Claire

Η Νάνσυ Ιωάννου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’12, μας ξεναγεί στο Wageningen της Ολλανδίας, όπου ζει και εργάζεται ως ερευνήτρια στο μικροβίωμα του εντέρου. 

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η καλύτερη περίοδος να επισκεφθεί κανείς το Wageningen είναι ο Μάιος και ιδιαίτερα οι αρχές Μαΐου. Αυτή την περίοδο ο καιρός είναι συνήθως καλός και όλα τα λουλούδια έχουν ανθίσει. Σε κάθε γωνία υπάρχουν τουλίπες, οι λίμνες γεμίζουν υδρόφυτα και πάπιες ή κύκνους και ο κόσμος κάνει συνεχώς βόλτες με το ποδήλατο. Είναι επίσης μια περίοδος με πολλά φεστιβάλ, όπως αυτό της απελευθέρωσης.

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Αξίζει να επισκεφθεί κανείς το Φεστιβάλ Απελευθέρωσης στις 5 Μαϊου. Εκείνη τη μέρα όλη η πόλη μετρέπεται σε χώρο του φεστιβάλ. Υπάρχουν πολλές σκηνές με ζωντανή μουσική, παιχνίδια λούνα παρκ, και πάγκοι με ποτό ή φαγητό. Την ίδια περίοδο υπάρχουν πολύ ωραίες δωρεάν εκθέσεις και κονσέρτα  για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απελευθέρωση.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει κανείς δωρεάν στην περιοχή. Για τους λάτρεις της τέχνης, υπάρχει η γκαλερί Het Depot που έχει δωρεάν είσοδο. Επίσης κανείς μπορεί να επισκεφθεί το βοτανικό κήπο Arboretum, να περπατήσει και να απολαύσει τον ήλιο δίπλα στον Ρήνο, να κάνει πικ νικ σε κάποιο από τα πάρκα, και να κάνει πεζοπορία στο δάσος Wageningen Hoog. Γενικά η πεζοπορία και η ποδηλασία ενδείκνυνται πάρα πολύ στην περιοχή και υπάρχουν παντού χάρτες για μονοπάτια που μπορείς να ακολουθήσεις και να φτάσεις μέχρι το Veluwe. To Wageningen είναι η πόλη της Απελευθέρωσης για τους Ολλανδούς καθώς στις 5 Μάϊου του 1945 υπογράφηκε στο ξενοδοχείο De Wereld η συνθήκη απελευθέρωσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Το ίδιο το ξενοδοχείο λοιπόν είναι ένα κομμάτι ιστορικής κληρονομιάς μαζί με πολλά μνημεία στην πόλη. Για αυτόν τον λόγο κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα, γίνεται  το μεγάλο φεστιβάλ  σε ολόκληρη την πόλη μετά από παρελάσεις. Το φεστιβάλ αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο μόνο στο Wageningen, ενώ στις υπόλοιπες πόλεις της Ολλανδίας διοργανώνεται κάθε τέσσερα  χρόνια. Αξίζει επίσης κανείς να επισκεφθεί το campus του Πανεπιστημίου και να δει τις σύγχρονες εγκαταστάσεις, τις εκθέσεις, να κάνει πικ νικ στο πάρκο, ή να φάει μεσημεριανό στο εστιατόριο κάποιας εταιρείας.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Παρά το μικρό του μέγεθος το Wageningen έχει πολλά ωραία εστιατόρια. Τα τρία αγαπημένα μου είναι: το Balthazar που είναι μπιστρό με γαλλική κουζίνα, το Diels που είναι και στον οδηγό Michellin για μια πιο εκλεπτυσμένη εμπειρία, και το Sa Lolla για ιταλική κουζίνα.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή

Το Wageningen είναι αρκετά μικρό οπότε όπου και να μείνεις η  πρόσβαση στο κέντρο είναι γρήγορη. Θα πρότεινα τη διαμονή στο ξενοδοχείο De Wereld. Εκτός του ότι είναι πάρα πολύ ωραία διακοσμημένο και με γευστική κουζίνα, έχει πολλά ενθύμια της Απελευθέρωσης.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Η μπύρα Wagenings blond από το Onder de Linden, το τοπικό λικέρ από την κάβα SLOK, μέλι και προϊόντα μελιού από το Het Bijenhuis, και τοπικό τυρί από τη λαϊκή αγορά του Σαββάτου.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Όπως προανέφερα, η πόλη είναι πολύ μικρή και μπορεί κανείς εύκολα σε δύο μέρες να δει όλα τα αξιοθέατα περπατώντας. Παρ΄ όλα αυτά αν την επισκεφθείς την άνοιξη ή το καλοκαίρι αξίζει να κάνεις βόλτες κατά μήκος των καναλιών με το ποδήλατο.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Το αγαπημένο μου σημείο στην πόλη είναι το πάρκο Torckpark. Σε αυτό το πάρκο μπορείς να κάνεις πικ νικ το καλοκαίρι αλλά και να απολαύσεις κάποιο από τα φεστιβάλ που γίνονται εκείνη την περίοδο. Μέσα στο κανάλι που περνάει από το πάρκο υπάρχει μια τούβλινη κατασκευή που έδωσε την έμπνευση για το logo του Πανεπιστημίου.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Στο βιβλιοπωλείο Imagine μπορεί να βρει κανείς βιβλία, αντίκες, κάρτες, και μικροαντικείμενα. Μπορεί όμως και να πάρει καφέ και χειροποίητο γλυκό και να διαβάσει ανενόχλητος το βιβλίο του ανάμεσα στις βιβλιοθήκες ή στην «κρυφή» αυλή του καταστήματος.

Η Σοφία Κυανίδου αποφοίτησε από το Κολλέγιο Ανατόλια το ’86. Σπούδασε στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης. Έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Ελληνική Πειραματική Όπερα, την Όπερα Δωματίου Αθηνών, την Όπερα Θεσσαλονίκης, το Wiener Oper Theater, το συγκρότημα προκλασικής μουσικής Le Monde Classique, την Καμεράτα, τη Δημοτική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την ΚΟΘ, την ΚΟΑ, το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, την Ορχήστρα Χρωμάτων κ.ά. Έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στο Konzerthaus και στο Musikverein της Βιέννης, στα «Δημήτρια», στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής στην Πάτμο, στο Φεστιβάλ Δελφών, στο Kalidoskop der Nationen και στο Gaude Mater. Το ρεπερτόριο της περιλαμβάνει ευρύ φάσμα έργων από μπαρόκ μέχρι τη σύγχρονη εποχή, δίνοντας πάντοτε έμφαση στην ελληνική λόγια μουσική και όπερα.

Tο Κολλέγιο είναι το σχολείο μου, "σπίτι" μου, οδοδείκτης στον δρόμο για την Ιθάκη μου.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Η καλύτερη μου ανάμνηση (μέσα από πάρα πολλές) είναι όταν τραγούδησα για πρώτη φορά musical σόλο στην 3η Γυμνασίου το "Don't Cry for Me Argentina" στη χριστουγεννιάτικη γιορτή, στο Tracy Hall. Ακόμα έχω την αίσθηση μέσα μου. Και φυσικά η τελετή αποφοίτησής μου όπου τραγούδησα το «Μemory» μπροστά στο εμβληματικό Macedonia Hall.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

Θα έλεγα την Αλίκη Στογιάννη (καθηγήτρια Ιστορίας), γιατί έθεσε μέσα μου τα πρώτα ουσιαστικά "γιατί". Επίσης, ο Κλεάνθης Λαγόπουλος, που για τέσσερα χρόνια κατάφερε να κάνει μια μαθήτρια θεωρητικής κατεύθυνσης να αγαπήσει τα μαθηματικά – κάτι που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της Όπερας, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο. Επί Λαγόπουλου, πήρα 20 στα μαθηματικά. Το γράφω και ακόμα δεν το πιστεύω.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

