδοειδών.

Μιλήσαμε με τον Γιώργο Κοντογιάννη, απόφοιτο του Anatolia High School της τάξης ’09. Ο Γιώργος σπούδασε τραπεζικό δίκαιο και χρηματοοικονομικά στο πανεπιστήμιο του Essex, όπου κέρδισε την πρωτοετή υποτροφία του πανεπιστημίου για εξαίρετη ακαδημαϊκή επίδοση, ενώ, κατά την αποφοίτησή του, έλαβε το McGraw-Hill Award, καθώς είχε την καλύτερη επίδοση στα χρηματοοικονομικά στο έτος του. Συνέχισε τις σπουδές του, με υποτροφία, λαμβάνοντας MSc Finance από το Imperial College London. Αφού εργάστηκε στον τομέα των χρηματοοικονομικών στο Λονδίνο, επέστρεψε στο Imperial College London, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με θέμα το Computer Science.

Έκτοτε δούλεψε στην Bloomberg ως μηχανικός λογισμικού. Το 2019, μεταφέρθηκε στην Palantir όπου εργάστηκε στη δημιουργία ολιστικών ψηφιακών διδύμων για μεγάλες εταιρείες όπως η BP, η Airbus και άλλες. To 2020 συμμετείχε στο εγχείρημα της ελληνικής Κυβέρνησης για την κατανόηση εξάπλωσης της πανδημίας. Το 2021, ανέλαβε την ηγεσία της ανάπτυξης υποθαλάσσιων ψηφιακών διδύμων της BP στον Κόλπο του Μεξικού και στη Βόρεια Θάλασσα. Το 2022 αποχώρησε από την Palantir για να ιδρύσει τη Lambda Automata, μια αμιγώς ελληνική νεοφυή εταιρεία με σκοπό τη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης για τη διαχείριση Ευρωπαϊκών Εθνικών Προκλήσεων. Μέχρι στιγμής, η Lambda Automata έχει παραδώσει αυτόνομα συστήματα επιτήρησης στην Περιφέρεια Ηπείρου με σκοπό τον έγκαιρο εντοπισμό πυρκαγιών, καθώς και στο Αιγαίο για τον έλεγχο ναυτικών δρόμων. Το 2023, η παρουσία της εταιρείας επεκτάθηκε και στην Αγγλία. Τέλος, η εταιρεία έχει λάβει επενδύσεις 7,5 εκατομμυρίων ευρώ από ιδιωτικά κεφάλαια.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να πιστέψω στην αξία της γνώσης

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι οι πρόβες και η συμμετοχή μου στο Chicago του Drama Club το 2009.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

πολλοί καθηγητές, και ο καθένας με γαλούχησε με τον δικό του τρόπο. Πάραυτα, οι συμβουλές του κ. Φιλάρετου επηρέασαν το μονοπάτι μου δραστικά!

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν το Art Attic του ΙΒ όπου κάναμε μαθήματα θεάτρου και περνούσα ατελείωτες ώρες και στο διάλειμμα.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

πιστέψω στην αξία της γνώσης. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι όλες / όλοι οι επιτυχημένοι καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, επιστήμονες κ.τ.λ. ήταν κάποτε παιδιά με απύθμενη περιέργεια!

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι…

η δύναμη να ονειρεύονται έναν πιο δημιουργικό και υπεύθυνο κόσμο και η ενδελέχεια που χρειάζεται για να τον κάνουν πραγματικότητα.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

η αρχή του ταξιδιού μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

η χαρά της δημιουργίας που προσφέρει το μακρύ ταξίδι μιας ιδέας από τη φαντασία στην πραγματικότητα, ειδικά όταν αυτή συμβάλλει θετικά στην κοινωνία μας.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

την δημιουργία, εγκατάσταση και επιτυχή λειτουργία ενός αυτόνομου συστήματος επιτήρησης πυρκαγιών που καλύπτει >75.000 τ.μ. για την Περιφέρεια Ηπείρου κατά την αντιπυρική περίοδο του 2023. Τα κύματα που δημιούργησε αυτή η δράση οδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει, πρώτον, την ανάγκη για ένα εθνικό σύστημα αυτόνομης επιτήρησης πυρκαγιών και, δεύτερον, το χαμηλό κόστος και τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου συστήματος, δεδομένων των δυνατοτήτων της υπολογιστικής όρασης στην εποχή μας.

