Ηλέκτρα Παπαγεωργίου: Σπουδές Ψυχολογίας στο Tufts University
Πολυτάλαντη, αριστούχος με σκορ 39/45 στη βαθμολογία που συγκέντρωσε στο ΙΒ, και με έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνία και τις ανάγκες της, η Ηλέκτρα Παπαγεωργίου έγινε δεκτή για σπουδές Ψυχολογίας σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια διεθνώς, το Tufts University.
Το πανεπιστήμιο Tufts βρίσκεται στη Βοστόνη και είναι από τα πιο γνωστά ακαδημαϊκά ιδρύματα των ΗΠΑ χάρη στο υψηλό επίπεδο και το εύρος των σπουδών, μία περίφημη συλλογή τέχνης με πρωτότυπα έργα Πικάσο και Άντυ Γουόρχολ, και ένα πολύ αυστηρό σύστημα εισαγωγής που επιτρέπει στο 15% περίπου των αιτούντων να γίνουν δεκτοί. Οι βαθμοί είναι ένα σημαντικό κριτήριο εισόδου, ωστόσο αυτό που έχει μεγάλη σημασία για το αμερικανικό πανεπιστήμιο είναι να συγκεντρώσει στις τάξεις τους νέους ανθρώπους που έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, ηγετικά προσόντα συνδυασμένα με το αλτρουιστικό πνεύμα και διάθεση προσφοράς.
Σε αυτό το μικρό ποσοστό ανήκει και η τελειόφοιτος του ΙΒ του Κολλεγίου Ανατόλια Ηλέκτρα Παπαγεωργίου, μία μαθήτρια με άριστες επιδόσεις, αγάπη και ταλέντο σε πολλούς άλλους τομείς, όπως τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία. Ως μαθήτρια ήταν πολύ δραστήρια και συμμετείχε σε εξωσχολικές δραστηριότητες - MUN, Μαθητική Εικονική Επιχείρησης, Mediation Club, Debate Club – και σε προγράμματα εθελοντισμού από τα οποία η ίδια ξεχωρίζει το πρόγραμμα στήριξης παιδιών στο ΚΕΠΕΠ «Άγιος Δημήτριος».
Το Κολλέγιο μου έδωσε τα μέσα για να αναπτύξω την προσωπικότητά μου από πολλές πλευρές και να θέσω υψηλότερους στόχους χωρίς να φοβάμαι αν αποτύχω.
Τις πρώτες εμπειρίες της στον εθελοντισμό τις είχε από το δημοτικό του Κολλεγίου Ανατόλια (Anatolia Elementary School) συμμετέχοντας σε δράσεις όπως τον καθαρισμό του Κελλάριου Όρμου, στην περιοχή Σοφούλη. «Μου έμεινε από μικρή, μου έμεινε σαν κάτι φυσιολογικό, σαν κάτι που πρέπει να γίνεται. Και μετά στο Γυμνάσιο με το Service as Action και στη συνέχεια στο ΙΒ. Τα συναισθήματα που εμπνέει ο εθελοντισμός είναι πιο δυνατά από τις λέξεις και μπορούν να μας ενώσουν. Η εμπειρία μου στον Άγιο Δημήτριο με έκανε να καταλάβω ότι παιδιά με αναπηρίες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τα υπόλοιπα. Όπως το να κάνουν αυτονόητο, μία βόλτα με τους γονείς τους» αναφέρει.
Τόσο η συμμετοχή της στα μαθητικά συμβούλια και στα προγράμματα εθελοντισμού βοήθησαν να σχηματίσει την προσωπικότητά της και να αναδείξει την υπευθυνότητα, την ωριμότητα και τον σεβασμό προς τους τρίτους ως σταθερά στοιχεία του χαρακτήρα της. Η στάση της αυτή τη βοήθησε να μείνει προσηλωμένη στον στόχο της, που ήταν οι σπουδές στην Αμερική.
«Η στιγμή που όλα ήρθαν στη θέση τους, ήταν όταν δέχθηκα θετική απάντηση από το πανεπιστήμιο που ήθελα. Ήταν μία αναγνώριση της προσπάθειάς μου για όσα έκανα τα έξι χρόνια της φοίτησής μου. Η σκληρή δουλειά πάντα ανταμείβεται».
Αν και το επόμενο κεφάλαιο της ζωής της θα γραφεί στη Βοστόνη, η ίδια δεν κρύβει ότι τα επόμενα βήματα της θέλει να τα κάνει στην Ελλάδα, όπου επιθυμεί να επιστρέψει για να εργαστεί, να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό και να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία αλλά και στο αγαπημένο της Ανατόλια.
«Κατάλαβα πως το σχολείο μου, το δεύτερο σπίτι μου, έχει συμβάλλει στον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου όσο και στη μόρφωσή μου. Το Κολλέγιο μου έδωσε τα μέσα για να αναπτύξω την προσωπικότητά μου από πολλές πλευρές και να θέσω υψηλότερους στόχους χωρίς να φοβάμαι αν αποτύχω. Οι σχέσεις μου με τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου με έκαναν να κυνηγήσω αυτά που αγαπώ, όπως τη φωτογραφία και την ψυχολογία. Χρωστάω σε πολλούς ένα μεγάλο ευχαριστώ που με έκαναν ένα πιο ώριμο και υπεύθυνο άτομο» αναφέρει η ίδια.