ήταν το σιντριβάνι στο τότε "Θηλέων". Ατελείωτες ώρες στα παγκάκια.  Εκεί έπαιξα τα πρώτα μου θεατρικά κείμενα με κοινό τις συμμαθήτριές μου. Καμία φορά έκαναν και τις παρτενέρ μου στις σκηνές.  Τι έχουν τραβήξει και αυτές…

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

ανακαλύψω όλες τις Παραστατικές Τέχνες μέσω των clubs, και ο συνδυασμός τους με οδήγησε στην Τέχνη του Μελοδράματος, που συνδυάζει τα πάντα. Λαμβάνοντας μέρος σε εφηβική ηλικία, σε τόσες διαφορετικές μουσικοθεατρικές δραστηριότητες, ανέπτυξα, χωρίς να το καταλάβω, μια δεξαμενή σκηνικών εμπειριών. Δεν περιγράφεται πόσο με βοήθησε αυτή η δεξαμενή στη μετέπειτα καλλιτεχνική μου ζωή.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές προσωπικότητες αλλά θα έλεγα η αγάπη για το σχολείο μας είναι αυτή που μας ενώνει.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

Tο Κολλέγιο είναι το σχολείο μου, "σπίτι" μου, οδοδείκτης στον δρόμο για την Ιθάκη μου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι...

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι η ελευθερία που προσφέρει στη φαντασία, η συνεχής δημιουργικότητα και η ευκαιρία να συναντώ πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες και απόψεις. Κυρίως, όμως, είναι ένας καθρέφτης: όταν έχω την τύχη να ερμηνεύω κάποια κομμάτια σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου, μπορώ να δω μέσα από αυτά την εσωτερική δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου. Αντικατοπτρίζουν το αν και πόσο έχει εξελιχθεί η ματιά μου τόσο στον εξωτερικό κόσμο όσο και στον εσωτερικό μου κόσμο.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

Σίγουρα η πιο σημαντική στιγμή ήταν η εισαγωγή μου στην Ανώτατη Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών στη Βιέννη.  Άνοιξαν οι ορίζοντες μου, μουσικοί και προσωπικοί, αναμετρήθηκα με μένα, έζησα μόνη μου για πρώτη  φορά , γνώρισα ανθρώπους απ’ όλη την υφήλιο, οπότε τα όρια που ήξερα διευρύνθηκαν. Μαζί και η αποδοχή για άλλες κουλτούρες, συμπεριφορές,  μουσικές καταβολές κτλ. Έξι υπέροχα χρόνια με πολλές καλές και όχι καλές στιγμές. Πάντως καθοριστικές για την μετέπειτα εξέλιξη μου.

Στο μέλλον εύχομαι …

να έρχονται πάντα καινούργιες καλλιτεχνικές  προκλήσεις που κρατούν ξύπνιο τον δημιουργικό εαυτό μου. Να συνεχίσω να ψάχνω και να αναζητώ, ευχόμενη και να βρίσκω κάπου κάπου  ....

Μιλήσαμε με την Κέλλυ Καπνιά, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης ’11. Η Κέλλυ σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μετά την ολοκλήρωση των προπτυχιακών της σπουδών, εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα με τις μεταπτυχιακές της σπουδές στα Νέα Μέσα & Δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, ξεκίνησε να εργάζεται στον χώρο των Δημοσίων Σχέσεων και της Επικοινωνίας, στο PR Agency Valuecom ως Σύμβουλος Επικοινωνίας για λογαριασμό πολυεθνικών και εγχώριων εταιρικών πελατών που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κλάδους της οικονομίας όπως στο Fast-Moving Consumer Goods (FMCG,) το λιανικό εμπόριο, τη φαρμακευτική βιομηχανία κ.α.

Στη συνέχεια, εντάχθηκε στο δυναμικό της ομάδας Εταιρικής Επικοινωνίας του Public Group, ως Corporate Communications Specialist, τη χρονιά που η Public προχώρησε στην απορρόφηση της Media Markt.

Από το 2021 εργάζεται στα κεντρικά γραφεία της H&M στην Ελλάδα, στο τμήμα PR & Communications, και πλέον έχει αναλάβει τη θέση της Influencer Lead για το Sales Market Greece, έχοντας στην ευθύνη της τη στρατηγική του brand που αφορά στους Influencers για τις αγορές της Ελλάδας, Κύπρου, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Σερβίας, Κροατίας, Βόρειας Μακεδονίας, Αλβανίας, Κοσόβου και Βοσνίας.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus είναι το εμβληματικό κτίριο Macedonia Hall, σήμα κατατεθέν και υπενθύμιση της ιστορίας του σχολείου.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

Οι όμορφες αναμνήσεις είναι πολλές. Ξεχωρίζω τη συμμετοχή μου σε τρεις παραστάσεις του Ομίλου Ελληνικού Θεάτρου και την ανάβαση στον Όλυμπο, στην κορυφή του Μύτικα στο ξεκίνημα της Γ’ Λυκείου.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν…

ο φιλόλογος Λέων Ναρ ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αναπτύξω το εργαλείο της αναλυτικής σκέψης και να εξελίξω τις δεξιότητες μου στη γραπτή επικοινωνία, καθώς και η φιλόλογος Κένη Παπαδημητρίου της οποίας η μεταδοτικότητα, η φινέτσα και η αίσθηση του χιούμορ, μου έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

είναι το εμβληματικό κτίριο Macedonia Hall, σήμα κατατεθέν και υπενθύμιση της ιστορίας του σχολείου. Πάντα με γοήτευε τόσο αρχιτεκτονικά όσο και το γεγονός ότι στα θεμέλια του κτιρίου διατηρούνται χωρίς μεταγενέστερες παρεμβάσεις τα υπόγεια καταφύγια που κατασκεύασαν οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αντιληφθώ την έννοια της εξωστρέφειας και μου έδωσε όλα τα εφόδια και ερεθίσματα για να εξερευνήσω τι συμβαίνει εκτός συνόρων μέσω των καινοτόμων εκπαιδευτικών προσεγγίσεων και του ανοιχτού πνεύματος που πρεσβεύει. Επιπλέον, μου έδωσε το κίνητρο να συμμετέχω ενεργά στα κοινά της σχολικής κοινότητας ως Πρόεδρος του τμήματος για πολλά έτη και Αντιπρόεδρος του Δεκαπενταμελούς Συμβούλιου του Γυμνασίου και του Λυκείου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι...

οι ισχυροί δεσμοί που διατηρούμε μεταξύ μας, η αλληλοϋποστήριξη, η αγάπη για το σχολείο, αυτός ο μαγικός κοινός κώδικας των Anatolians και το γεγονός ότι ανάμεσα στους αποφοίτους υπάρχουν αναρίθμητα λαμπρά παραδείγματα επαγγελματιών που διαπρέπουν στον κλάδο που δραστηριοποιούνται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι...