Στο μέλλον θέλω... 

η εταιρεία μας και τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που παράγουμε να εμπνεύσουν περισσότερο κόσμο να τολμήσει να δημιουργήσει νεοφυείς επιχειρήσεις.

O Μάνος Λιόλης, απόφοιτος του Anatolia High School της τάξης του ’10, μας ξεναγεί στη Στοκχόλμη όπου ζει και εργάζεται ως Radio Software Developer στην Ericsson.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς τη Στοκχόλμη είναι όλο το καλοκαίρι, αλλά θεωρώ ότι ακόμα και ο Μάιος και ο Σεπτέμβριος είναι καλές επιλογές.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Το μουσείο Βάσα (Vasamuseet) είναι το σήμα-κατατεθέν της πόλης, γιατί είναι ειδικά διαμορφωμένο για να φιλοξενεί το πλοίο Βάσα, που ήταν το μεγαλύτερο πλοίο της εποχής του. Είναι ένα πλοίο, το οποίο ανατράπηκε και βυθίστηκε στο παρθενικό του ταξίδι στη Στοκχόλμη το 1628 και ανασύρθηκε σχεδόν ανέπαφο 333 χρόνια μετά. Επίσης, ο επισκέπτης δεν πρέπει να αμελήσει να περιηγηθεί στην Παλιά Πόλη (Gamla Stan) της Στοκχόλμης, περπατώντας στα στενά σοκάκια της, θαυμάζοντας τα καλοδιατηρημένα πολύχρωμα κτίριά της και επισκεπτόμενος το Μουσείο Νόμπελ (Nobelmuseet). Τέλος, το Skyview (στάση Globen του μετρό) παρέχει πανοραμική θέα όλης της πόλης, ενώ το μετρό της Στοκχόλμης με όλους τους σταθμούς πολύ όμορφα διακοσμημένους αποτελεί τη μεγαλύτερη σε έκταση έκθεση τέχνης στον κόσμο!

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Μπορεί να επισκεφθεί ορισμένα μουσεία της πόλης δωρεάν σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες της εβδομάδας.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Για να δοκιμάσει κανείς σουηδική κουζίνα, προτείνω τα εξής εστιατόρια που μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση: Stockholms Gästabud στην Παλιά Πόλη (δεν είναι εφικτή η κράτηση), το Piren στην περιοχή Stadshagen του νησιού Kungsholmen (ευρωπαϊκή κουζίνα γενικότερα, χρειάζεται κράτηση) και Riche στο Östermalm (μίξη σουηδικής και γαλλικής κουζίνας, χρειάζεται κράτηση).

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Υπάρχουν πολλές καλές περιοχές που μπορεί να μείνει κανείς. Θα πρότεινα ενδεικτικά όλες τις κεντρικές περιοχές (Norrmalm, Vasastan, νησί Kungsholmen, Östermalm, Södermalm) αλλά και την πόλη της Σόλνα.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Μου έρχονται αρκετά διαφορετικά πράγματα στο μυαλό. Από εξαιρετικής ποιότητας εγχώρια προϊόντα (π.χ. σουηδικά τυριά όπως το Västerbotten) στην αγορά τροφίμων Östermalms Saluhall, μέχρι αναμνηστικά, όπως μια μινιατούρα του πολύ γνωστού αλόγου Dalahäst.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει αυτόν που τον βολεύει: ένα τουριστικό λεωφορείο που διέρχεται από διάφορες περιοχές της πόλης, ποδήλατο για περιήγηση εντός και εκτός πόλης (και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν άφθονες εκτάσεις πρασίνου). Ωστόσο θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος είναι με τα πόδια (ανάλογα με το μέρος που θέλει να επισκεφθεί κανείς, μπορεί πρώτα να πάρει κάποιο μέσο μεταφοράς και να περπατήσει από εκεί που θα κατέβει), καθώς υπάρχουν πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα να δει και να κάνει κανείς στην πόλη (επίσκεψη σε κάποιο/α από τα αμέτρητα μουσεία της πόλης, βόλτα στην Παλιά Πόλη, κ.ο.κ.)