ένας εκπαιδευτικός οργανισμός που προωθεί την ακαδημαϊκή αριστεία, ενώ ταυτόχρονα παρέχει μέσω των εξωσχολικών αθλητικών, καλλιτεχνικών και επιστημονικών δραστηριοτήτων ουσιαστικές εμπειρίες που συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Είναι το σχολείο στο οποίο είχαμε την τύχη να φοιτήσουμε εγώ και ο αδερφός μου ως δεύτερη γενιά Anatolians στην οικογένεια, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου Στέλιου Καπνιά, στον οποίο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτή την ευκαιρία, απόφοιτο της τάξης του ‘80 και καθηγητή Φυσικής Αγωγής στο Κολλέγιο Ανατόλια για 13 χρόνια.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το ίδιο το αντικείμενο της, το γεγονός ότι ασχολούμαι με την Εταιρική Επικοινωνία. Η επικοινωνία παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τις διαπροσωπικές σχέσεις μέχρι την προβολή μιας επιχείρησης, ενός brand, ενός κόμματος, ενός πολιτικού προσώπου ή και μίας χώρας. Γι’αυτό και το γεγονός ότι μέσω της δουλειάς μου μπορώ να συμβάλω στο να δημιουργηθούν οι διακριτές εκείνες εικόνες που θα εξασφαλίσουν την αφομοίωση του εταιρικού μηνύματος και θα χτίσουν με θετικό πρόσημο την εταιρική φήμη είναι για εμένα κινητήριος δύναμη και ο λόγος που αγαπώ αυτό που κάνω.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

Ξεχωρίζω δύο κομβικές στιγμές οι οποίες τοποθετούνται χρονικά στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου διαδρομής. Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με την Επικοινωνία  στη Θεσσαλονίκη το 2015, όταν ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές σπουδές μου, έγινε δεκτή από το Πανεπιστήμιο η αίτησή μου να κάνω πρακτική άσκηση στο Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Η δεύτερη κομβική στιγμή ήταν η απόφασή μου να μετακινηθώ στην Αθήνα για μεταπτυχιακές σπουδές ενώ παράλληλα ξεκίνησα να εργάζομαι στον χώρο των Δημοσίων Σχέσεων ως Σύμβουλος Επικοινωνίας στο PR Agency Valuecom όπου παρέμεινα για τρία χρόνια αποκτώντας σημαντική εμπειρία στη διαμόρφωση και υλοποίηση εκστρατειών επικοινωνίας για λογαριασμό πολυεθνικών και εγχώριων εταιρικών πελατών.

Στο μέλλον θέλω να ….

συνεχίσω να πορεύομαι με γνώμονα τη δημιουργικότητα και τις αξίες με τις οποίες μας γαλούχησε το σχολείο μας - να έχουμε ακούραστο πνεύμα και κίνητρο για να διαπρέπουμε σε κάθε τομέα της ζωής μας. Πιστεύω πολύ στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής αναγνώρισης, προσωπικής εξέλιξης και ποιότητας ζωής και εύχομαι στο μέλλον να είμαι σε θέση να διατηρήσω αυτή την ισορροπία.

Η Σοφία Μποζάνη απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’23, μας ξεναγεί στο Μπρίστολ της Αγγλίας όπου ζει και σπουδάζει Νομική στο University of Bristol.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει  ιδανική εποχή για να επισκεφθεί κανείς το Μπρίστολ. Κάτι που με εξέπληξε, είναι πως ο καιρός είναι καλύτερος συγκριτικά με την υπόλοιπη Αγγλία, και εξαιρώντας τους χειμερινούς μήνες, δεν βρέχει συχνά ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, η θερμοκρασία είναι σταθερή, και αν κάποιος είναι λίγο τυχερός  μπορεί να πετύχει και ήλιο! Ως λάτρης του φθινοπώρου, το Μπρίστολ τον Σεπτέμβριο, αν και γεμάτο με φοιτητές που μετακομίζουν, θεωρώ ότι είναι πανέμορφο. Ο καιρός είναι ακόμη καλός, και τα άπειρα πάρκα της πόλης είναι στολισμένα  με φθινοπωρινά χρώματα και γεμάτα κόσμο. Ο Απρίλιος και ο Μάιος είναι εξίσου καλές επιλογές λόγω της άνθησης των λουλουδιών, των μουσικών φεστιβάλ που αρχίζουν εκείνη την περίοδο και  γεμίζουν τους δρόμους της πόλης με ιδιαίτερα και μοναδικά μουσικά ακούσματα. Επιπλέον, ιδιαίτερα όμορφη περίοδος είναι ο Αύγουστος, καθώς τότε το Μπρίστολ μετατρέπεται σε μια “ιπτάμενη” πόλη, αφού εδώ δημιουργήθηκε το πρώτο αερόστατο. Η  πόλη είναι   γνωστή για το Bristol International Balloon Fiesta που  γεμίζει τον ουρανό με περισσότερα από 100  αερόστατα, μία μοναδική εμπειρία!

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Το Wills Memorial Building και το Clifton Suspension Bridge. Το πρώτο είναι το κεντρικό κτίριο της Νομικής Σχολής, και χαρακτηριστικό κτίριο του πανεπιστημίου. Οι αποφοιτήσεις πραγματοποιούνται στην κεντρική αίθουσα και κάθε φοιτητής θα βγάλει την χαρακτηριστική φωτογραφία έξω από την κεντρική είσοδο. Η πρόσβαση στο μεγαλύτερο κομμάτι επιτρέπεται μόνο σε φοιτητές, αν και   πολλά Σάββατα προσφέρονται περιηγήσεις.

Εάν και η ανηφόρα για να φτάσεις από το κέντρο είναι κουραστική, δεν γίνεται να επισκεφτείς το Μπρίστολ χωρίς να δεις το Wills Memorial! Η γέφυρα είναι εκτός του κέντρου,  περίπου μία ώρα περπάτημα, μέσω του Clifton, της ομορφότερης περιοχής του Μπρίστολ, επομένως η διαδρομή είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Στον λόφο της γέφυρας έχει ένα μικρό καφέ για να απολαύσει κανείς τη θέα και το Clifton Observatory δίπλα προσφέρει μία πιο μοναδική οπτική. Εξίσου εντυπωσιακή θέα της πόλης προσφέρει το Cabot Tower στο Brandon Hill και ένα κρυφό μυστικό των ντόπιων είναι η απίστευτη ζεστή σοκολάτα του καφέ. Η πόλη είναι ιδιαίτερα δημοφιλής για τις τέχνες της και είναι η πόλη του γνωστού σε όλους μας Banksy. Τα έργα του είναι διασκορπισμένα σε όλη την πόλη, και υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλές προτάσεις για διαδρομές ώστε να τα θαυμάσεις κανείς. Εκθέσεις, είτε φοιτητών είτε γνωστών καλλιτεχνών, δεν λείπουν ποτέ από την πόλη και το Bristol Museum and Art Gallery δεν πρέπει να λείπει από μια επίσκεψη. Για τους λάτρεις της ιστορίας το MShed και το SS Great Britain, το μουσείο που στεγάζεται πάνω στο γνωστό πλοίο, είναι ιδανικά. Το Ενυδρείο είναι επίσης βασικό αξιοθέατο, αλλά κατά την γνώμη μου, το πιο εντυπωσιακό, όχι μόνο για λάτρεις της φύσης αλλά γενικά, είναι οι Βοτανικοί Κήποι του πανεπιστημίου. Εάν και δεν είναι τόσο μεγάλη πόλη σίγουρα υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα που αξίζουν!

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Αν και τα περισσότερα αξιοθέατα έχουν δωρεάν πρόσβαση, τα πάρκα, τα κτίρια και τα μικρά μυστικά της πόλης κάνουν ακόμη και την πιο απλή βόλτα μαγευτική. Το Μπρίστολ φημίζεται για το τα πάρκα του και το άπειρο πράσινο. Το αγαπημένο μου, το College Green, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης δίπλα στο ποτάμι, και αξίζει να το επισκεφτείτε για να δείτε και το δημαρχείο. Το Brandon Hill, ένας τεράστιος λόφος στην μέση του κέντρου, προσφέρει την καλύτερη θέα της πόλης, και τέλος το Castle Park, στο κάτω μέρος του κέντρου, είναι ιδανικό για ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα της πόλης. Η παλιά πόλη είναι εξίσου όμορφη με επιβλητικά κτίρια που ακολουθούν μία μίξη μεσαιωνικού, βυζαντινού και ρωμαϊκού ρυθμού. Το campus του πανεπιστημίου είναι επίσης εντυπωσιακό, και αξίζει μία επίσκεψη. Για του λάτρεις των αγγλικών τηλεοπτικών σειρών, στο Μπρίστολ γυρίστηκαν σκηνές του Skins, Sex Education, και φυσικά του Bridgerton. Με λίγη έρευνα, υπομονή, και ψάξιμο, μπορεί κάποιος να βρει τις τοποθεσίες  όπου γυρίστηκαν  οι αγαπημένες του σειρές.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Τα Honest Burgers, γνωστή αλυσίδα σε όλη τη χώρα, είναι το προσωπικό αγαπημένο μου, καθώς έχει την αίσθηση ενός fast food εστιατορίου, αλλά με πολύ καλύτερη ποιότητα.  Για ένα πιο καλό γεύμα,  το “Cow and Sow” και το “The Ox” προσφέρουν μεγάλη ποικιλία ορεκτικών και κρεατικών της περιοχής σε  αρκετά όμορφη ατμόσφαιρα. Για πιο διεθνείς γεύσεις προτείνω ανεπιφύλακτα το Turtle Bay με γεύσεις της καραϊβικής,  το Picaro Tapas με ατμόσφαιρα και γεύσεις της Ανδαλουσίας, και το Marmo, το οποίο προσφέρει ένα εναλλασσόμενο μικρό μενού με επιλογές της ιταλικής κουζίνας και εξαιρετικό κρασί. 

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Η πιο όμορφη και βολική περιοχή είναι  το κέντρο της πόλης, συγκεκριμένα κοντά στην παλιά πόλη και στο ποτάμι.  Είναι η πιο κεντρική περιοχή με πολλά δρομολόγια  λεωφορείων,  επομένως οι μετακινήσεις είναι πολύ εύκολες. Βέβαια, πρόκειται για  αρκετά ακριβή περιοχή, με περιορισμένα  καταλύματα, επομένως πολλοί επιλέγουν τα προάστια, όπως το Redcliffe, ή το Redland, αφού τα λεωφορεία είναι καθαρά, γρήγορα, και ευρύχωρα, και η εφαρμογή των συγκοινωνιών (FirstBus) εύκολη στην χρήση.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Το Μπρίστολ δεν είναι γνωστό για κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο, αν και στα μουσεία και στις εκθέσεις λειτουργούν μαγαζιά με αναμνηστικά της πόλης. Στο εμπορικό της πόλης, το Cabot Circus, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, στήνεται το γνωστό Christmas Market, με ιδιαίτερα χριστουγεννιάτικα στολίδια και μικρά δώρα για τους αγαπημένους σας. πιπλέον, το St Nicholas Market αποτελείται από πάγκους μικρών επιχειρήσεων και πλανόδιων πωλητών με κοσμήματα, αξεσουάρ, διακοσμητικά, κλπ., και σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Με  τα πόδια, αφού η μαγεία της κρύβεται στην αρχιτεκτονική της και στα ιδιαίτερα κτίρια. Αν και οι δρόμοι και ο  ο ΚΟΚ ευνοούν τους πεζούς, το Μπρίστολ είναι χτισμένο σε λόφους, για αυτό πρέπει να είναι προετοιμασμένος κανείς για τις πολλές απότομες ανηφόρες, όπως το St Michaels Hill. Όντας η πρώτη ποδηλατούπολη της Αγγλίας, το ποδήλατο είναι μία εξίσου καλή και ασφαλής επιλογή λόγω των ποδηλατοδρόμων,  όπως και το λεωφορείο για μεγαλύτερες αποστάσεις.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στην πόλη είναι η περιοχή Harbourside, δηλαδή οι δρόμοι δίπλα από το ποτάμι και συγκεκριμένα η αριστερή πλευρά. Είναι ένας  αρκετά ήρεμος πεζόδρομος, με όμορφη θέα και ατμόσφαιρα λόγω των παραδοσιακών δρόμων και των δέντρων γύρω. Ως λάτρης του καφέ και συγκεκριμένα του κλασικού Freddo Espresso, το Coffee Under Pressure, ένα καφέ Ελληνίδας ιδιοκτήτριας στην περιοχή του πανεπιστημίου, είναι το ιδανικό διάλειμμα ανάμεσα στα μαθήματα, αλλά και η αγαπημένη μου στιγμή της ημέρας.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις; 

Πολλοί μπορεί να έχετε ακούσει για την κατεδάφιση του αγάλματος του Edward Colston στις αρχές του κινήματος Black Lives Matter, τον Ιούνιο του 2020, βέβαια πίσω από αυτό κρύβεται μία τεράστια ιστορία. Η περιοχή γύρω από το  ποτάμι ήταν παλαιότερα εμπορικό λιμάνι που ένωνε την Αγγλία με την Αμερική, και οι περισσότεροι ασχολούνταν με το δουλεμπόριο. Η πόλη είναι “χτισμένη” σε αυτό και μύθοι λένε, πως η Αμερική πήρε το όνομα της από τον Richard Amerike, κάτοικο της πόλης και μεγάλο επενδυτή. Συγκεκριμένα, οι πλούσιες οικογένειες δουλεμπόρων έχτισαν τα περισσότερα κτίρια του πανεπιστημίου, όπως το Wills, το Fry building, και το Goldney Hall. Το 2020, το Μπρίστολ άλλαξε το όνομα ενός κεντρικού πολιτιστικού κτιρίου, από Colston, σε Beacon, και το 2023 το πανεπιστήμιο άλλαξε ένα κομμάτι του συμβόλου του από το δελφίνι του Colston, σε ένα βιβλίο. Το “μυστικό” πίσω από όλα αυτά είναι πως οι ντόπιοι εκτιμούν τις οικογένειες αυτές για τη συνεισφορά τους, και η “σκοτεινή” ιστορία της πόλης έρχεται σε άμεση αντίθεση με την τωρινή “απελευθερωμένη” φοιτητούπολη, γνωστή για την underground και πρωτοποριακή κουλτούρα της.

Ένα πιο ευχάριστο μυστικό είναι πως τα Christmas Steps, ένας δρόμος στο κέντρο γεμάτος με καφέ και pub, δεν έχουν καμία σχέση με τα Χριστούγεννα. Η κανονική τους ονομασία είναι Knifesmith, αλλά δεν μπορούσαν να το προφέρουν σωστά, και έτσι άλλαξαν και την επίσημη τους ονομασία!

Η Δήμητρα Τρυπάνη σπούδασε σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου με τον Nigel Osborne, και ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Ως συνθέτρια ασχολείται συστηματικά από το 2008 με τη δημιουργία πειραματικών μουσικών παραστάσεων. Έργα της έχουν παιχτεί σε πολλές χώρες (Βρετανία, Ιρλανδία, Αυστρία, Γερμανία, Ρωσία, Νότια Αφρική, ΗΠΑ) και γνωστούς συναυλιακούς χώρους όπως το Queen Elisabeth Hall του Λονδίνου, στον Καθεδρικό Ναό της St. Mary's στο Εδιμβούργο, το Carnegie Hall, την Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής  (ΕΛΣ) στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ),  το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το θέατρο της μικρής Επιδαύρου, κ.λπ. Από το 2005 ως σήμερα δημιούργησε και ανέπτυξε την Mέθοδο Aκουστικής Eπανεκκίνησης "From Ear to Body", η οποία έχει αποτελέσει το βασικό εργαλείο της εκπαιδευτικής, ερευνητικής και καλλιτεχνικής της δραστηριότητας μέχρι σήμερα και στοιχεία της έχουν μεταδοθεί μέσω εργαστηρίων σε περισσότερους  από 3.000 ανθρώπους, μαθητές/τριες, εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και καλλιτέχνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο.Υπήρξε για επτά χρόνια «composer in residence» στο Φεστιβάλ Παξών (2013-2019).