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Γενικά συνηθίζω να βγαίνω στο Södermalm, διότι προσφέρει πληθώρα επιλογών για διασκέδαση και θεωρώ ότι είναι η πιο δημοφιλής περιοχή γενικά για νυχτερινή ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες. Επίσης, το Piren που ανέφερα παραπάνω είναι το αγαπημένο μου εστιατόριο γιατί προσφέρει πολύ καλό φαγητό και είναι δίπλα στη θάλασσα.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Θα αναφερθώ σε μια γωνιά της πόλης που δεν πιστεύω ότι γνωρίζει πολύς κόσμος. Κοντά στο Münchenbryggeriet (βόρεια πλευρά του Södermalm) υπάρχει περιοχή στην οποία κανείς μπορεί να σταματήσει όπου θέλει ώστε να θαυμάσει τη θέα (από αρκετά μεγάλο ύψος) προς τη θάλασσα, το Δημαρχείο της Πόλης (Stadshuset), την Παλιά Πόλη (μαζί με το παρακείμενό της νησάκι των Ιπποτών, Riddarholmen) και το νησί Kungsholmen.

Μιλήσαμε με τη Δώρα Τσόγια, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’87. Μετά την αποφοίτηση στο Κολλέγιο Ανατόλια το 1987, σπούδασε στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ, Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ψυχολογία. Για λίγο φλέρταρε και με τον χώρο του θεάτρου, αλλά τελικά την κέρδισε πάλι η Ψυχολογία και έτσι αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της στη Σκωτία για Μεταπτυχιακό και στην Αγγλία για Διδακτορικό στην Κλινική Ψυχολογία. Έκανε διάφορες ψυχοθεραπευτικές μετεκπαιδεύσεις σε Αγγλία και Ελλάδα. Πάθος της ήταν και παραμένει το πώς μπορεί ένα άτομο να αλλάξει τον εαυτό του μέσα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Από το 1995 ως σήμερα έχει εργαστεί σε διάφορες δομές, αρχικά στην Αγγλία (στο National Health Service) και αργότερα στην Ελλάδα, στον δημόσιο τομέα (Νοσοκομεία Αττικό και Γεννηματάς) και στον ιδιωτικό. Πλέον, ζει κι εργάζεται στην Αθήνα ιδιωτικά ως κλινική ψυχολόγος/ψυχοθεραπεύτρια. Έχει γράψει διάφορα άρθρα και κεφάλαια σε βιβλία Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής. Παράλληλα, επέστρεψε και στον χώρο του θεάτρου, ως συγγραφέας αυτή τη φορά, γράφοντας θεατρικά έργα, κάποια από τα οποία έχουν βρει το δρόμο τους για τη σκηνή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία με θεατρικά έργα στις εκδόσεις Άγρα (2016 και 2021). 

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να μάθω να αγαπάω αυτό που κάνω

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

είναι το μεγάλο διάλειμμα, με τις βόλτες, με τις αθλητικές δραστηριότητες που μου άρεσαν πολύ, ή με το θέατρο στο Drama Club. Ειδικά 2^α και 3^η  Λυκείου νομίζω ότι ζούσα για το διάλειμμα.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Αν και δύσκολο να ξεχωρίσω έναν, η στάση του κ. Πλούσιου ως καθηγητή-φροντιστή με είχε σημαδέψει. Πολλές φορές μου έρχονται ακόμα αρκετές ατάκες του στο νου. Θυμάμαι να λέει για παράδειγμα «αν δεν βρίσκεις τις σωστές λέξεις για να πεις κάτι, είναι γιατί δεν ξέρεις ακόμα τι σκέφτεσαι». Μαζί και με τους άλλους πολύ αξιόλογους φιλολόγους, όπως τον κ. Ατζακά και τον κ. Νικόλτσο, με βοήθησαν να αγαπήσω τη Λογοτεχνία, μου έμαθαν τη σημασία των λέξεων, της έκφρασης. Να αναφέρω και τον κ. Αδάμ που κατάφερε να με κάνει να συμπαθήσω ακόμα και τα Μαθηματικά (σε αντίθεση με τα υπόλοιπα θετικά μαθήματα), αλλά και την κ. Charanis με τα εξαιρετικά μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στα αγγλικά, όπου έμαθα να κοιτάζω πίνακες. Τέλος, την Έλλη Βαρβάκη και τον Παναγιώτη Αντωνίου, που μου εμφύσησαν την πρώτη μου αγάπη για την Ψυχολογία.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν το γήπεδο του χάντμπολ, όπου έπαιζα τέρμα, και ο μεγάλος χωμάτινος γύρος που μπορούσες να περπατήσεις, να τρέξεις, να χαζέψεις, να χαθείς και να βρεθείς. Συνέχισα να πηγαίνω εκεί για τρέξιμο και κάποια χρόνια μετά, ήταν πολύ όμορφο που μπορούσα να το κάνω.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