Από το 2017 είναι εξωτερική συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), ως υπεύθυνη συντονισμού σειράς εκπαιδευτικών προγραμμάτων και  συνθέτρια, όλα βασιζόμενα στη μέθοδό της "From Ear to Body". Το 2018 η μουσική της για την ταινία "THE OX" του Γιώργου Νικόπουλου ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερης μουσικής επένδυσης ταινίας animation μεγάλου μήκους στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Animation ("Emile Awards"). Έχει διδάξει σύνθεση, ear training και τεχνικές διαθεματικής παράστασης σε πολλά πανεπιστήμια στην Ελλάδα και τη Βρετανία. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεωρητικών και Σύνθεσης με Διαθεματικές Πρακτικές στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τον Σεπτέμβριο του 2022, παρουσίασε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος του ΚΠΙΣΝ τη μουσική παράσταση "ΑΝΤΡΕΪ: Ρέκβιεμ σε Οκτώ Σκηνές" (απευθείας ανάθεση του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ) με ένα καστ τριάντα ερμηνευτών.

Τον Μάρτιο 2025 θα παρουσιάσει το νέο της έργο με τίτλο «Το Φουλάρι» σε κείμενο της Ηρώς Μπέζου, στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών «Μαρία Κάλλας» (Ολύμπια).

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο είναι οι πρόβες του Drama Club, στο Pappas Hall. Χώρος χαράς, δημιουργίας, χώρος της πρώτης μου επαφής με το μουσικό θέατρο.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

είναι οι πρόβες του Drama Club, στο Pappas Hall. Χώρος χαράς, δημιουργίας, χώρος της πρώτης μου επαφής με το μουσικό θέατρο. Χώρος φίλων, χώρος ερώτων, χώρος που παίζαμε για ώρες μουσική μαζί, και ζούσαμε την εφηβεία μας μέσα σε ένα κανονικό θέατρο. Για μένα το Drama Club έπαιξε – εν αγνοία μου τότε – τον πρώτο και καθοριστικότερο ρόλο σε αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου ως επάγγελμα.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

αναμφισβήτητα η φιλόλογος Μαρία Πεντεδέκα. Ήταν ο ορισμός της «δασκάλας», μια εξαιρετικά μορφωμένη δυναμική γυναίκα, με πάθος για το αντικείμενό της, με γνώση και μέθοδο στη μετάδοση της πληροφορίας μέσα στην τάξη, αλλά και με τεράστια αγάπη και φροντίδα για τις μαθήτριες και τους μαθητές της. Για μένα η Μαρία Πεντεδέκα ήταν και είναι το απόλυτο πρότυπο στο πώς ως δάσκαλοι και δασκάλες οφείλουμε να στεκόμαστε απέναντι στο ακροατήριό μας, σε όποια βαθμίδα εκπαίδευσης και αν λειτουργούμε.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

ήταν το Pappas Hall μέσα και πίσω. Μέσα ήταν οι πρόβες του Drama Club και οι πρόβες για τις γιορτές του Λυκείου, όπου και εκεί γελούσαμε πολύ, χάναμε μαθήματα – ομολογώ με χαρά – για να προλάβουμε να είμαστε έτοιμοι για τις εκδηλώσεις, αλλά πίσω από το Pappas ήταν κατά κάποιο τρόπο, η «Αριστοτέλους και Τσιμισκή γωνία» του σχολείου, όπου ήξερες ότι αν πας εκεί θα συναντήσεις πολλούς φίλους και γνωστούς και από τα τέσσερα σχολεία. «Στο μεγάλο διάλειμμα πίσω από το Pappas» σήμαινε κάλεσμα σε μεσημεριανό «πάρτι», όπου υπήρχε και η κρυφή ικανοποίηση μιας γειτονιάς «αταξίας» μέσα στην τάξη που όριζε το σχολείο.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε…

ως υπότροφη μαθήτρια, να αντιληφθώ τις απεριόριστες δυνατότητες μπροστά μου μετά τα 18, τους δρόμους που θα μπορούσα και εντέλει κατάφερα να διεκδικήσω με θάρρος και να τους περπατήσω. Με βοήθησε να διαμορφώσω μια ισχυρή προσωπικότητα μέσα από τις εμπειρίες μου σε αυτό, τόσο ως μαθήτρια, όσο και ως εργαζόμενη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μετά τις σπουδές μου. Και φυσικά, το σχολείο μού χάρισε τους τρεις πιο παλιούς και καλούς μου φίλους, τον Θόδωρο, τη Φιλομήλα και την Ισμήνη, με τους οποίους έχουμε διανύσει μια ζωή μαζί, έστω και αν είμαστε μακριά γεωγραφικά.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια…

πάντα σε σχέση με τους ανθρώπους που γνωρίζω και συναναστρέφομαι ακόμα από το σχολείο είναι: δομημένη προσωπικότητα, εξωστρέφεια, ενεργητικότητα και ισχυρός «πυρήνας».

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι…

άρρηκτα συνδεδεμένο με την επαγγελματική και προσωπική εξέλιξή μου, με την οικογένειά μου - μιας και η αδελφή μου δίδαξε σε αυτό για 32 χρόνια – και με το παρόν μου, καθώς κάθε τόσο ξανασυναντώ έναν φίλο ή μία φίλη από τα παλιά και φυσικά η κουβέντα θα πάει κατευθείαν στα χρόνια του σχολείου.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

ως προς τις καλλιτεχνικές παραγωγές, η δυνατότητα συνεργασίας με ανθρώπους του χώρου της Τέχνης που θαυμάζω, η δημιουργία ισχυρών δεσμών με τους συνεργάτες μου, η επαφή με το κοινό. Ως προς τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο, το καλύτερο κομμάτι της δουλειά μου είναι η χαρά και ικανοποίηση όταν οι φοιτητές και φοιτήτριές μου κατορθώνουν το επόμενο σημαντικό βήμα στην εξέλιξή τους και όταν παλιοί μου μαθητές και μαθήτριες από όλα τα μέρη που έχω διδάξει με ξανασυναντούν και βλέπω στα μάτια τους την αγάπη και την εκτίμησή τους.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

τη μετάβασή μου στη Σκωτία για να κάνω μεταπτυχιακό – και στη συνέχεια διδακτορικό – στη μουσική σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αυτή η μετάβαση σηματοδότησε στην πραγματικότητα την ενηλικίωσή μου σε όλα τα επίπεδα.

Στο μέλλον θέλω να…

συνεχίσω να κάνω μουσική. Επίσης, θέλω να συναντώ και να βρίσκομαι στη φύση πολύ περισσότερο από ό,τι ως τώρα.

Η Δάφνη Μποκ – Σιδηροπούλου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’23,  μας ξεναγεί στο Μάασριχτ της Ολλανδίας όπου ζει και σπουδάζει Ευρωπαϊκο Δίκαιο στο Maastricht University.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη σου;

Το καλοκαίρι, επειδή έχει καλό καιρό χωρίς υπερβολική ζέστη. Το Μάαστριχτ είναι γενικά μια βροχερή πόλη, οπότε η ομπρέλα είναι απαραίτητο αξεσουάρ για όλους!

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Αν και μικρή πόλη, το Μάαστριχτ έχει αρκετά μουσεία, όπως το Natuurhistorisch Museum (Μουσείο Φυσικής Ιστορίας), το Fotomuseum aan het Vrijthof και το αγαπημένο μου, το Bonnefanten Museum. Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει έργα τέχνης από τον Μεσαίωνα μέχρι και σύγχρονα, με πιο γνωστά ανάμεσά τους τα έργα της Φλαμανδικής Σχολής  των καλλιτεχνών Bruegel και Rubens. Εκτός από τη μόνιμη συλλογή, φιλοξενεί και εκθέσεις σύγχρονης κυρίως τέχνης. Επίσης, στο κέντρο του  Μάαστριχτ βρίσκεται ένα πανέμορφο βιβλιοπωλείο αλλά και αξιοθέατο, το Dominicanen, που λειτουργεί σε μια εκκλησία γοτθικού ρυθμού με εντυπωσιακά βιτρό και τοιχογραφίες.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Μια βόλτα με τα πόδια ή με ποδήλατο στις όχθες του ποταμού Maas ή στο πάρκο Stadspark, όπου υπάρχει ποτάμι με υδρόβια πτηνά καθώς και πάρκο με ελάφια και εξωτικά πτηνά, είναι οι ιδανικές δωρεάν δραστηριότητες στην πόλη όταν ο καιρός το επιτρέπει!

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Το Μάαστριχτ είναι πόλη με τοπική αλλά και διεθνή κουζίνα. Για παραδοσιακό ολλανδικό φαγητό θα πρότεινα το εστιατόριο “de Gouverneur”, το οποίο εκτός από ολλανδική κουζίνα προσφέρει και πάνω από 300 είδη μπύρας. Όσοι προτιμούν τις διεθνείς γεύσεις, δεν έχουν  παρά να επισκεφθούν το βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο “Harry’s”, το οποίο προσφέρει ιδιαίτερες γεύσεις σε μια πολυτελή ατμόσφαιρα.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Η περιοχή Wyck είναι αδιαμφισβήτητα το ιδανικό μέρος για διαμονή τόσο για τουρίστες, όσο και για μόνιμους κατοίκους. Πρόκειται για μια γραφική γειτονιά με κτίρια του 17ου κυρίως αιώνα, πλακόστρωτους δρόμους και αρκετή βλάστηση. Είναι ήσυχη αλλά ταυτόχρονα κοντά στο κέντρο, και πολλοί τη θεωρούν ως την ομορφότερη περιοχή του Μάαστριχτ.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Ένα τοπικό έδεσμα της ευρύτερης περιοχής του Μάαστριχτ, του Λιμβούργου, είναι το Limburgse Vlaai. Το vlaai είναι μια τάρτα με φρούτα, συχνότερα κεράσι ή βερίκοκο, και είναι πεντανόστιμο αν αγοραστεί από παραδοσιακό φούρνο, όπως αυτόν δίπλα στον νερόμυλο στο κέντρο της πόλης. Επίσης, η Ολλανδία φημίζεται για τα τυριά της και  τις παραδοσιακές βάφλες Stroopwafels.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Το Μάαστριχτ είναι αρκετά μικρή πόλη και για να την ανακαλύψει κάποιος επισκέπτης, ιδανικό θα ήταν να το κάνει με τα πόδια ή με ποδήλατο. Εξάλλου, η Ολλανδία είναι η χώρα των ποδηλάτων! Επίσης, καθώς μεγάλο τμήμα του κέντρου είναι πεζοδρομημένο, μπορεί κανείς να δει τις όμορφες γωνιές της πόλης χωρίς αυτοκίνητο.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Το πρώτο είναι το μεσαιωνικό τείχος κατά μήκος του πάρκου Stadspark, πάνω στο οποίο κάθονται πολλοί φοιτητές και απολαμβάνουν τη θέα προς τον ποταμό Jeker και το πάρκο. Το άλλο είναι τα σκαλάκια μπροστά από το καφέ Noon δίπλα στον ποταμό Maas, και προσφέρουν πανοραμική θέα της πόλης.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Το Μάαστριχτ έχει υπόγεια σπήλαια που ξεκινούν κάτω από τον λόφο Sint Pieter και εκτείνονται για 60 χιλιόμετρα, μέρος των οποίων είναι πλέον επισκέψιμο. Σ’ αυτό το δίκτυο σπηλαίων πραγματοποιούνται πάρτι που δε διαφημίζονται πολύ, οπότε καλλιεργείται ένα πέπλο μυστηρίου για αυτά.  Ένα ιδιαίτερο στοιχείο της πόλης που δεν είναι γνωστό στο ευρύτερο κοινό είναι το κτίριο Landbouwbelang (LBB). Αν και φαίνεται εγκαταλελειμμένο, είναι γεμάτο ζωή! Μέσα σε αυτό διοργανώνονται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, βραδιές κινηματογράφου και άλλα πολιτιστικά  δρώμενα από την κατάληψη που στεγάζεται σε αυτό.

Με μεγάλη χαρά σας προσκαλούμε να γιορτάσουμε μαζί τα 100 χρόνια του Κολλεγίου Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη!

Ελάτε να μοιραστούμε τις πιο όμορφες αναμνήσεις και να δημιουργήσουμε νέες, σε ένα ξεχωριστό Anatolia High School Homecoming που θα μείνει αξέχαστο!

Πού; Στους κήπους του Macedonia Hall
Πότε; Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024
Ώρα: 17:30 - 23:00

Ετοιμάζουμε για εσάς μια μοναδική εκδήλωση με φαγητό και ποτό, γεμάτη μουσική, χορό και ανανεωμένη διάθεση σε ένα μαγευτικό σκηνικό. 

Μην χάσετε αυτή την ευκαιρία να επανασυνδεθείτε και να ανανεώσετε τις φιλίες σας με συμμαθητές και συμμαθήτριες, να συναντήσετε παλιούς καθηγητές και καθηγήτριες, να μοιραστείτε τις πιο χαρούμενες και αστείες σας στιγμές και να διασκεδάσετε όπως τότε!

Παράλληλα, θα έχετε τη δυνατότητα να ενημερωθείτε για τα νέα και τις εξελίξεις στο σχολείο μας, αλλά και να κάνετε τη βόλτα σας στο ανανεωμένο campus μας.

Δηλωστε τωρα συμμετοχη εδω

Φέτος, στο πλαίσιο του επετειακού Homecoming μας, ο Σ.Α.Α.Κ. Ανατόλια διοργανώνει ένα συναρπαστικό μίνι τουρνουά μπάσκετ. Σας καλούμε να σχηματίσετε τις ομάδες σας, να φορέσετε τα αθλητικά σας και να έρθετε έτοιμοι και έτοιμες για παιχνίδι και διασκέδαση! Η συμμετοχή στο τουρνουά είναι δωρεάν και η κλήρωση των ομάδων θα γίνει με βάση τις δηλώσεις συμμετοχής. Δηλώστε συμμετοχή έως τη Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024.

Δηλωση συμμετοχης στο μινι τουρνουα μπασκετ

Μοιραστείτε αυτό το μήνυμα με όλους όσους διατηρείτε επαφή από το σχολείο και ελάτε να κάνουμε το φετινό, εορταστικό Homecoming πιο μεγάλο από ποτέ!

Η εκδήλωση είναι μια συνδιοργάνωση του Κολλεγίου Ανατόλια και του Σ.Α.Α.Κ. Ανατόλια.

Σας περιμένουμε όλες και όλους στο αγαπημένο μας Κολλέγιο Ανατόλια!

Here’s to another 100!

#Anatolia100Thessaloniki #Homecoming #AnatoliaHighSchool

Μιλήσαμε με την Κωνσταντίνα Τσιάρα, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’09. Η Κωνσταντίνα μετά την αποφοίτησή της από το Κολλέγιο Ανατόλια, φοίτησε στην Αρχιτεκτονική στο ΑΠΘ και συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Advanced Architectural Design στο UC Berkeley στην Καλιφόρνια. Από το 2022 εργάζεται στην νεοφυή εταιρία Ori Living στη Νέα Υόρκη ως υπεύθυνη για το design και  όλες τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε να δημιουργηθούν έξυπνοι χώροι σε πυκνοκατοικημένες πόλεις χρησιμοποιώντας τα ρομποτικά έπιπλα Ori, τα οποία έχουν διάφορες χρήσεις και παρέχουν τις ίδιες ανέσεις σε λιγότερα τετραγωνικά μέτρα, οδηγώντας στην κατασκευή μικρότερων διαμερισμάτων

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να αρχίσω να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και να σχεδιάζω τα όνειρα μου

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο …

η αρχή της χρονιάς, το Field Day και Garyfallo Day… μέρες που σου έδιναν πολύ ενέργεια και έμπνευση να γνωρίσεις και να δοκιμάσεις κάτι καινούριο.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

η Χριστίνα Δουρής, που μας έμαθε τη σημασία της δημιουργικότητας και με άφησε να πειραματιστώ και να αναπτύξω έναν προσωπικό δημιουργικό τρόπο έκφρασης.