μάθω να αγαπάω αυτό που κάνω. Ή ίσως και να κάνω αυτό που αγαπάω, αφού προηγείται η επιλογή. Επί έξι χρόνια ζούσα καθημερινά την εμπειρία του να έχει κάποιος πάθος με τη δουλειά του! Δεν συνάντησα ούτε έναν καθηγητή που να μην ήταν παθιασμένος και με το αντικείμενό του. Αυτό θεωρώ ότι με σημάδεψε και το έχω πάντα σαν κριτήριο για τη δουλειά μου. Αν δεν την αγαπάς δεν την κάνεις καλά, τελεία.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι απόφοιτοι έχουν κάτι κοινό εκτός από κοινά βιώματα. Αυτό από μόνο του βέβαια είναι σημαντικό: η ελευθερία που ένιωθα ότι υπήρχε, να έχεις διαφορετικές απόψεις, να ντύνεσαι όπως θέλεις, να ασχολείσαι με ό,τι προτιμάς. Ίσως ένα κοινό είναι ακριβώς αυτό: ότι επιτρεπόταν να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και μας έδιναν τα ερεθίσματα για να καλλιεργήσουμε όποιο κομμάτι θέλαμε εμείς.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα από τα καλύτερα κομμάτια των νιάτων μου, το σχολείο που με βοήθησε να αντέξω την εφηβεία, ήταν μια κοιτίδα πολύπλευρων προσωπικοτήτων, μια πηγή ζωτικών ερεθισμάτων που κρατάει χρόνια.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

όταν γνωρίζω κάποιον, καθώς έχω μεγάλο ενδιαφέρον για το πώς μπορούμε να διασταυρωθούμε για λίγο και να τον βοηθήσω σε κάτι με το οποίο παλεύει, αλλά και αργότερα όταν βλέπω τους καρπούς της συνεργασίας μας. Είναι τρομερή ικανοποίηση αυτή η αλλαγή που βλέπω στους ανθρώπους που έρχονται στο γραφείο μου, κυριολεκτικό ή διαδικτυακό, γιατί κανείς δεν χτυπάει την πόρτα ενός ψυχολόγου ελαφρά τη καρδία.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

όταν άφησα πίσω μου την ασφάλεια μιας πολύ καλής δουλειάς στην Αγγλία, όπου εργαζόμουν ως κλινική ψυχολόγος, για να επιστρέψω στην Ελλάδα, όπου ουσιαστικά έπρεπε να ξαναεφεύρω τον εαυτό μου. Σημαντική στιγμή για την άλλη μου ενασχόληση, τη συγγραφή θεατρικών έργων, θεωρώ την έκδοση δύο βιβλίων μου από τις αξιόλογες εκδόσεις Άγρα, τα «20 Αστικά μονόπρακτα» και τον «Τοίχο». Στο δεύτερο βιβλίο μάλιστα συνδέονται οι δυο «χώροι» μου, καθώς είναι ένα θεατρικό έργο για ανθρώπους που υποφέρουν από διαταραχή προσωπικότητας.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να εμπνέομαι αλλά και να δίνω όσο πιο πολλά μπορώ πίσω στους άλλους ανθρώπους, οικείους και μη.