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus …

τα παγκάκια και το δάσος πίσω από το κτίριο του IΒDP.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

αρχίσω να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και να σχεδιάζω τα όνειρα μου .

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι …

η αγάπη για το σχολείο και το ενδιαφέρον να βοηθήσει ο ένας τον άλλον.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

ένα σημείο αναφοράς. Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι σήμερα παραμένουν οι φίλοι μου από το σχολείο παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ζω στο εξωτερικό.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

να εργάζομαι με μια ομάδα που με εμπνέει, με βοηθά να γίνομαι καλύτερη κάθε μέρα και προσπαθεί να αλλάξει το μέλλον.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή …

τις μεταπτυχιακές μου σπουδές και την εργασία μου στον κόσμο των startup, που μου έδειξαν πόσο σημαντικό είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και ότι με μεθοδικότητα, επιμονή, σωστή κατανόηση των συγκυριών και όραμα μια πολύ φιλόδοξη ιδέα ή στόχος μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Στο μέλλον θέλω να ….

μπορέσω να επηρεάσω τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον χώρο στον οποίο ζούμε, ώστε το design να είναι πιο προσβάσιμο σε όλους και προσαρμοσμένο στις συγχρονες κοινωνικές και κλιματικές ανάγκες.

Η Άννα Αλεξιάδου απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’23, μας ξεναγεί στο St Andrews της Σκωτίας όπου ζει και σπουδάζει Ιατρική.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την πόλη;

Τέλος καλοκαιριού μέχρι αρχή του φθινοπώρου είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφτεί κανείς το St Andrews αν θέλει να απολαύσει την εξοχή και την ηρεμία της Σκωτίας, αφού υπάρχει μικρότερη πιθανότητα βροχής και δυνατών ανέμων και η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή για τα δεδομένα της πόλης. Έτσι, μπορεί κανείς να ξοδέψει μια ολόκληρη μέρα έξω ανακαλύπτοντας το St Andrews και φυσικά να παίξει γκολφ στην πόλη που θεωρείται παγκοσμίως η πρωτεύουσα του γκολφ. Επίσης είναι η περίοδος προτού αρχίσουν να μετακομίζουν όλοι οι φοιτητές πίσω στην πόλη, οπότε οι εγκαταστάσεις της (διαμονή, εστιατόρια και αξιοθέατα) είναι πιο προσβάσιμες. Παρόλα αυτά, αν θέλει κανείς να παρακολουθήσει τις διάφορες παραδόσεις για τις οποίες φημίζεται το πανεπιστήμιο και αποτελούν βασικό μέρος της μαγείας του St Andrews, μπορεί να επιλέξει την προτελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου, όταν πραγματοποιείται το Raisin Week με το διάσημο Foam Fight (πάλη με αφρό) ή αρχές Μαΐου όταν γίνεται το May Dip και όλοι οι μαθητές βουτάνε στη θάλασσα νωρίς το πρωί για να «ξεπλύνουν τις ακαδημαϊκές τους αμαρτίες».

Ποιο μουσείο/αξιοθέατο αξίζει να επισκεφθεί κανείς;

Στο St Andrews υπάρχουν πολλά μικρά μουσεία που καλύπτουν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Το Wardlaw Museum, το προσωπικό μου αγαπημένο, διηγείται στους επισκέπτες όλη την ιστορία του πανεπιστημίου του St Andrews από την ίδρυσή του το 1410, μέσω διαφόρων εκθεμάτων που έχουν διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Το St Andrews Museum, από την άλλη, είναι αφιερωμένο στην ιστορία της πόλης, ενώ αν θέλει κανείς να μάθει για την εξέλιξη του γκολφ στην πόλη, μπορεί να επιλέξει το British Golf Museum. Αν κάποιος αναζητά μια βαθύτερη ματιά στην πόλη του St Andrews μπορεί κάλλιστα να περιηγηθεί και στα τρία μέσα σε μερικές ώρες.

Τι μπορεί να κάνει κανείς δωρεάν;

Τα μουσεία Wardlaw και St Andrews έχουν δωρεάν είσοδο, οπότε αξίζουν μια θέση στο ‘itinerary’ ενός επισκέπτη. Έπειτα, μπορεί κανείς να περπατήσει κομμάτι (ή και ολόκληρο, για τους περιπετειώδεις) του διάσημου μονοπατιού ‘Coastal Path’ που απλώνεται κατά μήκος της ακτής όλης της περιοχής του Fife, όπου βρίσκεται το St Andrews, θαυμάζοντας τη φύση και τα αξιοθέατα της πόλης αλλά και των τριγύρω χωριών. Τέλος, αν ο καιρός το επιτρέπει, μπορεί κανείς να κολυμπήσει στη θάλασσα και να κάνει πικνίκ σε μία από τις παραλίες. Αν τύχει και έχετε μαζί σας ψωμί ή καλαμπόκι, μπορείτε να ταΐσετε και τα παπάκια στο κανάλι του Kinness burn.

Ποιο εστιατόριο προτείνεις;

Σίγουρα πρέπει να δοκιμάσει κανείς τα παραδοσιακά Σκωτσέζικα scones του καφέ Gorgeous μαζί με ένα φλιτζάνι τσάι, που βρίσκεται δίπλα στον κεντρικό δρόμο του St Andrews και σε μεταφέρει αρκετές δεκαετίες πίσω στον χρόνο με τη ρετρό διακόσμηση και τη χαλαρωτική ατμόσφαιρά του.

Ποια μέρη προτείνεις για διαμονή;

Επειδή το St Andrews είναι συνέχεια πλημμυρισμένο από κόσμο (φοιτητές μέσα στη χρονιά και παίκτες του γκολφ το καλοκαίρι) πολύ συχνά δεν υπάρχει μεγάλη διαθεσιμότητα όσο αφορά τη διαμονή και πολλοί επιλέγουν Bed & Breakfast υπηρεσίες σε διπλανές περιοχές όπως το Leuchars. Η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα βολική λόγω των συνεχών δρομολογίων των λεωφορείων προς το St Andrews (κάθε 10 λεπτά) αλλά και του σταθμού του τρένου από όπου μπορεί κάποιος να εξερευνήσει και την υπόλοιπη Σκωτία. Αν, παρόλα αυτά, κάποιος προτιμάει να μείνει στο St Andrews υπάρχουν διάφορες επιλογές, από το πολυτελές ξενοδοχείο Old Course Hotel με υπέροχη θέα στο τεράστιο γήπεδο του γκολφ (Old Course) μέχρι και πιο οικονομικά δωμάτια σε ιδιωτικές καθώς και σε φοιτητικές εστίες που διαθέτει το πανεπιστήμιο σε επισκέπτες για το καλοκαίρι.

Υπάρχει κάτι που αξίζει να αγοράσει κανείς;

Όπως και στην υπόλοιπη Σκωτία, υπάρχουν πολλά μαγαζιά για να αγοράσει κανείς Κιλτ (Kilt), την παραδοσιακή καρό φούστα των Σκωτσέζων ανδρών που φοριέται πολύ συχνά σε επίσημες και ανεπίσημες περιστάσεις. Από την άλλη, αν κάποιος θέλει κάτι ι που να θυμίζει πιο πολύ το St Andrews, μπορεί να επισκεφθεί ένα από τα πολλά μαγαζιά με εξοπλισμό για γκολφ και να επιλέξει ένα σουβενίρ σχετικό με το άθλημα.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς την πόλη σου;

Το St Andrews είναι τόσο μικρό που μπορεί κανείς να περπατήσει από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη σε μισή ώρα. Μέσα στην πόλη δεν κυκλοφορούν πάρα πολλά αυτοκίνητα, οπότε ο καλύτερος τρόπος να τριγυρίζει κάποιος είναι να προμηθευτεί έναν δωρεάν χάρτη από το St Andrews iCentre (κέντρο πληροφοριών στον κεντρικό δρόμο Market Street) και να περιηγηθεί είτε με τα πόδια είτε νοικιάζοντας ένα ποδήλατο.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο στην πόλη;

Πέρα από τις πανέμορφες παραλίες στις οποίες μπορείς να περπατήσεις, να χαλαρώσεις στο γρασίδι ή ακόμα και να κάνεις πικ-νικ με τους φίλους σου, ως βιβλιοφάγος το αγαπημένο μου σημείο στην πόλη είναι το βιβλιοπωλείο Topping & Co, ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο μεταξύ των δύο κεντρικών δρόμων (Market Street και North Street). Στον χώρο πραγματοποιούνται πολύ συχνά ομιλίες από συγγραφείς οι οποίοι παρουσιάζουν τα καινούρια τους βιβλία, ενώ σε καθημερινή βάση θα δείτε οικογένειες με τα παιδιά τους να κάθονται στους καναπέδες ανάμεσα στα ράφια και διαβάζουν όλοι μαζί. Πολύ συχνά όταν πηγαίνω με φίλους ή και μόνη, οι εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι όλοι πολύ φιλικοί και μας κάνουν τις καλύτερες προτάσεις βιβλίων, μας προσφέρουν δωρεάν καφέ ή τσάι με μπισκοτάκια και καθόμαστε με τις ώρες διαβάζοντας και συζητώντας.

Ποιο είναι το δικό σου top secret της πόλης που ζεις;

Υπάρχουν πολλοί αστικοί μύθοι και μυστικά που λίγοι γνωρίζουν στο St Andrews, όπως πολλά υπόγεια τούνελ που συνδέουν διάφορα μέρη της πόλης και μπορούν να σε οδηγήσουν, για παράδειγμα, μέσα στον καθεδρικό ναό που προς το παρόν είναι μη προσβάσιμος. Μια λιγότερο μυστική πληροφορία αλλά παρόλα αυτά άγνωστη στους επισκέπτες είναι πως στο St Andrews μπορεί κανείς να δει το Βόρειο Σέλας, ειδικά τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο και Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, αν περπατήσει μακριά από τα φώτα της πόλης στην παραλία West Sands. Τέλος, αν θέλετε να επισκεφτείτε το διάσημο τετράγωνο (St Salvator’s quadrangle) όπου βρίσκονται τα περισσότερα τμήματα του πανεπιστημίου, να προσέξετε να μην πατήσετε πάνω στο πέτρινο “PH” που βρίσκεται στην είσοδο, διότι φημίζεται πως φέρνει κακή τύχη και όποιος φοιτητής το πατήσει δεν θα καταφέρει να πάρει το πτυχίο του.

Μιλήσαμε με τη Ντενίζ (Δέσποινα) Μωραΐτου, απόφοιτη του Anatolia High School της τάξης του ’77. Η Ντενίζ μετά την αποφοίτησή της από το Κολλέγιο Ανατόλια, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες & Δημοσιογραφία στο Wilson College. Στη συνέχεια, έκανε δύο μεταπτυχιακά στις Διεθνείς Σχέσεις, στο Long Island University και στην Εγκληματολογία στο University of Toronto στο Καναδά.
Δούλεψε στη τηλεόραση ως παραγωγός και συγγραφέας και σήμερα εργάζεται ως σεναριογράφος και παραγωγός στην Αμερική με πολύ επιτυχημένα σενάρια στο ενεργητικό της και δύο ταινίες μικρού μήκους, όπως το “Love at the edge of the world” και το “On the eve of epiphany ”, με το οποίο ήταν και φιναλίστ στο Los Angeles Greek Film Festival, στο the London Greek Film Festival & στο International Women’s Film Festival.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι η αγάπη που όλοι έχουμε για το σχολείο, η αγάπη μας για τη μάθηση και η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας. Είναι ένα καταπληκτικό δέσιμο.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το σχολείο…

όλα τα χρόνια στο Κολλέγιο ήταν γεμάτα με τις καλύτερες αναμνήσεις, όχι μόνο μία. Μία από τις καλύτερες, όμως, είναι όταν στην πρώτη γυμνασίου κέρδισα την πρώτη θέση στα 1.500 μέτρα τρέξιμο. Ήταν αναπάντεχο, δεν είχα ξανατρέξει ποτέ σε αγώνα και ούτε ήξερα καλά καλά τι σημαίνει 1.500 μέτρα σε απόσταση, αλλά ήταν η στιγμή που με συνέδεσε με τον αθλητισμό, που τον αγάπησα τρελά από τότε.

Ο αγαπημένος μου καθηγητής / καθηγήτρια ήταν …

η κ. Τίνα Γώδη. Ήταν ένα είδωλο γυναίκας, όχι μόνο έξυπνη και όμορφη, που ήταν και τα δύο, αλλά γιατί είχε έναν αέρα αρχοντικό, ήταν μοναδική, και πάνω απ’ όλα, γιατί είχε μια αγάπη για το μάθημα που δίδασκε, που ήταν μεταδοτική. Αξέχαστη!

Το αγαπημένο μου σημείο στο campus…

το γήπεδο μπάσκετ του θηλέων. Όταν κρατούσα μπάλα του μπάσκετ στα χέρια μου, ήμουν ευτυχισμένη. Και περνούσα ατέλειωτες ώρες στο γήπεδο.

Το Κολλέγιο Ανατόλια με βοήθησε να…

γνωρίσω το θέατρο, τον αθλητισμό, να αγαπήσω το μπάσκετ, να μάθω να αγωνίζομαι όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στα μαθήματα και στη ζωή. Μου άνοιξε τον δρόμο για την Αμερική που ήταν όνειρο. Μου χάρισε το μέλλον μου.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα των αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια είναι…

η αγάπη που όλοι έχουμε για το σχολείο, η αγάπη μας για τη μάθηση και η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας. Είναι ένα καταπληκτικό δέσιμο.

Για μένα το Κολλέγιο Ανατόλια είναι …

η μυρωδιά από τα πεύκα, ο μελωδικός ήχος της μπάλας που χτυπάει, οι ανεμελιές, οι αγώνες, η μυρωδιά από τα τσουρέκια του bazaar, η τρέλα στα παρασκήνια του Drama Club και, πάνω απ’ όλα, οι παντοτινές φιλίες.

Το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου είναι…

το ότι μπορώ να περνάω ατέλειωτες ώρες σε έναν κόσμο που εγώ πλάθω και δημιουργώ, ενώ βρίσκομαι οπουδήποτε στον κόσμο. Είμαι σεναριογράφος. Το γράψιμο είναι meditation.

Θεωρώ σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου διαδρομή…

όταν άρχισα να δουλεύω στην τηλεόραση στο Τορόντο. Ήμουν Associate Producer, Writer, και On-Air-Host σε ένα μαγκαζίνο-στιλ πρόγραμμα. Αυτό που με εξίταρε πιο πολύ όμως ήταν το γράψιμο του όλου προγράμματος. Έγραφα ιστορίες από μικρή, αλλά τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου άρεσε η γραφή και, από τότε, ξεκίνησα σιγά σιγά.

Στο μέλλον θέλω να ….

ζω κοντά στην οικογένειά μου — Ελληνίδα μάνα, τι να πω! — με τα γατάκια μου και να γράφω ιστορίες που να φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων.